Si vis pacem, para bellum

     Zdaje się, że powrót do armii z poboru jest nieunikniony. Bzdury jakie służą argumentacji powrotowi do przeszłości, czyli armii rekrutowanej na zasadzie przymusu, osiągają poziom zenitu, a całą operację przekształcenia armii -która miała być pierwotnie armią zawodową- na amatorską, salonik okrasza sondażami, mającymi uwiarygodnić całe przedsięwzięcie, jako jednomyślność ludu i władzy (  tak jakby w armii obowiązywały demokratyczne procedury). Mnie najbardziej zachwycił argument, iż bodajże w 2016 roku obecnym żołnierzom służącym w korpusie szeregowych skończą się kontrakty, w związku z czym, odejdą oni ze służby i nie bedzie kim ich zastąpić. Czyż to nie słodkie? Planując reformę wielkie głowy z ministerstw nie pomyślały, że potrzebna jest regularna i metodyczna rekrutacja, aby uniknąć własnie takiego scenariusza.  W okresie do 2009 roku, kolejne pobory uzupełniały się, więc istniała ciągłość. Teraz nagle powstał wyłom. Oczywiście władza stanęła na wysokości zadania i obwieściła powrót do starego. Temat Narodowych Sił Rezerwowych też jest skrzętnie pomijany, aby uniknąć kompletnej kompromitacji. W dużym skrócie przedstawię swój pomysł na Obronę Terytorialną funkcjonującą równolegle do armii zawodowej.

     Czy rzeczywiście w takim razie nie ma żadnej alternatywy? Czy rzeczywiście jesteśmy skazani na służbę poborową? Pamiętam swój okres służby w wojsku i wiem, że powrót do tego systemu byłby tragicznym błędem. Pierwsze trzy miesiące służby spędzone w Szkole Młodszych Specjalistów ( SMS), to było dosyć owocne szkolenie, natomiast pozostałe dziewięć miesięcy mogłoby nie istnieć. Już wtedy stany kompanii w jednotkach bojowych wynosiły około 30% całości, choć zdarzało się nawet, że było to 5% (!). Do tego dochodził problem poborowych ze środowisk patologicznych, poborowych będących analfabetami etc. Gdyby pominąć całkowicie szkolenie specjalistyczne, jakie wchodziło w zakres SMS-ów, przez trzy miesiące można wyszkolić żołnierza tak w zakresie musztry, jak i taktyki czy strzelania, a więc tego, co jest najważniejsze dla jednostek obrony terytorialnej. Przy dopasowaniu roku szkolnego, szkolenie poborowych możnaby realizować w ciągu wakacji, rocznikowo, szybko i sprawnie. Zamknąć w jednostce rekruta na okres szkolenia, zakończyć je uroczystą przysięgą i odesłać do domu wraz z mundurem, o który rezerwista musiałby dbać pod ostrymi rygorami. W nagrodę, w dni świąteczne ( określone dekretem prezydenckim lub ustawą) rezerwista miałby prawo przywdziać swój mundur wyjściowy. Poborowy musiałby oczywiście zaliczyć takie szkolenie a nie jedynie szkolenie odbyć. Brak zaliczenia byłby równoznaczny z tym, że dana osoba nie będzie mogła kontynuować nauki, nie otrzyma prawa jazdy itp. Także możliwość uniknięcia szkolenia z powodów zdrowotnych powinno nieść za sobą konsekwencje, które uczynią "kombinowanie" nieopłacalnym. Z list chorób uniemożliwiających służbę powypadałyby różne "platfusy" a osoby, które nie odbyły skolenia, nie mogłyby się ubiegać o służbę w innych resortach, ochronie itp. W przypadku "ozdrowienia", dana osoba i tak musiałaby odbyć szkolenie ( znam historie osób, które "chorowały" przed wojskiem aby nagle cudownie ozdrowieć i trafić do policji czy straży pożarnej).

