Nie futurologia a rzeczywistość

Chcąc mieć ustabilizowane życie, swoje i rodziny, nie wystarczy zabezpieczyć się w działki, mieszkania czy nieruchomości, trzeba myśleć kategoriami państwa, bo tylko ono jest w stanie obronić nasz majątek i naszą przyszłość. Tak, rękojmi nie daje ani UE, ani Ameryka, ani partia, ani żadne prawo – nikt! Rękojmie może dać tylko zgodnie i solidarnie zorganizowane silne państwo. Tej świadomości w Polsce niestety nie widać.

Gdy po 1990 r. Polacy wracali czasowo lub na stałe do Polski, nie bardzo mogli zrozumieć tajniki odradzającego się wówczas życia. W oczy rzucała się jego sztuczność, i to właśnie podkreślali. Raziły krzykliwe eskorty pieniędzy wiezionych z banku do baku i wychodzący ochoniarze w nowiutkich mundurkach z nieznanym dotychczas typem broni. To wszystko miało miejsce w kraju, w którym nie ma nawet tradycji napadów na banki. Państwo udawało Zachód, a chłopcy bawili się w żołnierzy. Kolejnymi faktami bylejakości były pozorowane kursy dla szukających pracy, demokracja z „róbta co chceta”, spadek poziomu nauczania, wyprzedaż majątku narodowego, itd. Takich symptomów było wiele. I to sztuczne życie utrzymuje się po dzień dzisiejszy. A jak to było naprawdę, niech powie prof. Andrzej Dembiński w rozmowie z Ewa Stankiewicz, link: ]]>https://www.youtube.com/watch?v=VEh9eu5YBos]]>

W tej nienaturalnej atmosferze kształtowały się nowe partie polityczne, gospodarka, kultura i całe życie codzienne. Ze sztuczności PRL weszliśmy w drugą sztuczność III RP i to jeszcze pod mocnym i zwodniczym wpływem wciąż żywego mitu Zachodu. Wydawało nam się, że wreszcie mogło się spełnić to, na co czekaliśmy i z czym porównywaliśmy się przez ostatnie prawie 300 lat. Euforia i rzeczywistość po 2004 r. zaczęły powoli, ale jednak, przechodzić przez okres weryfikacji i stopniowego oswajania postawy racjonalnej, aż do początków argumentacji własnych interesów. Trwało to prawie 30 lat. W tym okresie zachowywaliśmy się nie jak wolny naród i niepodległe państwo, lecz podobnie, jak w okresie zaborów. W 2021 r. kiedy ukończono Nort Stream 2 okazało się, że znów znaleźliśmy się pomiędzy… Niemcami a Rosją – podzieleni dokładnie tak, jak jakby chcieli nasi przyszli protektorzy: na proniemców i proruskich. Zdecydowana większość, najczęściej obojętna, niewiele ma do powiedzenia, bo albo siedzi w długach, albo jest zdezorientowana, albo czeka na dotacje lub, dla własnego świętego spokoju, kuli się w sobie. Młodzież, która jest przyszłością, żyje życiem wirtualnym, bez przyszłości.

I teraz, jeżeli spojrzymy na naszą scenę polityczną, to uderza w niej brak partii, która miałaby większość społecznego poparcia. Po powrocie Donalda Tuska do Polski okazało się, że król Europy nie przywiózł ze sobą żadnej wartości dodanej, a antypis odsłonił swoją twarz. Do tego dochodzi niedawno ujawniona korupcja w europejskiej Partii Ludowej, której szefem jest były premier RP. Mimo to KO ma żelazne 20 procent poparcia. Druga strona polityczna rozkręca gospodarkę; tworzy perspektywiczne plany rozwojowe; swoje ekonomiczne rozwiązania, poprzez dotacje, opiera na równoważeniu podaży z popytem, ale w zupełnym ugorze pozostawia najbardziej wrażliwą i wdzięczną politycznie -  stronę kulturową. Owszem, w okresie przemian, to trudna dziedzina, ale jedyna która daje otulinę gospodarce, jedyna która uzasadnia sens wytrwałej pracy i jedyna która pozwala własny rozwój wprowadzić do „naczynia połączonego”. Mimo to PiS ma twarde poparcie wysokości zaledwie od 20 do 30 procent. Przyczyn jest kilka: bo wpadł we własną pułapkę braku wizji państwowej, bo zabrakło odpowiedniego przygotowania społeczeństwa pod kątem kulturowym, słabości kadr terenowych i uzależnienia od UE. „Polski Ład” dotyczy rozwiązań gospodarczych, kulturowe pozostawiając w cieniu. Wielu obserwatorów jest zdania i trudno się temu oprzeć, że jedynym filarem ZP jest Jarosław Kaczyński, bez którego wszystko się rozwali i rozpłynie. I to, niezależnie od preferencji politycznych, jest bardzo zły prognostyk dla całej Polski na przyszłość.

Kolejne wybory do parlamentu za dwa lata. Scena polityczna nie tylko Polski, ale całej Europy i świata jest rozmontowywana przez nadchodzący nowy czas, w którym fałsz i kłamstwo, a także zwykła głupota, zostaną zweryfikowane, i miejmy nadzieję, że nie przez wojnę. Po klęsce PiS. (KO już jest tragedią w swoim rodzaju) odsłonią się wszystkie bramy i ścieżki prowadzące do naszego centrum zarządzania. Władza będzie leżała na ulicy – jak z czasów Tymińskiego. Cały upadający system wleje się do Polski i albo tu upadnie, albo będzie się nami żywił jeszcze przez kilkanaście lat. I wiele wskazuje na to, że wszyscy którzy życzą Polsce źle czekają właśnie na ten moment. Na moment opanowania władzy bez żadnego oporu, na przejęcie rozwijającej się gospodarki i podporządkowania jej swoim interesom. Polacy wcześniej pozbawieni tradycyjnej inteligencji i rozsądnych elit, jak podczas zaborów, PRL i III RP zostaną zapędzeni do pracy dla budowania czyjegoś dobrobytu – dokładnie tak samo, jak ci którzy z różnych powodów uciekający na saksy. Oni pokazali, że tak samo dobrze pracują, jak budzą powszechną niechęć. I to też jest moment do wykorzystania. Ponawiam pytanie, czy jak dawniej jesteśmy w stanie się zmobilizować, czy pozbawieni już tradycyjnej inteligencji stać nas już tylko na folwarczne jęki i narzekanie? Czy jesteśmy zdolni myśleć kategoriami własnego państwa?