Czternastolatka w kominie

 Co, w sylwestrową noc, robi małolata na szczycie wysokiego komina, w towarzystwie podpitych siedemnastolatków?

 Fantazja, połączona z nieodpowiedzialnością, którą prezentują nastolatki, znana jest powszechnie i wielokroć zdefiniowana. Młodzież, na całym świecie, słynie z brawury i zaskakujących postępków.

 Można więc przyjąć, że nie stało się nic, co by odbiegło od niepisanej normy, bo dzieciakom do głowy wpadają szalone pomysły. Tak było, jest i będzie. Przeprowadzenie dziecka przez okres dorastania, wymaga od rodziców wielkiego zaangażowania i poświęceń.

 Na każdej niemal płaszczyźnie, potrzebna jest ich stała czujność i umiejętność przewidywania. Zbyt zatroskani rodzice, zwykle nie cieszą się dobrymi relacjami ze swoimi dorastającymi pociechami. Są sporym obciążeniem a nawet blokadą dla swobodnego ducha latorośli. Wielu z nich, próbując poprawić swój wizerunek w oczach dziecka, rezygnuje z kontroli jego działań, deklarując swoje zaufanie do niego, a tak naprawdę, zdając się na łaskę dobrego losu.

 Większość młodzieży bez problemów przechodzi przez najtrudniejsze lata swojej wczesnej młodości, nabierając po drodze rutyny w pokonywaniu trudów życia i zyskując doświadczenia, owocujące w latach późniejszych.

 Takie, swoiste „ rozpoznanie bojem”, ma swoje wady i zalety. Niewielu ludzi lubi opowiadać swoje doświadczenia o wadach, skupiając się głownie na zaletach takiej formy hartu, w myśl zasady, „co było, a nie jest…”.

 Powoduje to niepełny, a przez to fałszywy obraz sytuacji, rzutując go na propagandowe ekrany promotorów ideologii samowyzwolenia. Pozbawienie młodzieży wszelkich więzów wynikających z wiary, tradycji i kultury, wpisuje się w nadciągający szybkim krokiem projekt o nazwie gender.

 Współczesna młodzież nie cieszy się powszechnym uznaniem. Wszechobecna demoralizacja zatruła niejeden młody umysł, pozostawiając w nim spustoszenie, owocujące nawarstwianiem się problemów i zaburzeń. Jednostki te, niczym „kaczki puszczane na wodę”, oddziałują na najbliższe sobie kręgi towarzyskie, ogarniając je swoim zgubnym wpływem. Tym bardziej niebezpiecznym i złowrogim, im efektowniej i barwniej się prezentuje.

 Młodzież gimnazjalna, lekceważąco zwana ostatnio „Gimbusami”, stanowi najbardziej narażoną na wpływy grupę nastolatków. Nie wiem, czy narastająca od lat specyficzna „nagonka” na tę grupę młodzieży, wzmacniana odpowiednio skonstruowanymi filmami fabularnymi takimi jak Galerianki, a także akcentowana rozmaitymi newsami w popularnych mediach o „słoneczkach” i tego typu rozrywkach, które niby to miały być popularną formą zabaw gimnazjalistów, nie rozpoczęła walki o dominację nad tym „rzędem dusz”?

 Jakie skutki odniosła ta batalia, niech świadczą komentarze pod jakimkolwiek ogłoszeniem w internecie, o zaginięciu nastolatki. Mnożą się dwuznaczne domniemania na temat zaginionych dziewcząt, niejednokrotnie sugerujące obrzydliwe i krzywdzące przyczyny ich zniknięcia.

Ostatnia noc sylwestrowa, dała mi okazję skonfrontować nachalne opinie zdegustowanych wizerunkiem gimnazjalisty opiniotwórców z rzeczywistością. Obserwowałam rozkręcone w zabawie dzieciaki do białego rana i z ręką na sercu mogę stwierdzić, że gimnazjaliści, zarówno chłopcy , jak i dziewczęta, niczym się nie różnią od nas samych, z czasów, kiedy byliśmy w ich wieku. Jednak, w myśl zasady której zwykłam przestrzegać, że „pańskie oko konia tuczy”, nie oddaliłam się z domu nawet za próg, by w którejś szalonej głowie, nie zrodził się pomysł, by poszukać wysokiego komina, z którego lepiej będzie oglądać fajerwerki.