Wizerunek PiS. Czy to jest jasne, panie Toyah?

Podobno nie powinno się wchodzić dwukrotnie do tej samej rzeki, i na tej samej zasadzie nie powinno się też pisać o własnych tekstach. Ale co ma zrobić ktoś, kto mieszka nad rzeką, a lato jest gorące? Szukać innej rzeki? Dobra, ma być jasno to będzie jasno, bo zaraz ktoś się zacznie dopytywać, co to za rzeka i dlaczego akurat rzeka?

Toyah się oburzył, w związku z czym powtórzę kilka rzeczy oczywistych, zaczynając od Platformy Obywatelskiej.

PO rządzi od roku, choć tak naprawdę nazywanie tego co robi rządzeniem, delikatnie mówiąc jest pewnym nadużyciem. Jest to raczej dryfowanie ku kolejnym wyborom. Wobec prawdziwych problemów rząd jest zupełnie bezradny. Jego skład osobowy poza nielicznymi wyjątkami nie wykracza kompetencyjnie poza jakość przewidzianą dla zarządzających co najwyżej województwem. Mało tego! Nawet na szczeblu powiatu nie „wystarczy być” a w razie jakiegoś kryzysu siedzieć pod stołem i udawać głupiego.

No i co z tego? Platforma Obywatelska miała i ma poparcie potencjalnych elektorów. Czy naprawdę nie jest istotna odpowiedź na pytanie: Dlaczego tak się dzieje?

Otóż dzieje się tak dlatego, że udało się w świadomości społecznej ugruntować wizerunek PiS jako partii, która może zburzyć spokój społeczny, partii pieniaczy, zacofańców i ciemniaków. Zrobiono to perfekcyjnie, jasne, że z pomocą mediów i tzw. środowisk opiniotwórczych.

Oczywiście sam PiS znacznie tę robotę ułatwił, nie potrafiąc tworzyć własnego przekazu, a tylko reagując na zaczepki pijarowców Platformy. To już się stało i teraz trzeba pomyśleć nad kontratakiem.

Bo drodzy moi, żelazny elektorat nie wystarczy! Bo przekonywanie przekonanych to za mało! Aby wygrać wybory trzeba odwojować straty, odlemingować lemingów, a do tego nie wystarczy ani najskuteczniejsza, najbardziej nawet merytoryczna krytyka PO, ani nawet kryzys gospodarczy. Jak będzie trzeba, Platforma stworzy sobie całkiem nowego koalicjanta, stworzy z niczego, bo to są w tej dziedzinie cudotwórcy - bez dwóch zdań.

Dlatego napisałem, że PiS potrzebuje nowego wizerunku, ale nie takiego jaki tworzy PO, bo to będzie tylko nieskuteczne naśladowanie mistrza, a w najgorszym przypadku parodia jego poczynań.

Stąd pomysł na wykreowany brak dbałości o wizerunek, nie mający nic wspólnego z abnegacją – bo tu widzę źródło nieporozumienia. Jaki powinien być ten nowy wizerunek PiS?

Jednym słowem: – Męski!

W kilku zdaniach:

- nie dać się prowokować i nie ganiać za „zajączkami” puszczanymi przez przeciwnika

- zaprzestać narzekań na media, bo to sugeruje płaczliwość i brak odporności

- wszędzie gdzie to możliwe podkreślać, że PiS nie potrzebuje żadnych marketingowych sztuczek, tak jak mężczyzna nie musi malować paznokci, gdy idzie walczyć, a raczej sprawdza czy jego miecz jest dość ostry

- skonsolidować się i uciąć wszelkie dyskusje nad wewnętrznymi problemami partii, konsekwentnie trzymając się zasady, że nieobecni nie mają racji

Jest jeszcze moim zdaniem wiele spraw szczegółowych, dotyczących występów w mediach, kampanii internetowych, sposobów odpowiedzi na ataki itp. Jednak te wyszczególnione powyżej wydają mi się podstawowe, a sprawy techniczne znów mogłyby kogoś niepotrzebnie urazić.

PiS nie musi być postrzegany jako piękna i miła partia, ba, nigdy tak postrzegany już nie będzie. PiS ma być twardy, konsekwentny i odważny w działaniach. Aby odnieść sukces musi być tak postrzegany także przez ludzi obojętnych czy obecnie wręcz wrogo nastawionych.

Naprzeciwko metroseksualnego bawidamka czas postawić gladiatora, tak, dokładnie tego – bohatera filmu Ridleya Scotta.

Czy teraz wyraziłem się dość jasno?

Muszę jeszcze dodać, że nie jestem wielbicielem PiS, przynajmniej w jego obecnej postaci, ale podkreślam i to podkreślenie jeszcze raz podkreślam, że nie widzę i wiem, że prędko nie zobaczę niczego sensowniejszego niż ta partia, po prawej stronie sceny politycznej.

Czy to jest jasne?