Roosevelta, boczna od Stalina

napisałeś :)))

Gówno prawda Kolego!

Alienci mizgali się przed Stalinem jak dziwka.

I jeszcze jedno,
gówno mnie obchodzi III św.,
mnie interesują losy mojego kraju!

A jeżeli władza PRL-u była dla Ciebie ok.,
to stoimy po dwóch stronach barykady i ciesz się ,
że jedynie internetowo!
Nie znoszę bowiem komuchów, a jak czytam właśnie do nich należysz.

To i tutaj szczekają endokomuniści?!

Panie w rządzie emigracyjnym dużą rolę pełnili politycy ze Stronnictwa Narodowego. Wielu z nich po wojnie umarło w zupełnym zapomnieniu oraz biedzie. Natomiast co się tyczy sanacji, która według pana żyła po wojnie w Anglii w dobrobycie, zresztą w ciągu jej trwania również to wierutne kłamstwo. Wielu zwolenników przedwojennej sanacji w czasie wojny była prześladowana oraz przetrzymywana w obozach koncentracyjnych utworzonych na terenie Anglii. Utworzona m. in. przez narodowców, masonów oraz ludowców.

Generał Anders wierzył do końca swoich dni w wybuch wojny z sowieckim okupantem, wierzył w powrót do Polski i zmianę granic. Wierzył w powrót do Polski dwóch polskich miast Lwowa i Wilna, kolebek polskości, dwóch diamentów w koronie polskich miast. Roosevelt do końca oszukiwał polską Polonię amerykańską tym, że: Granice Polski po wojnie nie zmienią się ani o jotę, obiecywał im szybkie rozprawienie się z sowieckim komunistycznym okupantem w Polsce po wygraniu wojny z niemieckimi nazistami. Liczył na ich głosy w zbliżającej się kampanii wyborczej na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Polacy mu wierzyli, rząd emigracyjny, w którym byli również polscy narodowcy też mu wierzyli.

To zapewne nie pańska wina, że zaraz po wojnie kilku narodowców z polskiej przedwojennej Falangi weszło w polityczny układ z naszymi okupantami z Rosji i z polskimi niewierzącymi komunistycznymi Żydami. Nie mogli się dostać na przedwojenne polityczne salony to dostali się na powojenne polityczne komunistyczne salony zhańbione krwią setek tysięcy Polaków. Dla nich nie była ważna walka swoich ideowych kolegów, którą prowadzili z sowieckim okupantem oraz z polskimi zdrajcami zaraz po wojnie. Dla niektórych z nich nie była ważna nawet śmierć syna, który został zamordowany w rytualnym mordzie przez żydowską ubecję za czyny dokonane przez tego człowieka w przedwojennej Polsce i za przynależność do Stronnictwa Narodowego. Ważne były piękne kobiety, wspaniałe samochody, wyjazdy na zachód i możliwość mącenia w głowach Polaków na łamach Słowa Powszechnego. Dzięki temu potem mieli możliwość brania udziału w rozmowach przy Okrągłym Stole po dwóch stronach ówczesnej politycznej niby barykady.

Jednak jak widać wśród Polaków jest nadal sporo takich ludzi, którzy całą winę za klęskę Polski chcą zrzucić na sanację, a nie widzą  winy w swoich politycznych przedwojennych i powojennych ulubieńcach.

Nie wiem komu są w dzisiejszej Polsce potrzebne spory i podgrzewanie przedwojennych animozji, które miały miejsce między Sanacją a Ruchem Narodowym?

Kłótnia dwóch wspaniałych polityków z przedwojennej Polski o kobietę przerodziła się w nienawiść i rozbicie Polski na dwa polityczne obozy...O to chce Pan toczyć bój? Proszę mi przytoczyć chociaż jedną niepochlebną wypowiedź Romana Dmowskiego na temat Piłsudskiego? Proszę taki sam manewr zastosować w przypadku Piłsudskiego w stosunku do osoby Pana Romana Dmowskiego.