Zamki na piasku czy prawdziwa polityka

   Wojna domowa, która rogorzała na Ukrainie podzieliła Polske na dwa obozy. Mamy zwolenników czynnego antyrosyjskiego oporu wobec Rosji, którzy jednoznacznie opowiadają się za zdecydowaną pomocą jakiej Polska powinna udzielić Ukrainie, mamy też stronnictwo optujące za trzymanie się daleka od konfliktu pomiędzy dwoma sąsiadami. Jedno co łączy obie strony, to brak perspektywicznego spojrzenia na to, co dalej powinna zrobić sama Polska jako kraj, jako społeczeństwo i czy tak naprawdę jesteśmy w stanie wyciągnąć jakiekolwiek wnioski z zaistniałej sytuacji, a jeśli tak do czego one nas doprowadzą? Czy i jak można konflikt na Ukrainie wykorzystać?

   Otóż, niezależnie od stanowiska jakie zajmiemy musimy zdawać sobie sprawę, że w chwili obecnej nasz potencjał militarny stawia nas w bardzo nieciekawej sytuacji. Wbrew rządowej propagandzie ani nie jesteśmy silni, ani zwarci, ani gotowi. Gdybym miał wymienić wszystkie bolączki Wojska Polskiego, to zabrakłoby mi miejsca na pytanie postawione we wstępie. Co do jednego jesteśmy zgodni, armia potrzebuje pieniędzy. Pieniędzy, które trzeba znaleźć pomimo zadłużenia a to oznacza bardzo głebokie cięcia budżetowe, którym władza jest niechętna, szczególnie w obszarze administracji. Aby znaleźć środki na sprzęt dla wojska, na szkolenie poborowych ( tak, jeśli marzymy o armii, która byłaby zdolna choćby zatrzymać Rosjan musimy szkolić poborowych, choćby w 3 miesięcznych cyklach szkoleniowych tzn "unitarka" plus obsługa podstawowego sprzętu ppanc i oplot). Aby mieć realne szanse w konflikcie z Rosją choćby na małą skalę co 130 Polak musi być zawodowym żołnierzem. Do tego pamiętajmy, że od 15 lat niewielu młodych ludzi odbyło służbę wojskową, wiec ci, którzy jej uniknęli musieliby naciągnąć kamasze, choćby na 3 miesiące. Oczywiście musielibyśmy oczyścić wojsko z biurokratów na etatach oficerskich i pogonić nierobów. Otworzyć ścieżkę umożliwiającą awans od szeregowego do generała ( z zachowaniem konieczności szkoleń ale bez casusu wykształcenia). Prawdopodobnie byłoby to możliwe jedynie poprzez rozwiązanie armii i zawiązanie jej na nowo. Oczywiście nie wyczerpałem tutaj tematu obronności, to jedynie początek...

     To wszystko kosztuje i to dużo. W związku z tym, że jak wiadomo jesteśmy bardzo zadłużonym państwem musimy wybić sobie z głowy zasiłki dla rodzin wielodzietnych, finansowanie LOT-ów, kolei czy dopłacanie do czegokolwiek, co nie wiąże się z polityka obronną państwa. Pomimo, że nie jesteśmy ani krajem w pełni niepodległym ani suwerennym, to resztki tych wartości, które nam pozostały musimy przekuć na zbrojenia. Zamiast kolei- fabryki zbrojeniowe.

      Aby to wszystko mogło poprawnie funkcjonowac potrzebne są też zmiany legislacyjne. Musi być przywrócona kara śmierci tak w czasie wojny jak i w czasie pokoju. Oprócz "tradycyjnego" wieszania morderców trzeba by wbijać na pal zwykłych zdrajców, ludzi którzy łamią Konstytucję ( np. ratyfikowanie Europejskiego Nakazu Aresztowania wbrew Ustawie Zasadniczej) ale także tych, którzy są na usługach obcych wywiadów ( vide Olin). Sądy muszą orzekać długie lata w obozach pracy katorżniczej dla tych, którzy nawołują choćby do oderwania jakichkolwiek ziem od Najjaśniejszej Rzeczpospolitej. Do tego musimy przywrócić powszechne prawo do posiadania broni i zobowiązać wszystkich mężczyzn do stawiennictwa na strzelanie dwa razy w roku w wybranym przez siebie terminie. Mamy ogromne tyły w kwestii "przysposobienia obronnego" i musimy to nadrobić "na wczoraj".

