Pan Mecenas, Pan Premier- wspomnienie

Równo trzydzieści cztery lata temu, o tej porze roku, poznałem w Warszawie zmarłego dziś śp Pana Mecenasa, Pana Premiera Jana Olszewskiego.
Stało się to za wstawiennictwem śp mecenasa Władysława Siły Nowickiego.

Było to w takiej kawiarence naprzeciw gmaszyska sądu ( obecnie Aleja Solidarności ).

Pan mecenas W. Siła-Nowicki zaprosił tamże mnie oraz moich dwóch kolegów z Rady Pracowniczej toruńskiej Elany.
Przy kawie i wuzetkach, mocno podnieceni, słuchaliśmy przeciekawych opowieści legendarnego obrońcy oczekując na pana mecenasa Jana Olszewskiego.

Zjawił się tam po zakończeniu rozprawy swego klienta.
Następnie zaprosił nas na dalsze rozmowy do swego bardzo skromnego mieszkania w nieodległym od sądu wieżowcu.

To było dla nas wielkie, podwójne przeżycie.

Po pierwsze sława polskiej palestry, ale tej nie spaskudzonej układzikami z władzą prl.
Po drugie zgodził się pomóc nam przed SN w sprawie Rada Pracownicza toruńskiej Elany przeciw dyrektorowi Elany.

A mieliśmy ich kilka od roku 1983 do 1989 przed Sądem Najwyższym.

Ta z pocz. roku 1985 dotyczyła ...zaaresztowania!!! przez dyrektora Elany skarbonki z zebranymi wśród pracowników Elany ( wtedy ok. 7000 ludzi) pieniędzmi na pokrycie kosztów dwóch wieńców złożonych w Warszawie od Rady Pracowniczej oraz załogi na grobie ks Jerzego Popiełuszko w dniu jego pogrzebu przez delegację Rady Pracowniczej Elany, wśród których był też piszący to wspomnienie.

Następna związana była ze sprawą rejestracji NSZZ "S" Elany w r. 1987.

W obu pomagał nam przed SN pan mecenas Jan Olszewski osobiście bądź poprzez swego zaufanego kolegę adwokata.

Trzeci osobisty kontakt miał miejsce wiosną 1992r. już z premierem polskiego rządu.

Po kilku bezskutecznych wnioskach do wicepremiera, ministra finansów Leszka Balcerowicza w sprawie zamiany części drakońsko-bezmyślnej dywidendy na zwiększenie funduszu założycielskiego firma, toruńska Elana ( inne też!) już ledwo zipała.
Żadne sensowne, logiczne argumenty i propozycje zmian nie docierały do owoczesnego finansowego sternika IIIRP ( na paskudnym antypolskim kursie!!!).

Wiosną 1992 roku niemal cudem udało mi się ( byłem wtedy dyrektorem naczelnym Elany wyłonionym po konkursie z kwietnia 1990 ) wcisnąć na spotkanie z panem premierem Janem Olszewskim.

Pan premier dał nam; mnie oraz śp Krzysiowi Gonetowi- mojemu I-szemu zastępcy- dyr. finansowemu) pięć minut na zreferowanie sprawy.
Uważnie wysłuchał i powiedział, że mamy 15 minut zamiast 5; zadał kilka bardzo rzeczowych pytań odnośnie prognoz firmy, płatności podatków, płacy, inwestycji oraz cen w eksporcie- ( sprzedawaliśmy wtedy 30 % na zachód.
Podziękował za zilustrowanie problemu i przekazał dyspozycję dyr. gabinetu, aby w miarę możliwości szybko przyjął nas minister finansów.

Po kilku godzinach, już to samo referowaliśmy panu ministrowi Andrzejowi Olechowskiemu w obecności jego zastępcy Jerzego Zdrzałki oraz dyr. dep. wpływów podatkowych Izabeli Dudzin.

Ta ostatnia otrzymała polecenie przygotowania projektu decyzji do podpisu dla MF, którą po paru godzinach odebraliśmy z sekretariatu MF.

I pełni najlepszych prognoz co do przyszłości Elany wracaliśmy zadowoleni do Torunia, gdyż ta diabelska dywidenda, to było naprawdę szataństwo z zamysłem na likwidację polskiego przemysłu.
Jaki on był po 89 r., taki był, ale dużo więcej wart, niż złotówkę lub nawet mniej, jak to sobie zaplanował L. Balcerowicz i równy jemu szkodnik Janusz Lewandowski.

Jakże inaczej, staranniej, życzliwiej jak przystało na dobrego gospodarza podchodził do problemów polskiego przemysłu Pan Premier Jan Olszewski.

I nasza firma odetchnęła, odzyskaliśmy płynność finansową, zdolność kredytową i byliśmy na wznoszącej.

Takie oto wspomnienia z osobistych kontaktów ze śp Panem Mecenasem, Panem Premierem Janem Olszewskim pozwalam sobie zamieścić.

Spoczywaj w Pokoju! Panie Mecenasie, Panie Premierze.
Dobrze Pan służył ludziom i Ojczyżnie.

pzdr