o straszeniu Tuleją

"Na Henryka - noc umyka."

W ostatnim czasie obiektem zainteresowania mediów, a więc i całego "społeczeństwa informacyjnego", stał się nieznany mu dotąd bliżej sędzia o oryginalnym nazwisku Tuleya.

Nie zajmuję się onomastyką, ale czasem próbuję szukać w nazwach czegoś.. sam nie wiem, czego ?

Wg Wikipedii tuleja to "element mechanizmów posiadający różne zastosowanie".

Ta definicja wydaje się w danym przypadku poprawna, bo aparat wymiaru sprawiedliwości ma specyficzną mechanikę, a będący jego istotnym elementem sędzia różne mieć może zastosowania, lecz jest zbyt ogólnikowa : nie odnosi się, to oczywiste, wyłącznie do pana sędziego Tulei.

Pisownia nazwiska pana sędziego wskazuje, że nie jest ono
nowoczesnym wymysłem; może być starsze od maszyny parowej, od której rozpoczęła się epoka industrializacji; używanie w różnych mechanizmach różnych elementów, różne mających zastosowania, stało się odtąd miarą postępu.

Starcy z mojego pokolenia, które czerpało wiedzę o świecie
z "literatury klasy B" (co usprawiedliwiamy faktem, że na owym świecie nie było jeszcze p. Gretkowskiej i p. Pilcha) mieli okazję zetknąć się z tuleją w tekście niejakiego Sienkiewicza, zatytułowanym "Potop".

Była ona "nasiarkowana" i "siedziała", dopóki nie została wyrwana przez Daniela Olbr- to znaczy "Babinicza", który naprawdę nazywał się inaczej, w granacie, co spadł był na jasnogórski majdan ową tuleją do góry, umożliwiając panu Kmicicowi eksperyment dowodowy na rzecz dopiero co przezeń zaprezentowanej tezy, przez "mniszeczka" -siedemnastoletnie pacholę - skwitowanej okrzykiem : "Jezusie Nazareński ! tuleja siedzi ?"

Przypominam o tym dlatego, że za szwedzkiego zaboru tuleya była "z papieru albo czasem z drewna" (Babinicz), więc na element roboczy żadnego mechanizmu się nie nadawała, a zastosowanie miała jedno : znaleźć się pod spodem, gdy to, w czym siedzi, upadnie - żeby jej jakiś Kmicic nie wyrwał i nie zawołał : "Wstawajcie ! Jakby kto psu zęby wybrał ! Już on teraz i muchy nie zabije !".

***

Czasy się bardzo zmieniły; gazeta, która nie bez efektów straszyła sądami ubolewa teraz nad sędzią którego podobno próbuje się straszyć (choć wiadomo, kto kogo powinien się bać, jeśli mamy być razem z panem prezydentem) a gdzie indziej znowu straszą nie sądem, ale owym ubolewania godnym sędzią, bezczelnie wykorzystując fakt, że się nadaje - wszystko to zaś przez nadmiar liberalnej demokracji w przestrzeni publicznej.

Kiedy dochodzi do tego, że człowiek traci orientację w kwestiach podstawowych i sam już nie wie, czy to on się boi, czy jego się boją, kto wie, co może się wydarzyć..

Za parę dni rocznica Powstania - a wcześniej w sejmie debata nad "związkami partnerskimi", która powinna chyba wreszcie doprowadzić do rozlewu krwi, albo przynajmniej mordobicia, bo na sucho się przecie nie skończy.

Nie bez powodu pokazuje się w programach informacyjnych kuszące wzory nowoczesnego parlamentaryzmu bułgarskiego.

Na razie mamy jednak atrakcyjny temat i nie musimy się interesować niczym innym, bo pan sędzia Tuleya wystarczy jako papierowy, drewniany albo jakikolwiek inny "element posiadający różne zastosowania" - mniejsza o to, jakiego mechanizmu.

AT