Problemem Polski nie jest Izrael czy Unia, ale szczury

Uważność i delikatność z jaką Polska od lat układała swoje stosunki z Izraelem przypominały mi czasem bardziej flirt niż dyplomację. Wręcz momentami zastanawiałem się, czy nasza uległość i czołobitność skierowana w stronę państwa żydowskiego nie jest nawet czymś więcej niż tylko próbą ułożenia z nim bardzo dobrych stosunków. Jak się jednak okazało – i tak wszystko za mało.

Jest to jednak (tak jak i kwestie związane ze sporem który prowadzimy z komisją europejską) problem do rozwiązania przez naszą dyplomację.

Najgorszym naszym problemem narodowym okazują się być jednak ... szczury. Te, które sprzymierzają się z każdym przeciwnikiem, ba, z każdymi niekorzystnymi warunkami, by wyłazić z kąta i kąsać w pięty, oraz po łydkach. Są bez nacji. Jeśli spieramy się z Izraelem są prożydowskie, jeśli z Unią – proeuropejskie, gdy z Francją – są filofrancuskie, z Niemcami…

Tak. Można powiedzieć tylko jedno – w swoich zachowaniach są one wściekle antypolskie. To nie jest opozycja, ani nawet totalna opozycja. Te cechuje jakiś pragmatyzm, jakaś racjonalność działania, refleksja nad tym, że coś jednak może zaszkodzić Polsce. Szczurom jest wszystko jedno. One chcą tylko gryźć po piętach i szkodzić, rozsiewać wściekliznę i szerzyć destrukcję. Słabość naszego państwa leży właśnie w tym, że każdy potencjalny przeciwnik wie o szczurach i wykorzystuje je jak swoją piątą kolumnę.

Jednym wyjściem z tej sytuacji jest polityczna deratyzacja, którą społeczeństwo musi przeprowadzić przy kolejnych wyborach do Sejmu, jeśli tylko chce żyć w miarę spokojnie, w normalnym, bezpiecznym państwie.