Andrzej Seweryn - ludzkie dno!

się nie bywa. 

durakiem się jest.

duractwo z ust duraka wypływa.

  BIBLIA mówi cyt. Z OBFITOŚCI SERCA MÓWIĄ USTA!

jakie serce tam jest, jeśli szambem słuchaczy zalewa???

&

takie małe uzupełnienie mi się nasunęło do tytułu Tego Pana wpisu dzisiejszego Panie Krzysztofie. Może nawet nie uzupełnienie, a skorygowanie. Czyli wyrzucenie literki d... tam, gdzie jest dno.  No i zamiast tego - d, dużo bardziej odpowiednie będzie - g... I wszystko jasne.   Czy mam rację?

Był taki okres w moim życiu, że byłem blisko takich ludzi w okresie stanu wojennego i ich występów dla publiczności patriotycznej. Kilka razy pomagałem organizować im występy w różnych miejscach w Warszawie i okolicach na przykład na terenie ogródków działkowych. Tak są takie miejsca gdzie na terenie tych ogródków istnieje na przykład świetlica lub coś w tym rodzaju. Takie miejsce nadawało się doskonale na imprezę, bo było oddalone od dużych skupisk ludzi, na ogół na jakimś uboczu. To pozwalało większej ilości ludzi zgromadzić się bez świadków oraz pozwalało na obserwację terenu wokół i łatwe dostrzeżenie wszelkich niepożądanych podejrzanych osób.

Jednym z bardzo negatywnych doświadczeń jakie wyniosłem z kontaktów z tymi ludźmi był sposób ich porozumiewania się pomiędzy sobą, wtedy gdy nie byli wśród publiczności i większej grupy obcych im ludzi. Wtedy ich cały blichtr nagle znikał. Stawali się ludźmi z krwi i kości. Do tego stopnia że stawali się szokującymi mnie ordynarnymi chamami. Ich język potoczny okazał się dla mnie koszmarnym szokiem. Czułem się zażenowany i zawstydzony. Było mi autentycznie przykro, że muszę słuchać tego „dorożkarskiego” języka, którego używali bez żadnych zahamowań. Mało tego, spostrzegli moją rezerwę i zażenowanie i oświadczyli, że przecież oni są też ludźmi, ale scena wymaga pewnej dyscypliny języka. To był dla mnie jeszcze większy szok. Okazało się, że w swoim środowisku wyrażanie się wulgarne jest absolutną, a wręcz oczekiwaną normą. Moje ostatnie z nimi spotkanie nastąpiło w Sylwestra 1984 roku, w okolicach Otwocka, gdzie czworo znanych w całym kraju aktorów (dwie pary) uczestniczyło w zabawie sylwestrowej dając także popisy sceniczne. Wszytko odbywało się w dość dużej konspiracji, zgromadzeni ludzie to byli często zaangażowani w jakiś sposób działacze podziemnej Solidarności, ich rodziny, oraz paru duchownych. Zabawa była wspaniała, ze „sceny” wiało uniesieniami patriotycznymi które pozostawiły w nas niezatarte wspomnienia głęboko przeżywanej jedności nas wszystkich. Porozumienie i zrozumienie wzajemne oraz poczucie wspólnoty było w tych momentach niemal fizycznie namacalne. Wszyscy byliśmy pod ogromnym wrażeniem wspaniałej gry aktorów i charyzmy, urody i wspaniałych kreacji i występów dwóch aktorek. W tak trudnych warunkach, w małej, zatłoczonej i zadymionej dymem papierosowym sali dali kapitalne popisy swojego kunsztu aktorskiego i piosenkarskiego oraz jak się wydawało, osobistego uroku, który nas oczarował i wzbudzał nadzwyczaj silne uwielbienie i szacunek.

Wydawało się, że z takimi ludźmi i taką wspólnotą uczuć, siły patriotyzmu i nadziei możliwe jest wszystko, łącznie z pokonaniem komunistycznego reżimu.

W jakże jaskrawej sprzeczności i poczuciu zawodu i szoku znalazłem tych ludzi następnego dnia, gdzie około południa odwiedziłem ich w kwaterze zorganizowanej dla nich, w jednym z  pobliskich domów. Zastałem ich w stanie krańcowego upojenia alkoholowego, ale to jeszcze było nic w porównaniu do tego co działo się kilka godzin później.

Ponieważ mimo że zadeklarowali iż dadzą występ za darmo w ramach ich pragnienia włączenia się w działalność podziemną, zażądali byśmy jako organizatorzy zapłacili im gaże według stawek. Nie byliśmy na to przygotowani, bo cała impreza odbywała się na zasadzie składki od wszystkich uczestników, a aktorzy obiecali występ darmowy. Zgodzili się na nasze warunki występów w małej sali, nocleg w domu jednego z rolników w pobliżu oraz nasz transport z Warszawy i do domu każdego z nich. Na tym tle doszło do szokujących i żenujących pretensji, wulgarnych wyzwisk pod naszym adresem i żądań coraz to wyższych sum pieniędzy w miarę upływu czasu.

Rozstanie z nimi było bardzo przykre tym bardziej, że jako organizatorzy mieliśmy bardzo wątpliwą przyjemność doświadczyć niepojętego poziomu chamstwa, niezliczonych przekleństw i epitetów, a na końcu drwin z naszych wysiłków oraz zostaliśmy określeni mianem naiwniaków, którym wydaje się, że mogą „zrobić zadrapanie na spiżowym cokole komunizmu.” Nie wierzyłem własnym uszom!

