Jak chwalić Tuska w okresie prezydencji ?

Przed demonstracją „Solidarności” w Warszawie, głos zabrał zatroskany swoim wizerunkiem w Europie Donald Tusk:  - Ja nie mam wpływu na to, że ktoś wpadł na pomysł, aby w przeddzień polskiej prezydencji starać się zorganizować wielką manifestację pod hasłem "nieludzka polityka w Polsce". Tusk podkreślił też, że dzisiaj każdy kraj kolekcjonuje swoje sukcesy, nawet te najdrobniejsze. - Ponieważ my akurat mamy co kolekcjonować, to dobrze byłoby, abyśmy wokół tego także budowali takie nieformalne porozumienie, czyli "tak dla Polski".

Szkoda, że premier uciekł z Warszawy przed demonstracją „Solidarności”, gdyż mógłby się przekonać, że pod jego kancelarię właśnie przybyli kolekcjonerzy zapowiedzianych przez Tuska cudów. Były tam ofiary katarskiej prywatyzacji stoczni, choć większość stanowiły ofiary zapowiedzianego przez Tuska cudu gospodarczego, którym się lepiej żyło, zanim te cudy Tusk zapowiedział. Byli też przedstawiciele ziemi kaszubskiej, z którą chce się identyfikować Geniusz Kaszub, a zarazem twórca „drugiej Barcelony” – po fiasku „drugiej Irlandii”. Nie zabrakło więc odniesień do kolekcjonowanych przez Tuska sukcesów na polu piłkarstwa, co obrazowało hasło:  „Donaldino trampkarzyna podwyżkami nas dorzyna”. 

50-tysięczną demonstrację „Solidarności” podsumował w reżimowej TVN dyżurny Kuczyński Waldemar, który stwierdził, że gdyby taka demonstracja odbyła się za komuny – reżim by upadł następnego dnia. A teraz były tylko korki na ulicach Warszawy – stwierdził Kuczyński. Idąc tokiem talmudycznego rozumowania, dochodzimy do wniosku, że reżim Donalda Tuska bardziej trzyma za gębę ludzi, niż to robiła komuna. Reżim Tuska przecież ani drgnął…. I to jest największy cud reżimu Tuska, który nie upadł po klęsce Kataru, po aferze hazardowej, po korupcji politycznej, po katastrofie smoleńskiej, po katastrofie kolejowo-autostradowej, po katastrofie finansowej, po akcjach służb siłowych na internautów i kibiców, etc.

Reżim Tuska jest zatem trwalszy niż była komuna za czasów Gierka, czy Jaruzelskiego. Ale tylko pozornie... Tusk, żądając od obywateli pochwał dla swojego reżimu i głosowania „na tak” – ujawnia swój strach przed każdym niekontrolowanym słowem i hasłem. Tusk chciałby, by podobnie jak za najlepszych czasów tow. Gierka, stać na trybunie, obok innych przywódców partii i rządu i odbierać radosną defiladę ludności, skandującej hasła typu: „Stoczniowcy mówią kaczystom stanowcze NIE!” , lub ostatecznie :”liberalizm TAK - wypaczenia NIE !”

Tusk zatroskany brakiem szacunku dla swoich sukcesów, które niewątpliwie nadawały by się na demonstrację poparcia dla partii i rządu, robiąc wyrzuty „Solidarności” - zapewne widzi oczami wyobraźni (a trzeba przyznać, że wyobraźni mu nie brak!) bezpośrednią transmisję TVN z Placu Defilad, gdzie stojąc na trybunie razem z p.rezydentem – otoczony wianuszkiem dziatwy przedszkolnej - macha do wiwatujących tłumów, gdy w tym czasie reporterka Pochanke – z entuzjazmem w głosie wykrzykuje w mikrofon:

„Oto idą następni ! Widzę radość na twarzach z osiągniętych sukcesów. Machają do przywódców partii i rządu. Oto jakiś chłopiec wspina się na trybunę z naręczem kwiatów ! Premier Donald Tusk podaje mu rękę i już chłopiec jest u boku premiera! Tak, tak - to syn redaktora Kuźniara, który składa przywódcom kraju serdeczne podziękowania w imieniu wszystkich dzieci !

Ale oto nadchodzą pracownicy przemysłu hazardowego. Niosą makietę wyciągu narciarskiego, który został wybudowany dzięki poparciu przywódców partii i rządu. Zebrani na chodnikach ludzie klaszczą w dłonie, a emerytowany żołnierz Gwardii Ludowej salutuje ! Ale oto idą ci, dzięki którym Polska stała się liderem europejskim ! Tak, to pracownicy odpolitycznionego radia i telewizji ! Dzięki ich codziennej, mrówczej i często niewidocznej pracy, wszyscy obywatele naszej neo-liberalnej ojczyzny wiedzą, że jest lepiej! Widzimy redaktora Wołka, idącego pod rękę z redaktorem Rolickim… Jest też Janina Paradowska obok redaktora Morozowskiego. Tłum wiwatuje na cześć Moniki Olejnik, idącej wraz z Jerzym Urbanem. Idą równym krokiem w miarowy takt marsza, granego przez połączone orkiestry dęte TVN-u i Polskiego Radia i Telewizji. Premier macha do nich ręką, a p.rezydent podnosi kciuk do góry ! Tak trzymać towarzysze !

Ale oto przed trybunę nadjeżdża wóz transmisyjny TVP, z którego okna pozdrawia warszawiaków towarzysz Włodzimierz Czarzasty. Jest przy nim Nadjeżda Kuropatkina – korespondentka bratniej telewizji Rosjja ! Z tłumu podnoszą się okrzyki: „Robert ! Robert !” i oto już widzimy brunatnego Roberta na czele pracowników Ministerstwa Prawdy! To dzięki ich bohaterskiej pracy mamy takie sondaże, jakich premierowi zazdrości cała Europa ! Wraz z pracownikami Ministerstwa Prawdy idzie, witany owacjami mieszkańców stolicy, wicemarszałek Niesiołowski oraz …tak, tak – to reżyser Kutz w stroju śląskim! Ale oto widzimy, jak p.rezydent wskazuje premierowi coś palcem – na horyzoncie…Tak, to nadchodzą przodownicy pracy z Fabryki Bączków Prezydenckich. Idą w barwnych strojach łowickich i kujawskich – wirując przed trybuną honorową, gdy w tym samym czasie na trybunę wchodzi dyrektor Fabryki Alojzy Buła, wraz z przewodniczącą zakładowej Platformy Obywatelskiej, obywatelką Żur. Dyrektor Buła składa na ręce przywódców partii i rządu meldunek z wykonania planu produkcyjnego bączków prezydenckich. W tym samym czasie, obywatelka Magda Żur wręcza bukiet czerwonych róż na ręce Cezarego Grabarczyka…

Do mikrofonu podchodzi dyrektor Fabryki Bączków Prezydenckich. Orkiestra dęta TVN i TVP na chwilę milknie: „Obywatele i obywatelki ! A raczej Obywatelki i obywatele ! W przededniu polskiej prezydencji chcieliśmy się podzielić z całym narodem, naszym niewątpliwym sukcesem.:  "To jest bączek, którym otworzymy oczy europejskim niedowiarkom!  Ten bączek jest na miarę naszych możliwości, ale my mówimy: to jest nasz bączek, przez nas zrobiony, i to nie jest nasze ostatnie słowo!".

Lepiej by było, gdyby Tusk z tego snu o potędze  sam się obudził. Bo przebudzenie i tak nadejdzie któregoś dnia. Niespodziewanie - jak złodziej…