Polski Latający Tygrys

Angole długi czas pomijali zasługi polskich pilotów,a były nie małe,Enigmę też sobie przepisali,jako historyk wiesz więcej jak nasz przyjaciele Angole potraktowali,po zakończeniu drugiej wojny światowej,w Jałcie.
Dzięki za ten kawałek Polskiej histori oręża Polskiego.

pozdrawiam,10

Będąc 10-15-latkiem, bardzo interesowałem się lotnictwem. Pozwolisz zatem, że dołożę swoją cegiełkę do tych wspomnień.

Chciałem tu wspomnieć o jeszcze jednym asie polskiego lotnictwa, a mianowicie o Wacławie Stańskim (fot. 1) - pilocie Dywizjonu 308, którego nie tylko poznałem osobiście, ale mieliśmy dość ciekawy kontakt. Ale wówczas nie miałem takiej wiedzy o jego zasługach w czasie II wojny światowej.

Był to rok 1968. Pan Wacek (tak się do niego zwracaliśmy) był wówczas szefem Aeroklubu Ziemi Mazowieckiej w Płocku. Ja, wraz z dwoma kolegami po szkole biegliśmy na lotnisko popatrzeć na kołujące i startujące samoloty sportowe. Zauważył nas przy hangarze por. pil. Wacław Stański - wówczas już 48-letni, wysportowany człowiek. Zawołał do siebie. Baliśmy się, że nas zruga, bo tam gdzie nas zastał, nie wolno było przebywać. A on ze stoickim spokojem zapytał, co nas tak interesuje. Nieśmiało powiedzieliśmy, że naszym marzeniem jest kiedyś takim Zlin-em polecieć. 
A on na to: - młodzieńcze marzenia, to piękna rzecz. - Jak popracujecie w hangarze przez parę dni, to was wezmę na pokład i polecimy.
 Po tych jego słowach serca nam zamarły z wrażenia. Najpierw przez dwa popołudnia pomagaliśmy robić porządek w hangarze. W następnych dwóch popołudniach pozwolił nam czyścić podwozia AN-2, Zlin-a i Gawrona. Był bardzo surowy w ocenie jakości wykonanej przez nas pracy. Ale udało się. Po tygodniu, bez naszych nalegań, a była piękna, słoneczna niedziela, - widząc nasze zaangażowanie - sam zaproponował, że po kolei weżmie nas na pokład do Zlin-a (fot.2) i odbędziemy 15-minutowy lot nad Płockiem.   

Nie będę tu opisywał mojej radości i przeżyć w powietrzu, bo nie o to chodzi. 
Pan Wacek słynął z tego, że lubił sobie czasem poszaleć. Do owych szaleństw zaliczał przelot pod przęsłem płockiego mostu na Wiśle (fot. 3).

Lubił także "zaglądnąć" - jak mawiał p. Wacek, na... taras kawiarni (fot. 4. taras kawiarni znajduje się od strony lewej) i zobaczyć, co ludzie mają na stolikach. 

Owe "zaglądnięcie" polegało na tym, że wykonywał najpierw nurkowanie przed skarpą, na której była kawiarnia ówczenego PTTK, następnie wychodził świecą tuż przed tarasem kawiarni, po czym "łamał lot" przez lewe skrzydło - wchodząc ponownie w lot nurkowy, ale już obok budynku i skarpy wyrównywał, będąc już nad lustrem wody rzeki Wisły. Nie muszę Wam pisać, jaki popłoch wzbudzał wśród ludzi będących na tarasie kawiarni. Potem musiał się "spowiadać" na komendzie milicji. Ale "niebiescy" mogli mu "skoczyć". Za kilkanaście dni robił... "powtórkę z rozrywki". 

Poniżej zamieszczam jego biografię na tle wydarzeń historycznych.

