Głupi Polak po szkodzie

Jest problem ze słowem "Polak" w tytule. Bo nie wszyscy tubylcy polskojęzyczni, jeżeli chcemy być w zgodzie z logiką, na miano Polaka zasługują. Po jednej stronie mamy subiektywne poczucie, ale po drugiej obiektywne czynniki kulturowe wyznaczające miarę polskości. I to trzeba umiejętnie wyważyć.

Ale wróćmy do szkód. Polacy już co najmniej trzykrotnie dali się wpuścić w maliny w okresie III RP. Pierwszy raz akceptując bądź nie interweniując w kształt jaki przybrała transformacja po r.1989. Po raz drugi wchodząc bezkrytycznie do Unii Europejskiej. Po raz trzeci wybierając Platformę i w ten sposób wzmacniając konsekwencje poprzednich dwóch błędów. Oczywiście są to błędy generalne, ktore należałoby rozpisać na mnóstwo błędów pomniejszych bądź tych błędów konsekwencje, prowadzące do powstania węzła na miarę węzła gordyjskiego.

De facto, Polacy zgodzili się na kontynuację lekkko tylko podretuszowanego peerelu. Taka kupa błędów w ciągu zaledwie dwóch dekad nie może być pzypadkiem, wskazuje na ciągłość i jakieś głębsze przyczyny czy ukryte prawidłowości, chyba o te, o których mowa w tytule czy na początku notki. Mogę też odwołać się do opinii znanych publicystów, ktorzy wielokrotnie sugerowali, że Polacy, w wyniku strat poniesionych w II WŚ nie są jeszcze pełnym narodem.