      Pierwszy rząd, który zdecyduje się na tak dalekie, choć konieczne zmiany, będzie musiał spacyfikować społeczeństwo ( siłą), które na tak daleko idące zmiany się nie zgodzi. Trzeba pamiętać, że w demokracji społeczeństwo nie akceptuje żadnych wyrzeczeń, które nadchodzą gwałtownie, "póki dach nad głową się nie zapali". Do tego rząd idący tą droga po 4 latach straci władzę wiec takie zmiany muszą być obwarowane bardzo silnymi "bezpiecznikami" , aby kolejna władza nie mogła ich zmienić na fali populizmu. Nie da się w demokracji utrzymać stałego kursu w polityce gospodarczej czy międzynarodowej ale kwestie obronności można wpisac w Konstytucję, a tę obwarować wymogiem referendum z powiedzmy 75% frekwencją jako condicio sine qua non ważności głosowania. Można by ewentualnie zlikwidować całkiem demokratycznie demokracje (szczególnie na szczeblu centralnym!) ale to wymagałoby olbrzymiej pracy na rzecz uświadomienia "mas pracujących miast i wsi", iż jest to możliwe i wykonalne a na to niestety, czasu nie ma.

      Na koniec co nam daje konflikt na Ukrainie. Po pierwsze czas aby poczynić niezbędne zmiany. Dwa- Putin pokazał "co ma w majtkach" i nie wygląda to tak strasznie. Ukrainie nie jesteśmy w stanie pomóc. Jeśli dojdzie do załamania i Rosja postanowi przeć na zachód, Polska i Węgry ( Węgry jako jedyne wchodzą w grę, choć pewne sygnały popłynęły tez z Rumunii, aczkolwiek bardzo słabe) powinny natychmiast wkroczyć na Ukraine i zająć tyle ile się da. Chronimy swoją ludność, to nasze rdzenne ziemie, lecz ponad wszystko odsuwamy Rosję na wschód. Węgry wg mnie są skłonne dokonać rozbioru Ukrainy. Musimy przestać myśleć interesem innych ( Unii, USA, Ukrainy etc) a zacząć myśleć swoim. Poza tym, pamiętajmy, że Ukraińcy nas szczerze nienawidzą. Gdybyśmy mieli interweniować na wschodzie, musielibyśmy wypchnąć możliwie największą część ludności Ukraińskiej w objęcia Putina. W tym celu już teraz powinniśmy inwestować tak w Polaków żyjących pod ukraińską okupacją  ( wg niektórych szacunków to nawet 2 miliony ludzi!), lecz także w tych, którzy zgodzą się spolonizować i pozostać na obecnych ziemiach. Od siebie jeszcze dodam, że ci, którzy dziś nawołują do uzbrojenia Ukrainy nawet nie dopuszczają do siebie myśli, że jeśli sie nie uda nawet z naszą pomocą utzrymać Ukrainy, to jutro ci sami dozbrojeni Ukraińcy przyjdą wraz z Rosją wyzwalać Małopolskę i Mazowsze. Ukraina to nie Gruzja moi mili. Gruzini są daleko i nigdy nie mieliśmy z Gruzinami żadnych zatargów. Osobiście w Gruzji nie byłem ale polski Prezydent wizytując Gruzję pacnięty jajkiem nie został. W Tbilisi mamy ulicę Lecha Kaczyńskiego a na Ukrainie w polskim Lwowie lotnisko im Bandery.

     Chyba, że nie jest tak źle i nadal możemy budować zamki na piasku i żyć mitem roku 1612 czy Bitwy Warszawskiej. Socjalizmem, demokracją i wiarą, że Polak może nawet jeśli rzeczywistość i fakty temu przeczą. Romantyzmem, przez który ciągle musimy śpiewać "...Ojczyznę wolną, racz nam zwrócić Panie."