Wacław Stański – (1920-1986), pilot, były szef Aeroklubu Ziemi Mazowieckiej w Płocku. Urodził się 11 lipca w miejscowości Bezeńczuk na terenie ówczesnej Rosji Radzieckiej. Kiedy Polska odzyskała niepodległość jego ojciec Józef Stański postanowił wrócić do ojczyzny. Podjął pracę na kolei. Zamieszkał w Siedlcach. Właśnie tam późniejszy pilot Dywizjonu 308 spędził dzieciństwo i wczesną młodość.
W 1939 roku ukończył gimnazjum siedleckie z gorącym pragnieniem wstąpienia do szkoły lotniczej. W pobliżu był Dęblin – gniazdo orląt. Jeszcze wcześniej jako 16-letni młodzieniec przyjęty został na szkolenie spadochronowe i szybowcowe. Marzył o lotnictwie wojskowym. Czasy temu sprzyjały. Wakacje 1939 roku spędził w Świdniku na szkoleniu samolotowym w ramach PW Lotniczego. Tam tez zastała go wojna. Wraz z tysiącami innych żołnierzy przedostał się do Francji, skąd w ostatniej chwili ewakuowany został do Anglii. Tam trafił do wymarzonego lotnictwa. Mając predyspozycje do latania myśliwskiego skierowany został na wielomiesięczne szkolenie.
W czerwcu 1942 roku zasiadł po raz pierwszy samodzielnie za sterami Spitfire’a, by wykonać zadanie bojowe. Wprawdzie słynna bitwa o Anglię była już zakończona, lecz wojna z ciągle groźnym nieprzyjacielem trwała nadal. Wacław Stański otrzymał przydział do 308 Dywizjonu Myśliwskiego tzw. Krakowskiego, który wraz z 302 Poznańskim i 317 Wileńskim stanowił 131 skrzydło taktycznego lotnictwa myśliwskiego. Latał głównie na wspieranie wojsk lądowych oraz jako eskorta bombowców.  (Na fot. 5. Wacław Stański po zawodach na płockim lotnisku).
Przeszedł wraz z macierzystym dywizjonem szlak bojowy z Anglii poprzez Francję, Holandię, Belgię do Niemiec. Łącznie wykonał 189 lotów bojowych, w tym 89 bombardowanie z lotu niskiego i 59 ataków celów naziemnych. W bezpośredniej walce zestrzelił 2 samoloty nieprzyjaciela. Był rekordzistą w ilości bombardowań z lotu nurkowego, nie tylko wśród ponad dwustu pilotów, którzy przewinęli się przez dywizjon, ale w całym skrzydle. Przez pewien czas pełnił stanowisko zastępcy dowódcy dywizjonu.

Wojnę zakończył w stopniu polskiego porucznika i kapitana angielskich sił zbrojnych. Jego mundur zdobiły najwyższe odznaczenia – Order Krzyża Virtuti Military V klasy, trzykrotnie otrzymał Krzyż Walecznych angielskiego DFC – Distinguished Flying Cross. Po zdemobilizowaniu mógł zostać na Zachodzie, ale powrócił do kraju. Z całą energią zabrał się do odbudowywania polskiego lotnictwa.Pracował w Lidze Lotniczej w Warszawie, współorganizując okręg stołeczny LL i Centralną Składnicę Materiałów Modelarskich. Wiele latał. Szkolił młodzież. Niestety, w 1948 roku został odsunięty od latania, a w wyniku negatywnej weryfikacji musiał poszukać sobie pracy poza lotnictwem. 

 W 1956 roku wrócił do lotnictwa sportowego i jako pilot wieloosobowego samolotu przez lata woził skoczków spadochronowych. Następnie przeniesiony został na stanowisko inspektora wyszkolenia samolotowego, po czym objął kierownictwo Aeroklubu w Płocku. Był etatowym pilotem narodowej kadry skoczków spadochronowych. Był pierwszym pilotem cywilnym zasiadającym za sterami AN-2. Należał do inicjatorów wznowienia w kraju zawodów akrobacji samolotowej i przez wiele lat był sędzią tej rywalizacji sportowej, także międzynarodowym. Zmarł 18 czerwca 1986 roku. Pochowany został na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Był jednym z bohaterów książki Hugha Smallwooda „2nd TAF Spitfire” The Story of Spitfire ML 407”.

Źródło: http://www.prus.siedlce.pl/old/absolwenci/zjazdy/Stanski_w/Jacek_Stanski_Prywatna_strona_pliki/aviation.htm oraz http://airshowplock.pl/viewpage.php?page_id=57

Pozdrawiam wszystkich, no i oczywiście 10 dla Autora,
Satyr   
________________________ 
"I złe to czasy, gdy prawda i sprawiedliwość nabiera wody w usta".  
(ks.J.Popiełuszko)