O różnicy między lemingami a buractwem

Od dawna irytuje mnie przesłanie słynnej piosenki Johna Lennona "Imagine".Dopiero jednak gdy trafiłem na odniesienia do niej i w Plusie/Minusie, dodatku do Rzepy i w "Gościu Niedzielnym" sprowokowało mnie to do zabrania głosu. Tekst Lennona można potraktować jako jedno z pierwszych wyznań leminga w skali światowej.Był to przejaw kształtującej się wtedy tzw.kontrkultury powstałej na skutek dobrobytu i towarzyszącego mu rozluźnienia obyczajów, odejścia od tradycji kulturowej i zaniku kryteriów.

Tu maleńki wtręt analityczny.Często posługuję się terminem "buractwo" (patrz "sojusz filistra z buractwem") dla oznaczenia grup, które są zupełnie wyzute z poczucia kulturowej tożsamości i bytują w czymś w rodzaju ideowej i kulturowej Nibylandii. Jaka jest relacja między pojęciem "buractwo" a pojęciem "lemingi" ? Musimy wziąć pod uwagę,że są to pojęcia żywcem przejęte z popkultury a więc nieostre i płynne. Lemingi są jedynie lekko podrasowaną wersją, awansowanego o jeden szczebel w hierarchii społecznej, ale w próżni kulturowej, buractwa.

Pozbawiony zakorzenienia w kulturowym dziedzictwie leming zmuszony jest do zaczynania wszyskiego, jak Syzyf, od początku, więc nigdy nie osiągnie logicznego celu, bo nie korzysta z narzędzi dostarczanych przez tradycję kulturową i zawsze będzie odkrywać Amerykę po raz n-ty, a dla ułatwienia sobie zadania chętnie lecz nieroztropnie skorzysta z podpowiedzi czyhających na jego łatwowierność macherów politycznych, takich jak Palikot czy Tusk, obiecujących nowy raj na ziemi.