interwał

Mam jeszcze niejedno do przemyślenia (i niejeden archaiczny tekścik do wpisania), ale skoro dożyłem pierwszego dnia wiosny uczynię sobie zasłużoną przerwę w ćwiczeniach ascetycznych, za co z góry serdecznie przepraszam P. T. uczulonych na moje felietony.

*

Nasi przodkowie -oczywiście nie wszyscy- upuszczali sobie na wiosnę nieco krwi, jeżeli nie było akurat innych okazji by jej nieco stracić, niekoniecznie w osobistych celach zdrowotnych.

Stosowane w tym celu cięte bańki odciągały z organizmu juchę, zwaną też złą krwią, która wedle powszechnego mniemania była dlań - a i dla organizmu Rzeczypospolitej - szkodliwa; pobudzone w ten sposób do wysiłku krwiotwórczego ulegały one (dziś zwanej rewitalizacją) odnowie.

Potrzeba odnowy Rzeczypospolitej jest obecnie równie dobrze widoczna, jak objawy zużycia organizmów pokazywanych przez telewizję po liftingach, hydrokolonoterapiach czy innych takich tych.

Celebryci więdną i brzydną aż miło patrzeć, a wiele postaci które, niestety, wpisane zostaną na kartach naszej historii z podaniem stanowisk piastowanych w wyniku demokratycznych wyborów, budzi w obywatelach pusty śmiech albo żywą odrazę.

Obywatele oczekują jakiegoś oczyszczenia tym niecierpliwiej że procesom gnilnym, nawet jeśli są niewidoczne dla oka, towarzyszy emisja charakterystycznych odorów, nader łatwo wyczuwalnych, ale tym trudniejszych do zniesienia, zaś np. bździny są na dezodoryzację bardzo odporne (co dziś cuchnie mocniej nie śmiem wyrokować).

Jeśli dobrze pojmuję sytuację, potencjalni asenizatorzy są podzieleni na takich, którzy pragnęliby upuszczać juchę indywidualnie (co nie znaczy osobiście) jakimś konkretnym "podmiotom", zasługującym na uprzedmiotowienie - i każdy ma na podorędziu kandydaturę osoby czy osób, które pragnąłby potraktować przedmiotowo, oraz takich, którzy preferują rozwiązania totalne - i gdyby to od nich zależało, mało kto by ocalał, poza gronem najbliższych, bowiem jak zaraza, to zaraza.

Którakolwiek opcja zwycięży, nastąpi zapewne oczyszczenie, przynajmniej w tym sensie, że poniektóre mordy poznikają z telewizyjnych ekranów, choć nie wiadomo na jak długo.

Kto wie, czy to nie wystarczy do przywrócenia tzw. "pokoju społecznego". Na jakiś czas.

A podsycane tu i ówdzie niepokoje - te wszystkie pochody, wyjazdy, głodówki, manifestacje, gazety i blogi - zleją się niebawem na platformie cyfrowej pod światłym nadzorem odpowiedniego prezesa i kontrolą właściwie dobranej rady etyki mediów w różowy cocktail o przyjemnym zapachu, energetyzujący akurat na tyle, żeby następnej wiosny było co upuszczać, jeśli nie nadarzy się inna okazja, dawniej zwana potrzebą.

Na razie trwa homogenizacja, polegająca na wzajemnym kąsaniu się po łydkach, a czasem rzucaniu się do gardeł, bo przecie nie może być tak, żeby każdy modlił się czy służył Ojczyźnie po swojemu; co to, to nie !

O, roku ów..

*

Krótkie streszczenie (dla nerwowych) :
"Srają muszki, idzie wiosna..."