Najnowszy Nobel z ekonomii a sprawa polska

Moim zdaniem, jakość życia w poszczególnych państwach uzależniona jest od zbiorowego pragmatyzmu obywateli w tych państwach, a ten z kolei, uzależniony jest od ciągłości i od rozwoju instytucji państwowych oraz od jakości kultury i jakości edukacji narodowej. To są te fundamenty na których można zbudować silny, dostatni i zjednoczony naród.

Najbogatsze kraje na świecie to nie te, które posiadają najwięcej bogactw naturalnych, a te, w których obywatele czują się sobą, u siebie i na swoim. Do tego potrzebna jest rozwinięta świadomość tożsamości narodowej oraz dobrze działające instytucje państwowe. Te instytucje stoją na straży jego praw obywatelskich, jego własności prywatnej oraz wspierają każdego, kto przykłada się do rozwoju swojego środowiska pod każdym względem.

Państwem nie da się ani tak zarządzać jak własną firmą, ani tak jak wojskiem, chociaż to się niektórym marzy. Państwo ma za zadanie dbać o wszystkich swoich obywateli i każdemu z nich gwarantować te same prawa i te same przywileje. Tam gdzie to nie działa, zaczyna się erozja państwa, kwitnie korupcja, przestępczość, powstają coraz to nowe grupy interesów, które się wzajemnie brutalnie zwalczają, by w końcu wzywać obce wojska na pomoc.

Tegoroczni nobliści z ekonomii potwierdzili to, co widać gołym okiem, ale dodali do tego jeszcze kilka danych wyliczonych do czwartego miejsca po przecinku. Najtrudniej zarobić pierwszego miliona, jak wieść głosi, i tutaj prof. Daron Acemoglu przypomniał, że niektóre państwa do dzisiaj jeszcze zawdzięczają swój dobrobyt czasom lukratywnego handlu niewolnikami. Pieniądz robi pieniądz i tam zawsze ucieka, gdzie ma pełne zaufanie do miejscowych instytucji, by się nadal bezpiecznie pomnażać.

"Dekadencja jest wynikiem bogactwa bez mądrości, przyjemności bez wdzięczności i władzy bez odpowiedzialności". G.K. Chesterton

@ zetjot

Bardzo dobry tekst.

1. Wzrost dobrobytu i konkurencyjności wszedł w kolizję z polityką międzynarodową i interesami polskiej oligarchii postkomunistycznej i doprowadzono do obalenia rządów PIS w interesie oligarchii unijnej i niemieckiej.

Tak, to jest stwierdzenie prawdziwe, lecz nie do końca, bo PiS powinien wiedzieć, że lepszego nauczyciela od historii, a zwłaszcza polskiej, nie ma. Przegrał dlatego, że nie włączył "drugiej nogi", a więc czynnika społecznego, czyli w tym wypadku patriotycznego. Chciał w zupełnie innych okolicznościach rządzić na wzór PRL: jest partia i jej prezes. I jej a nie państwu jest wszystko podporządkowane. PiS przegrał, bo musiał przegrać - prędzej czy później. I co, żadnych refleksji i żadnych zmian. Trzeba po prostu wiedzieć, że w Polsce na straży dobrobytu stoją Niemcy i Rosja oraz że to one decydują na jakim poziomie będziemy żyli. Przeciwstawienie się im bez poparcia świadomego społeczeństwa, od początku pachniało klęską. Nie można budować państwa ze społeczeństwem czekającym na dotacje. Ameryka... Ameryka ma swoje problemy. 

2. "Dlaczego narody przegrywają" i "Wąski korytarz", jako że zwracają oni uwagę na niedoceniany w literaturze problem czynnika społecznego w rozwoju cywilizacji.

Książek jeszcze nie czytałem, ale z góry trzeba zauważyć, że to, co sprawdza się na Zachodzie, nie sprawdza się w Polsce. Powyższy cytat najlepiej rozumieli bolszewicy, którzy za pomocą "czynnika społecznego" rozwalali poszczególne państwa i narody. My przesyceni spadkiem po komunizmie nie rozumiemy go do końca i wylewamy jednak dziecko z kąpielą. Przykładem są  choćby Ziemie  Piastowskie lub Odzyskane - w ogólnym rozumieniu społecznym (dziś może już to się zmienia) nie mogą być piastowskie, bo tak mówili komuniści. Tak samo granica wolności indywidualnej kończy się tam, gdzie zaczyna się druga wolność indywidualna. Tak jest w Stanach. U nas, niestety, pojęcie wolności przedefiniowano w PRL i dziś rozumie się ją dotąd, dokąd sięga bezkarność. To wzór sowiecki. Natomiast wolności przyzwoitej w stosunkach państwowych, czy w polityce - w ogóle nie ma. Ba, coś takiego nie istnieje. Zamiast niej istnieje siła.

Niedocenianie rozwoju czynnika społecznego w cywilizacji - w naszym kręgu kulturowym jest "czynnikiem" kolejnym niezrozumiałym niezrozumiałym. Ale być może to kwestia oceny, co było pierwsze: naród czy państwo. U nich państwo, u nas - naród. 

3. A&R mają rację akcentując rolę instytucji, jako że to instytucje zapewniają trwałość pamięci zbiorowej, ale też ignorują fakt, że wszystkie instytucje są generowane przez specyficzne układy kulturowe.

Otóż brak ciągu analitycznego ewolucja- społeczeństwo - państwo - jednostka, sprawia wrażenie jakby państwo i społeczeństwo były niezależnymi od siebie bytami, choć przecież to społeczeństwo generuje powstanie takich instytucji jak instytucje państwowe, a jednostka też odgrywa w tym procesie swoją niebagatelną rolę.

Dokładnie tak.

4. "Wąski korytarz (do wolności)" 

Coś takiego pachnie krętactwem. 

Moim zdaniem wolność jest ściśle związana z kulturą. To kultura i nabyte zwyczaje określają wolność jednostki i obywateli w państwie. Dziś po ogólnej dewastacji kulturowej na poziomie narodu jak i cywilizacji, większość już nie odróżnia dobrego od złego. W takim układzie mówienie o wolności opiera się na portfelu. Masz grubszy, mas więcej wolności. I to jest dowód na poważny upadek na każdym poziomie.

Pozdrawiam