Prowokacje - nie zgadzam się z Łukaszem Warzechą

Nie podzielam opinii Łukasza Warzechy o koniecznośći odcinania się od ewentualnych prowokacji, które dostrzega w działaniu mlodzieżowych grup kontestatorskich. Nie dotyczy to jedynie Łukasza Warzechy, bo ta obawa przed prowokacjami jest dość powszechna i, moim zdaniem, jest pozostałością po peerelu, a skoro mamy postpeerel to i ona odżywa.

Jestem osobiście zwolennikiem metod non-violence, ale też jestem zdecydowanym zwolennikiem konfrontacji, bo prawda wymaga konfrontacji nie tylko idei ale także i postaw. Postaw właśnie. Więc należy się postawić, a nie wycofywać się w obawie przed konfrontacją, nawet i siłową. Miałem okazje przetestować to w praktyce i wiem, że to jedyna słuszna i skuteczna postawa. Należy występować czynnie i protestować, dając wyraz wyznawanym wartościom i manifestując sprzeciw wobec określonych zachowań i działań innych ludzi, z możliwym unikaniem przemocy. I nie należy rezygnować z takich konfrontacji jedynie z obawy przed ryzykiem "prowokacji".

Kontestujmy często i licznie, aż im się odechce "prowokować", bo są w mniejszości, a wtedy jakiekolwiek podejrzenia o "prowokację" stracą rację bytu. Jak zacznie demonstrować milcząca dotychczas większość, "prowokacje" staną się bezcelowe.

A ponadto, co istotne przy ocenie i to jest główny argument, nikt nie dysponuje narzędziami do sprawdzenia, czy mamy do czynienia z prowokacją czy też nie. Więc rezygnacja bazująca na oczywistej niepewności tylko byłaby głupotą.