     Kolejnym elementem obrony terytorialnej jest ciągłe szkolenie, które pozwoli utrzymać odpowiedni poziom wyszkolenia pośród rezerwistów. Ostatnio, co się rzadko zdarza, na antenie TVP Info wypowiedział się jeden z telewidzów, który poddał bardzo dobry pomysł. Przedstawił się jako emerytowany oficer i w kilku zdaniach stwierdził, iż każda gmina w Polsce, powinna dysponować jednostką OT o sile przynajmniej jednego plutonu.  Dla powiatu, wynosiłaby minimum kompanię. Województwa zorganizowane byłyby w brygady.  Według mnie jest to świetny pomysł jako uzupełnienie regularnej armii. pamietajmy, że często gminy wiejskie byłyby w stanie zorganizować nawet kompanię. Jeśli obowiązek obrony granic będzie posiadał górną granicę wieku 50 lat ( co jest całkiem rozsądne), to się okaże, że możemy stworzyć system obrony, który będzie nie tylko wydolny jeśli chodzi o ilość ale i o jakość. Ludzie, którzy staną w obronie swoich ( dosłownie) domów będą o niebo skuteczniejsi i bardziej zdeterminowani aniżeli nejlepszy sojusznik z NATO. Znajomośc terenu, współpraca z ludnością lokalną etc, to atuty nie do przecenienia. Na czele takich jednostek powinni stać byli żołnierze zawodowi, których przy odpowiedniej liczbie wojska zawodowego nie zabraknie. Przytoczę tutaj pewną historię: "W Przebrażu samoobrona powstała samorzutnie w marcu 1943 r. pod wpływem doniesień o nasilających się mordach na ludności polskiej dokonywanych przez nacjonalistów ukraińskich. Początkowo oddział mający bronić kolonii w razie napadu liczył 25-30 ludzi. Ponadto we wsiach skupionych wokół Przebraża tworzono różne grupy bojowe, czujki i warty liczące po kilku-kilkunastu ludzi. Początkowo ich uzbrojeniem były kosy i piki. Później wystąpiono do Niemców o przyznanie wsi broni „dla obrony ludności przed bandami leśnymi”. Uzyskana zgoda pozwoliła na stworzenie pozorów legalności dla posiadania przez obrońców Przebraża wszelkiej innej broni palnej. Tę zdobywano różnymi sposobami – kupując pokątnie u żołnierzy niemieckich i węgierskich lub wykopując na pobojowiskach. W Przebrażu powstała rusznikarnia, gdzie produkowano pistolety maszynowe Sten i naprawiano uszkodzoną, często zdobyczną broń. Z wraków sowieckich czołgów wymontowano i dostosowano do walki dwa działka kal. 45 mm.W kwietniu 1943 r. na dowódcę wojskowego samoobrony powołano podoficera WP Henryka Cybulskiego ps. Harry. Komendantem cywilnym samoobrony oraz Przewodniczącym samorządu został były legionista Ludwik Malinowski. Nowe dowództwo przeprowadziło szereg zmian organizacyjnych usprawniających system obrony. Do związku obronnego włączono okoliczne wsie – Chołopiny, Jaźwiny, Mosty, Wydranka i Zagajnik, obejmując ochroną łącznie ok. 2 tys. stałych mieszkańców. Linię obrony obwiedziono okopami wzmocnionymi gniazdami karabinów maszynowych i zasiekami z drutu kolczastego. Południową, nie ufortyfikowaną stronę, ubezpieczały odrębne samoobrony w Rafałówce i Komarówce oraz bagna.Oddział samoobrony składający się początkowo z czterech plutonów rozrósł się na początku lata 1943 r. do czterech kompanii. "[1]. Pytanie tylko w jaki sposób zorganizować rezerwistów, tak aby w czasie pokoju nie utracić tego, czego nauczyli się w trakcie szkolenia.

      Wedle danych rządowych na dzień 1 stycznia 2013 roku, w  Polsce mamy 2173 gminy ( 602 miejsko-wiejskie i 1571 wiejskich) [2]. Jednocześnie w Polsce mamy 15785 jednostek Ochotniczej Straży Pożarnej [3]. Gdyby zainwestować pieniądze w koszary OSP na terenie całego kraju oraz zorganizować strzelnice i magazyny ( małe magazyny pododziałowe) w ramach istniejących jednostek OSP, problem ustawicznego szkolenia rozwiązałby  się sam. Bez konieczności podróżowania, odrywania się od codziennych obowiązków, od rodzin. Byle dostarczać amunicję na strzelania, mapy i wysyłać wojskowych specjalistów, aby poszerzać i aktualizować niezbędna zagadnienia. Kościół-szkoła-strzelnica, jak mawia Grzegorz Braun. Do tego Ochotnicze Straże Pożarne, a co za tym idzie mieszkańcy, mogliby zyskać nie tylko na podniesieniu jakości zakwaterowania strażaków, ale także, na sprzęcie. "Bobry", "Hipopotamy" czy "Dziki" z Kutna mogłyby się okazać bardzo pomocne jednostkom OSP, szczególnie w przypadkach klęsk żywiołowych, a jednocześnie wspierałyby polską zbrojeniówkę. Polska myśl technologiczna jest na tym polu bardzo innowacyjna i wszechstronna. Jedynie szkolenia na sprzęcie ppanc czy oplot odbywałyby się na terenach i pod nadzorem WP. Strzelania z broni osobistej, taktyka, musztra, to wszystko może sie przecież odbywać lokalnie.

     W przypadku wojny totalnej, wróg miałby świadomość, że bedą do niego strzelać ze wsząd. Taki pluton posiadający lekkie zestawy ppanc jest w stanie związać walką potężne zgrupowania wroga, a posiadając ręczne zestawy oplot może zwalczać śmigłowce. Uderz i odskocz w dobrze sobie znanym terenie, to taktyka mordercza dla wroga. Bez obaw o zapasy żywności czy wody może walczyć bardzo długo, szachując szlaki komunikacyjne, uniemożliwiając regularne dostawy. Użycie ciężkiej artylerii czy czołgów w takim przypadku, to zwykłe "strzelanie do wróbli". Takie jednostki mogą być skuteczne jeśli będą uzupełnieniem w pełni zawodowej armii. Takiej, która liczebnościowo kształtuje sie na poziomie 1/135 co oznacza, że 1 na 135 mężczyzn jest żołnierzem. Jesli chodzi o koszta, to pamiętajmy, że wojsko, policja i służby, to 3 sektory, na których się nie oszczędza.

[1]  ]]>http://pl.wikipedia.org/wiki/Obrona_Przebra%C5%BCa]]>

[2]  ]]>https://administracja.mac.gov.pl/adm/baza-jst/843,Samorzad-terytorialny-...]]>

[3]  ]]>http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochotnicza_stra%C5%BC_po%C5%BCarn]]>

      Na zdjęciu "Bóbr" z AMZ Kutno