Jurgen Roth o Smoleńsku.

Na ]]>stronie tygodnika  Do Rzeczy]]> zamieczono fragmenty mającej się ukazać ksiązki Jurgena Rotha.

Niektóre fragmenty są wyjatkowo frapujace. Przeczytajmy:

Okazuje się zatem że słuzby zachodnioeuropejskie brały pod uwagę możliwość isnpiracji katastrony ze strony Polskiej(sic!).

Jest to teza która może wzbudzić ogromne emocje.

]]>Gazeta Polska uzupełnia]]>. "Kluczową rolę w przygotowaniu wizyty Lecha Kaczyńskiego w Smoleńsku odegrał Tomasz Arabski, ówczesny szef kancelarii premiera Tuska. To właśnie on był formalnym koordynatorem lotu Tu-154 do Smoleńska. Ale Arabski był też główną postacią w tajemniczych rozmowach między polskim a rosyjskim rządem przed katastrofą." (...) Od początku lutego 2010 r., czyli od oficjalnego zaproszenia Tuska przez Putina do Rosji, do gry - jako główny wykonawca poleceń polskiego premiera - wszedł Arabski. Już 4 lutego rozmawiał przez telefon z Jurijem Uszakowem, zastępcą szefa administracji Władimira Putina. W trakcie tej rozmowy miał zostać ustalony termin spotkania obu premierów na dzień 7 kwietnia 2010 r. Notatka z przebiegu rozmowy trafiła, niestety, do akt niejawnych śledztwa.
 
Tomasz Arabski odbywał też tajemnicze spotkania ze wspomnianym już Jurijem Uszakowem. Były przynajmniej dwie takie rozmowy: 25 lutego 2010 r. w Warszawie i 17 marca 2010 r. w Moskwie."

A co w zamian dostali Rosjanie? O co szła gra?

„Fakt, że Putin akurat na grobach Katynia wyciągnął z kieszeni egzemplarz umowy podtykając go Donaldowi Tuskowi pod nos, jest postrzegany przez różnych wysokich urzędników polskich organów bezpieczeństwa jako gest »obraźliwy i szyderczy«”. Raport kończy się następującym zdaniem: „Nie tylko wewnątrz polskich organów bezpieczeństwa stawiane jest, obok wszystkich wymienionych niejasności związanych ze śmiercią Lecha Kaczyńskiego, pytanie, dlaczego Donald Tusk akurat w Katyniu otrzymał propozycję tak niekorzystnej umowy oraz w jakim celu musiał na nią przystać?”

Tymczasem na Twitterze Witold Gadowski pisze że już niedługo opowie o kolejnych ciekawych sprawach.

Do wiadomości Rotha z dystansem odnosi się za to Łukasz Warzecha, którzy pisze - "Prawda jest taka, że nic nie wiadomo na pewno. Rewelacje Rotha również mogą być wrzutką."

Wrażeniami z lektury książki dzieli się  Zdzisław Krasnodębski(jak rozumiem profesor czyta niemiecie wydanie), pisze tak: