Będzie nowy most!

Rozeszła się pomiędzy ludźmi sensacyjna wieść. Na osiedlu ustawią most!
- Chyba ktoś upadł na głowę - zdenerwował się tata Łukaszka. - Przecież u nas nie ma żadnej rzeki!
- Piszą o tym w "Wiodącym Tytule Prasowym" - odezwała się z zadowoleniem mama Łukaszka.
- A piszą, dlaczego chcą budować u nas most?
- N... Nie. Ale za to jest napisane gdzie będzie ten most! Za marketem!
I Hiobowscy poszli to zobaczyć. Za marketem kłębił się już tłumek mieszkańców. Był ktoś z władz, porozstawiano jakieś plansze, a obok przygotowywały się do transmisji dwie telewizje.
- Proszę podejść bliżej, zapraszam! - nawoływał ktoś z władz. - Proszę państwa, wybudujemy wam tu piękny most! O, proszę spojrzeć na plansze z wizami... bezami... wizualizacjami! Jaki piękny!
- A po co most, jak tu ni ma rzeki? - zapytał z tłumy znajomy, przepity głos, należący bez wątpienia do pana Sitko. Ktoś z władz lekko się zdenerwował i krzyknął:
- Pomińmy milczeniem tą warcholską prowokację!
Jednak coraz więcej osób domagało się wyjaśnienia jak to się stało, że ktoś ich pragnie uszczęśliwić mostem.
- No dobrze, powiem państwu - ktoś z władz lekko zmiękł. - Musimy go wybudować, bo inaczej nam przepadną pieniądze, które da nam Unia Europejska.
- Może lepiej wcale nie budować? - zapytał tata Łukaszka.
- Ten kto tak mówi nie jest patriotą!! Co, woli pan, żeby inni nam te pieniądze zabrali?! Nie chce pan, żeby za nie powstało w Polsce coś wartościowego?
- A co? - wtrącił się Łukaszek i wybił przedstawiciela władz z fazy.
- No jak to co... Most, mówię przecież...
- Ale czemu most a nie na przykład skatepark?
- Hm - zastanowił się ktoś z władz. - Bo napisali, że tą kasę możemy wydać tylko na most.
- Przecież to trzeba będzie oddać! - jęknął tata Łukaszka i złapał się za głowę.
- A właśnie, że nie! I tu pana mam! - ktoś z władz cieszył się jak dziecko. - Wcale nie będziemy musieli tego oddać! Będziemy tylko musieli w ramach rewanżu zbudować dwa razy większy most!
Obywatele odetchnęli z ulgą, że jednak nie trzeba będzie oddawać pieniędzy.
- Coś pięknego - wzruszona babcia Łukaszka uroniła łzę. - Wreszcie wracają czasy Gierka, kiedy to można było być dumnym z Polski, ciągle coś rosło, coś się budowało. A potem co? Wszystko rozgrabiono, ciągle się trzeba było wstydzić, przepraszać... Bądźmy dumni z Polski! Polak potrafi! Niech tu będzie ten most!
- Ale po co? - przerwał jej dziadek Łukaszka.
- Bo to będzie most pokazowy! Pokażemy im na co nas stać! I niech nie będzie to nasze ostatnie słowo!
- Tak jest! - podchwycił jej ton ktoś z władz. - Most może sobie stać, zawsze przecież może się przydać! Zawsze przecież można dorobić do niego rzekę! A nawet sprzedać do innego miasta! Rodacy, nie kłóćmy się! Polacy muszą wreszcie zacząć myśleć pozytywnie
Mama Łukaszka stała z boku i obojętnie patrzyła na tłum ludzi. W artykule w "Wiodącym Tytule Prasowym" nie napisano czy się cieszyć czy nie, więc wolała wstrzymać się z wyrażaniem entuzjazmu.
- I co my mamy robić z tym mostem? - zapytał dziadek Łukaszka.
- Och, wszystko! - odparł radośnie ktoś z władz. - Można po nim chodzić, jeździć. Można nawet pod nim przechodzić!
- Można pod nim konsumować wino... - rozmarzył się pan Sitko.
- Można go przerobić na coś innego w ramach konsultacji społecznych... Tak, tak, taki most to jest coś! - zachwalał ktoś z władz, jednak mieszkańcy osiedla nie byli tym pomysłem zachwyceni. Wyjątek stanowiła babcia Łukaszka, która spytała, czy nie można by uczynić tego mostu jeszcze większym.
- Bez przesady, nie dość, że pasuje jak kwiatek do kożucha to jeszcze marzy ci się jakiś gigant - skrytykował ją dziadek. Babcia zaczęła krzyczeć, że w tym kraju nigdy nie powstaną mosty, autostrady czy porządna służba zdrowia bo w tym kraju nadal ludzie kierują się hasełkiem "Bóg, Honor i Ojczyzna".
- Ha! - zakrzyknął oburzony dziadek. - Nawet gdyby Boga skreślić, to pozostaje jeszcze honor i ojczyzna! Ale politycy nawet o to nie dbają!
- Babcia uważa, że obecnie rządzą nami fanatycy katoliccy? - zapytał niewinnie tata Łukaszka, ale babcia z niewiadomych przyczyn nie odpowiedziała.
Zabłysły jupitery i pierwsza ekipa telewizyjna rozpoczęła nadawanie.
- Witam państwa z osiedla - powiedziała do kamery reporterka. - Mieszkańcy masowo popierają pomysł mostu na osiedlu...
- Przecież tak nie jest - powiedział zdumiony dziadek.
- Muszę tak mówić - poinformowała go reporterka. - Bo nasi właściciele mają firmę budującą mosty. Więc...
- Mamy do czynienia z kolejnym drastycznym przykładem marnotrawienia publicznych pieniędzy i to wbrew woli mieszkańców - rozległo się obok. To drugi reporter mówił do kamery drugiej telewizji.
- Widzi pani?! On mówi prawdę! - ucieszył się dziadek.
- A tam prawdę, po prostu ich holding ma firmę budującą tunele... - wyjaśniła dziadkowi reporterka pierwszej telewizji.
- Dobrze, proszę państwa, już dobrze! - nad gwar tłumu przebił się głos kogoś z władz. - Skoro państwo tak się upieracie to nie będzie mostu...
- Hurra!
- ...będzie tunel!
Reporterzy błyskawicznie porwali za mikrofony i ponownie stanęli przed kamerami.
- Kolejne pieniądze wyrzucone w błoto i to wbrew woli samych mieszkańców... - powiedziała reporterka.
- Znakomita inicjatywa, którą wszyscy mieszkańcy poparli z entuzjazmem... - powiedział reporter.
- Mój Boże, obejrzy to ktoś na te przykład z Rzeszowa i co on sobie pomyśli? - załamał się dziadek. Tata Łukaszka i Łukaszek podtrzymując go z obu stron poprowadzili do domu.
- Nie rozumiem - rzekł tata Łukaszka. - Nie rozumiem skąd się u ludzi bierze przekonanie, że telewizja powinna mówić prawdę albo być obiektywną. Czy rzeźnik musi mówić prawdę swoim klientom? Albo sklep AGD? Telewizja to firma, jak każda inna...