dzień niecodzienny

Z okazji Niedzieli Miłosierdzia Bożego warto się choć chwilę dłużej zatrzymać nad tematem miłosierdzia.

Przede wszystkim, to ,,zasada kreski Mazowieckiego, tzn rozgrzeszenia bez spowiedzi,, , wcale nie dotyczy miłosierdzia. To nie mające nic wspólnego z chrześcijaństwem ,,zapomnienie o zaznanych krzywdach. Chrześcijanin zaznane krzywdy wybacza, ale oczekuje, by winowajca spełnił określone warunki pojednania, wykazał szczerą chęć nie krzywdzenia więcej, nie grzeszenia więcej, nawet wielokrotnie, ale o zaznanej krzywdzie nie zapomina.
Przede wszystkim, to miłosierdzie jest jedną z form miłości wzajemnej, czyli braterstwa, wraz z wolnością i równością wyrażającą naszą sprawiedliwość wspólnotową, czyli demokrację.

Wolność, wraz z równością i braterstwem wewnątrz naszych ludzkich wspólnot, zawsze być muszą w równowadze, zawsze nakierowane muszą być najpierw na trwałość tych wspólnot, na samoograniczenie swoich potrzeb, na umiarkowanie indywidualizmu dopóki nie okrzepnie wspólnotowość.
Dopiero we wspólnocie można wspólnie smakować pokój, ten słodki owoc wolności, w równości praw i obowiązków, w miłości braterskiej, podpowiadającej nie tylko, by ,,jeden drugiego ciężary nosić,, , by być miłosiernym i solidarnym, ale i by być ,,odpowiedzialnym za brata swego,,.

W miłości braterskiej najważniejsza jest wzajemność - ona nigdy nie może być aktem jednostronnym. Ma pobudzać do wzajemności, ma prawo nawet nie tyle do aktu innej sprawiedliwości zwrotnej, co takiego aktu wobec innego członka naszej wspólnoty duchowej.
„Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (1 J 4,8-10.16).

Miłosierdzie zawsze ma wyrażać naszą sprawiedliwość - najpierw naszą mądrość wspólnotową, a przy niej indywidualną.

Sprawiedliwość ma również swoje znaczenie w polityce - to główna ludzka wartość bezpośrednio nadrzędna nad działalnością rzeczywistej lewicy politycznej. To z poczucia i potrzeb sprawiedliwości ludzie powołują władze sprawujące nadzór nad ich dobrem wspólnym, czy np. stanowią prawa mające swoją legitymację społeczną.

Nasze miłosierdzie, ten kwiat naszej sprawiedliwości, ma wykraczać ponad nasze wspólnoty polityczne, ma dotyczyć wszystkich pokrzywdzonych, potrzebujących ludzkiej pomocy.
Doskonałym obrazem osoby miłosiernej jest Matka Teresa z Kalkuty.

Jednak miłosierdzie Boże, to coś znacznie większego, wykraczającego ponad możliwości ludzkiego miłosierdzia.
To miłosierdzie nad grzesznikami wyrażane tym, że Bóg ofiarował im drogę do odpuszczenia grzechów, by już nie byli jego niewolnikami, by już dalej mogli żyć jako wolni i bezgrzeszni, zdolni do miłości ku dobru.
To Boże Miłosierdzie, to zesłanie na nasz świat przez Boga Ojca swojego Syna, by umierając za te nasze grzechy, tak wcześniejsze, jak i późniejsze, jednocześnie wykupił nas z mocy piekieł, które już przejmowały nad naszymi duszami władanie na wieczność, jako, że karą za grzech jest śmierć, by przywracał zdrowie naszym duszom, by otwierał im dostęp do nieba. Oczywiście nie dostęp darmowy, a sprawiedliwy, jako tych, co przyjmując tą łaskę Bożego Miłosierdzia, zostali zbawieni od kary za grzechy i dalej już będą żyli w świętości, w doskonałości, w obcowaniu z innymi świętymi w niebie.

W sumie to o tej Najświętszej Ofierze z Jezusa Chrysusa, Syna Bożego, złożonej za nas, mówi katecheza Jana Pawła II z 1987 roku:

http://www.apostol.pl/janpawelii/katechezy/jezus-chrystus/jezus-chrystus-syn-pos%C5%82any-od-ojca

Np. fragment: "„On, [Bóg], który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować?” (Rz 8,32). Chrystus nie tylko został „dany”, jak czytamy w J 3,16, ale został „wydany” na ofiarę „za nas wszystkich” (Rz 8,32). Ojciec „posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1 J 4,10). Tę samą prawdę głosi Symbol: „Dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia [Syn Boży] zstąpił z nieba”.
Prawda o Jezusie Chrystusie jako Synu posłanym przez Ojca dla odkupienia świata, dla zbawienia i wyzwolenia człowieka oddanego grzechowi (a wraz z nim — mocom ciemności), stanowi centralną treść Dobrej Nowiny".

Tak więc wracając do tematu Tuska. Na pewno może on liczyć na Boże Miłosierdzie, na Bożą Miłość, jako Posłańca Dobra. Na to nie trzeba już zasługiwać.
Bóg jest zawsze dobry, zawsze jest Miłością ku Dobru. Na pewno jest mu ono potrzebne, tylko, że zupełnie niewiarygodnym jest jego nawrócenie ku Dobru, warunkujące możliwość przyjęcia tego Miłosierdzia, wyznanie zdrad i zbrodni, rezygnacja z kłamstw, realizacja obietnic, chęć przejścia do życia w świętości.
Jezus miał możliwość odpuszczania grzechów, ale nie wszystkie odpuszczał. W sprawie najcięższych sprawę odpuszczenia pozostawiał Bogu Ojcu.
Dlatego to wszystko nie może nam przesłonić wezwań naszej ludzkiej sprawiedliwości.
Na pewno czasu na skorzystanie z Miłosierdzia Bożego ma już mało.
Teraz wybiera się do Afryki, w rejony, gdzie pieprz rośnie. Czyż nie powinniśmy z nim wysłać specjalnej obstawy, aby nam nie uciekł ?