nazizm bez nazistów

Współczesny człowiek nie musi myśleć, ale też nie bardzo może, bo w tworzeniu pojęć, sądów i wniosków wyręczają go Inni, podsuwający mu pod nos swe gotowe wyroby zanim odczuje ich potrzebę.

Rezultat myślenia nazywamy cywilizacją; rozwijana jest ona głównie przez w/w Innych, zapewne dlatego, że myślą trochę szybciej, a czasem nawet samodzielnie, jeżeli przyjdzie im do głowy coś nienazwanego, nieosądzonego i niezrozumiałego do tej pory; w przeszłości było to np. Grzebanie zmarłych, potem Gilotynowanie burżuazji, a ostatnio Gender (bowiem cywilizacja tak się rozwinęła, że do ustalenia własnej tożsamości płciowej niezbędne jest wykształcenie uniwersyteckie).

[Nie podaję przykładów na inne litery alfabetu, bo moim najszybciej myślącym czytelnikom "G" chyba wystarczy, by byli gotowi do świadczenia usług (egzegezy) pozostałym.]

Wczoraj zakończyła się w TVP emisja trzyodcinkowego serialu produkcji niemieckiej, obrazującego nieco wcześniejszy ale nie mniej znaczący dla rozwoju cywilizacji artefakt na literę G - mianowicie Grossdeutschland.

Niestety, nie chodziło o jednostkę pancerną noszącą tę nazwę - której szlak bojowy mógłby z powodzeniem stanowić osnowę utworu porównywalnego z "Czterema pancernymi" - ale o pomysł polityczny (porównywalny z projektem UE) ucieleśniający "Grossdeutsche Idee", którego realizacja nie zakończyła się przewidywanym sukcesem.

Należę do wymierającego pokolenia naocznych świadków tego kawałeczka historii i dobrze pamiętam wielu jej aktorów (co nie znaczy, że ich dobrze wspominam), chciałbym więc poinformować moich Czytelników, że ta kolekcja obrazków, którą nasi sąsiedzi zilustrowali swój kolejny polityczny projekt - operację na pamięci historycznej, nie oddaje właściwych rozmiarów przedmiotowych zjawisk, procesów i idei.

Wszytko było w rzeczywistości o wiele większe, a zwłaszcza ludzie, ich cierpienia, nadzieje, poświęcenie i heroizm, ale nade wszystko zbrodnie - tak niezmierne, jak wizja germańskiego narodowo-socjalistycznego imperium - Grossdeutschland.

Nic na to nie poradzę że do dziś pamiętam końcową frazę pięknego i groźnego jak łomot żołnierskich butów o bruk marsza : "und Morgen - die ganze Welt !" - i zastanawiam się, ilekroć zabrzmi mi w głowie, czy nie nucą jej czasem jakieś dzieci albo wnuki niemieckich matek i niemieckich ojców - trochę innych, niż ci z serialu.

A może, Blumsztajn wie, jacyś polscy neonaziści, pomiot zidentyfikowanej przez uczonego pana Grossa katoendecji ?

Ale w Niemczech nazistów chyba nie ma; wszystkich dawno zdenazifikowano, a zresztą nie było tego wiele, sądząc z treści wspomnianej tu wspomnieniowej trylogii.

To, że przybywa tam i tu (a także ówdzie) antyfaszystów niezupełnie mnie uspokaja, bo końcowa fraza ich hymnu : "dziś niczym, jutro wszystkim MY !" też nie przypomina kołysanki ani pieśni Lorelei.

Sypiam jednakowoż spokojnie, czego życzę każdemu, kto wie, że lubią nas sąsiedzi, i że pan generał Koziej - czuwa.