rozterki wyborcy

Już sama wolność bywa trudna do zniesienia dla chłowieka nieprzyzwyczajonego, a gdy mu się jeszcze na łeb zwala odpowiedzialność, ręce mu opadają i zaczyna mieć tego wszystkiego dość.

Ja oczywiście bardzo się cieszę, Drogi Czytelniku,  że mamy w wolnej Polsce całkowicie a nie częściowo wolne wybory, ale jest to radość teoretyczna.

Efekty praktyczne cieszyły mnie jak dotąd tylko częściowo, więcej dostarczając powodów do zmartwienia albo nawet wstydu, i tu o radości nie może być mowy, a śpiewać też jakoś nie mam ochoty.

Kiedy wybory nie były wolne, a władza - jak teraz wiadomo - obca i wroga, zmartwień oraz powodów do wstydu miałem jako wyborca mniej, bo nie na mnie spoczywała odpowiedzialność (nie tylko za efekty wyborów); wstydzić mogłem się tylko za siebie - a  i to dopiero po Vaticanum II., kiedy do kanonicznego tekstu Confiteor ("...myślą, mową i uczynkiem.." ) dodano "zaniedbanie".

Rozterki przedwyborcze były mi obce; pojawiły się dopiero wówczas, gdy "skończył się w Polsce komunizm"  i  - niezależnie od tego, czy się skończył, czy nie - trwają.

***

Jak się dowiaduję z różnych źródeł, stoję w obliczu odpowiedzialnego zadania, polegającego na postawieniu krzyżyka w obrysie jednego z kwadracików wydrukowanych na jednej z list wyborczych; nie będzie to miało żadnego wpływu na moją wolność osobistą, nie te czasy, ale wpłynie (być może) na dalsze dzieje przeważającej obecnie części Europy, i (z całą pewnością) na poziom tzw. bezpieczeństwa socjalnego jakiejś znanej postaci z polskiej sceny politycznej.

Ponieważ, jak już napisałem, wybory są obecnie wolne, mam i ja wolny wybór - mogę postawić krzyżyk gdzie zechcę, nie ponosząc żadnych konsekwencj, mogę go też nie stawiać, nikt mnie nie zmusza, a życzliwi znawcy przedmiotu bezinteresownie informują, że  te wybory właściwie nie mają żadnego znaczenia, podobnie jak formowany w ich wyniku organ, posiadający wprawdzie własną strukturę, ale pozbawiony jakichkolwiek istotnych kompetencji, więc za nic nie ponoszący odpowiedzialności, którą z wyborcami mógłby dzielić (z podziałem środków budżetowych radzą sobie sami).

Eksperci dodają, że nie należy się spodziewać wysokiej frekwencji - i podają stosowne, zniechęcające szacunki.

Słynna dyrektywa etyczna pana Jerzego Owsiaka narzuca się potencjalnemu wyborcy sama przez się z wyjątkową mocą.

***

Od czasu odzyskania przez Polskę wolności, której ćwierćwiecze będzie za dwa tygodnie świętował demokratycznie wybrany w całkowicie wolnych wyborach pan Prezydent Bronisław Komorowski, wiele następuje u nas zmian; zaczęło np. zanikać i zmieniać sens pojęcie wstydu,  pozbawiając racji bytu pojęcie przeciwstawne : bezwstyd, nie występujące już  w potocznej polszczyźnie współczesnej.

Przestało być potrzebne gdy powszechnie używanymi zastępnikami słowa "wstyd" stały się kolokwializmy "obciach" lub "żenada", miewające różne odcienie znaczeniowe i nie zawsze zrozumiałe dla mojego pokolenia, więc i dla mnie, od czasu gdy przestałem czytywać "Gazetę Wyborczą".

W związku z tym nie potrafię w jasny i zrozumiały dla młodszych Czytelników sposób nazwać uczucia, którego doznaję w trakcie przedwyborczych rozterek, gdy pomyślę, że w Parlamencie Europejskim zasiada jako reprezentantka wolnej Rzeczypospolitej Polskiej pani posłanka Joanna Senyszyn,  wybrana i ponownie ubiegająca się o mandat w stołeczno-królewskim mieście Krakowie - i że mogą zająć obok niej miejsca  osoby równie godne jak pan poseł Armand Ryfiński czy pan profesor Jan Hartman.

Jak zwał tak zwał, jest to uczucie wystarczająco silne, bym zaniechał wszelkich rozterek i powlókł się w niedzielę tam, gdzie będę mógł postawić wspomniany wyżej krzyżyk i pozbyć się w ten sposób  podejrzenia, że jestem  współodpowiedzialny za to, co się porobiło z naszą odzyskaną wolnością.

Feci quod potui, faciunt meliora potentes - powiem sobie pod nosem, i powrócę do swoich rozterek, do których powodów i po wyborach nie  braknie. Do wstydu, prawdopodobnie, też.