To było dla nas niepojęte. Zdaliśmy sobie sprawę, że alkohol w nadmiarze potrafi rozwiązywać języki, ale to co nas spotkało przekraczało nasze wyobrażenie o tym, jak bardzo powszechnie znany wizerunek tych aktorów odbiega od ich zwyczajów i codzienności. Miałem jako takie doświadczenia z innych, wcześniejszych kontaktów z tym środowiskiem, które też wzbudzały sprzeciw lub zdziwienie, ale tamten incydent pokazał pełne oblicze i skalę z kim mamy do czynienia.

Wobec tego, nie tak w końcu dawne oświadczenie, sprzed kilku lat,  jednej z uczestniczek tamtego Sylwestra, że ma poczucie „że ktoś codziennie sra mi na głowę” już nie było dla mnie tak szokujące jak powszechnie zostało to odebrane. Ja po prostu już tą panią widziałem w akcji na żywo. I miałem możliwość poznania jej prawdziwego wizerunku. Już wtedy, w czasach komuny, gdy wydawało się że istnieje silna wspólnota narodowa i zgoda co do celów jakie nam przyświecają.

Wobec tych doświadczeń wynurzenie Seweryna nie stanowi dla mnie nadzwyczajnej rewelacji. Ale jednak wzbudza we mnie jakiś rodzaj nie dającego się opisać sprzeciwu i zdumienia - do kogo był adresowany przekaz.

To musi wzbudzić refleksję oraz wywołać konieczność rewizji oceny tego człowieka. Niezależnie od tego musi to wzbudzić u bardzo wielu ludzi, w tym także urzędników państwowych i innych, uczciwych ludzi kultury, odruch odrzucenia środowiskowego wobec tego… trudno mi znaleźć odpowiednie określenie dla tego rodzaju zaprezentowanego zachowania. Ale trzeba to jakoś nazwać, z racji konieczności oddzielenia takich osób od ludzi naprawdę kulturalnych.

Konieczny jest tu społeczny i środowiskowy ostracyzm. Jednak mam poważne obawy, że środowisko aktorskie, reżyserskie, ogólnie twórców artystycznych, będzie w ogóle w stanie zareagować negatywnie. Znane jest bowiem w swej większości jako zwolennicy obozu politycznego, który wspiera i promuje wszelki brak kultury.

 Okazało się, że tzw wielcy twórcy kultury, sami mają tej kultury potężny deficyt.

Na trzeżwo? czy nawalony to napisał? Nieważne.
Seweryn i jemu podobni tak mają.
Oni tak pojmują świat.
Kto się z nimi nie zgadza, tego pod ścianę i w potylicę.
Wszak w dzieciństwie, a potem w młodości taki Seweryn przeszedł szkołę nienawiści zaprogramowaną i prowadzoną przez bolszewików; walterowsko/zmp'owską.
I miał takich wychowawców, nauczycieli jak J. Kuroń.
Potem jako aktor pieszczoch prl., miał wszystko.
Ról przeróżnych się nauczył, odegrał je, ale POZOSTAŁA w nim i tkwi do dziś ta główna, zasadnicza z przesłaniem ZNISZCZYĆ odmiennie myślących.
I wyraził ją dobitnie.
Dla mnie zero złudzeń co do poglądów Seweryna i plugawego języka, sołdackiego stylu jaki wybrzmiewa z zachęty do przemocy, a nawet mordu.
W 1968r. Stefan Kisielewski miał się tak wyrazić się o Kuroniu, Michniku i im podobnych.
"Ci, to by nam dopiero dali w dupę"!!

pzdr

Pisanie o tym...(tu pomijam, celowo) tylko zwiększa jego zasięg. Bo zainteresowani sięgają do strumienia gnojówki i część z nich zaczyna pukać od spodu tytułowego dna.

Poza tym ów Pan(bo chodzi o Klasem Wyższom), powinien zmienić nazwisko.

Niestety bez arystokratycznej końcówki typu"ski".

Andrzej Sanhedryn.

I tyle.

po prostu nie mam pojęcia jak to skomentować bez stosowania wyzwisk wobec tego pana

dla PIS-u jak mało kto. PiS żeby sto lat myślał jak naszkicować to bagno, to by nie wymyślił. A tu ciri bi ciri ba: proszę bardzo!. 

Trzeba (przy okazji) być kretynem, aby coś takiego wygłaszać publicznie.

ostatnia wielka rola

nędzna jest dola

kiszczakowego trolla

w kloacznej budzie

ostatnia wielka rola

Wszyscy totalniacy wyją, krzyczą, obrażają, wulgaryzują i na tym koniec, Jutro będzie nowy dzień jak każdy inny i życie będzie toczyć się dalej. Zło nic nie zdziała o ile "dobrzy ludzie" nie ulegną tej prowokacji. Wystarczy zignorować te wszystkie kłamstwa, wulgaryzmy  i nie reagować nienawiścią. W mediach, na marszu nienawiści, pokazywane są przede wszystkim twarze czołowych nienawistników. W ten sposób ci "liderzy" , tacy jak Andrzej Seweryn, sami uwidaczniają głupotę tych tłumów.  Nic nowego opozycja nie ma do zaproponowania dla Polski poza nienawiścią do normalności. W przyszłości jednak warto zapamiętać i  odizolować tych chorych z nienawiści ludzi od publicznych stanowisk.