Dalsze złudzenia lemingów

Najlepiej złudzenia lemingów widać na rynku pracy. Lemingi traktują obecne, krańcowo spatologizowane ( system sfunkcjonalizowanych patologii) relacje na rynku pracy, będące owocem stopniowo likwidowanej polskiej gospodarki, a więc i rynku pracy, jako zjawisko normalne, bo brak im perspektywy historycznej.

Zwijanie się gospodarki i redukcja rynku pracy, przy pewnych stałych daninach na rzecz państwa, i przy malejących szansach biznesowych, zmusza podmioty gospodarcze do szukania sposobów na obniżenie kosztów pracy i zawierania takich umów, formalnych czy też nieformalnych, z pracownikami, które pozwolą utrzymać płace na możliwie niskim poziomie. Ale jest rzeczą oczywistą, że jeżeli trend się utrzyma, to rynek pracy będzie się kurczył coraz bardziej.

Mamy tu do czynienia z niewątpliwym zaniżaniem standardów, ale ta obniżka nie jest efektem jedynie wysokich podatków, lecz głównie skutkiem błędnej transformacji i likwidacji miejsc pracy.

Próba podwyższenia standardów, w postaci bardziej standardowych umów o pracę, o co walczy "Solidarność" jest postrzegana przez lemingi jako zagrożenie dla pracowników, zagrażające miejscom pracy. Lemingi nie dostrzegają jednak, iż jest to proces ciągły prowadzący do likwidacji jakichkolwiek standardów i stopniowej obniżki płac do poziomu zerowego.

Lemingi utraciły cywilizacyjną perspektywę, utraciły też zdolność percepcji kształtowania się złożonych relacji ekonomicznych w czasie, więc standardy w zakresie prawa pracy postrzegają jako zagrożenie dla ich wolności ekonomicznej. Brak standardów w dowolnej dziedzinie to jest brak standardów, czyli chaos. Lemingom wydaje się, że są libertarianami, a okazują się burzycielami cywilizacji.