dziś Igora

"Figur na figur, mawiał święty Igór."

Dziś panamakuszyńskich sentencji już nikt nie pamięta, bo teraz nie brydż, lecz inne zgoła modne są gry i zabawy, nie mówiąc o figurach, a cytuje się raczej nieświętych.

Ta lub owa nieświęta figura zjawia się niekiedy w polskich domach jako wizja; bywa, że przemawia własnym głosem, ale bywa też, że "na fonii" brzmi głos kogoś innego, niewidzialnego, i opowiada telewidzowi to, czego nie słychać, żeby wiedział co słychać, i co myśleć.

Przy odrobinie wprawy można sobie takie wizje wywołać bez włączania telewizora - przy pomocy odpowiedniego hasła, działającego jak zaklęcie.

Wizje przywoływane zaklęciem mogą być różne, zależnie od
właściwości medium - do mnie na przykład na hasło "Igor" przybywały dawniej głównie widma cudzoziemców, a teraz pierwsi zjawiają się, nierzadko całkiem żywi, krajowcy.

Przy odrobinie, powiadam, wprawy, można tą ektoplazmą
próbować pomanipulować samemu nie gorzej, niż to czynią fachowcy od telemontaży i telekomentarzy - tego przekląć, tamtemu wyrazić podziw albo złożyć hołd, owego usunąć; nieszkodliwa to rozrywka, a daje odprężenie nie gorsze od ugranych czterech bez atu z kontrą, po partii.

Wczoraj układałem sobie takiego pasjansa, czy może taki pasjans, nie jestem pewny (ani pewien), z samych figur tytularnych premierów; nie wyszedł, ale spróbuję kłaść go dalej, bo do przyszłego piątku jeszcze dużo czasu.

Figur się na figur kładzie,
By zachować ład niezbędny;
W piątek będzie po paradzie :
Tutaj Dzwący, tam - Żołędny,
Tutaj Czerwień, a tam Wino,
Ten miał pecha, a ten fart..

Czy się uda skleić śliną
Domek ze znaczonych kart ?