Parlamenty na nielegalu?

Marszałek Schetyna autorytatywnie i zapewne znacznie wykraczając poza swoje kompetencje wygasił mandaty dwóch parlamentarzystów Prawa i Sprawiedliwości - Dariusza Barskiego i Bogdana Święczkowskiego.

Pretekstem jest zapisana w prawie niemożność łączenia wykonywania pewnych zawodów z mandatem posła lub senatora. Problem jednak w tym, że dotychczasowa praktyka nie zakładała stosowania tego obostrzenia do osób, znajdujących się już na emeryturach. Na to też powołują się politycy PiS, przypominając, że w podobnej sytuacji byli wcześniej choćby senator Anna Maria Kurska czy znany poseł SLD Jerzy Dziewulski.

Poza posłami PiS, i to też tylko niektórymi zresztą, bo od tej ewidentnej hucpy ważniejsza jest chyba nowa frakcyjna wojenka, nikt tematem się specjalnie nie interesuje, że o wzburzeniu nie śmiem już marzyć. Ot, Marszałek Sejmu ma kaprys zreinterpretować przepisy, to sobie reinterpretuje. Ma mandat narodu i mu wolno. Co gorsza, decyzja Schetyny uderza w osoby bliższe ponoć tej frakcji w PiS, o której słychać, że jest na wylocie. Obawiam się więc, że krótkowzrocznie i w imię doraźnego interesu partia ta nie będzie umierać za Barskiego i Święczkowskiego.

Jeśli Sąd Najwyższy uzna wykładnię Schetyny, pojawi się (tylko w mojej głowie i w tym tekście, bo inni mają poważniejsze sprawy) pytanie o legalność parlamentów, w których zasiadały osoby, nie mające jak się okazuje do tego prawa. Czyli sejmów co najmniej czterech kadencji, w których zasiadał Jerzy Dziewulski, oraz senatu dwóch kadencji z Anną Marią Kurską. Czy dobry prawnik mógłby zakwestionować na tej podstawie legalność aktów prawnych podjętych przez te izby? Było ich całkiem sporo, niektóre o znaczeniu fundamentalnym i ustrojowym. Ech, gdyby komuś zechciało się tak zabawić, nagle moglibyśmy obudzić się w zupełnie innym świecie.