Państwowe dzieci?!

1. obowiązkowe szczepienia; w razie zaniedbania (lub świadomej rezygnacji) - kara.
2. szykują skok na dzieci już od drugiego roku życia; warunki pracy i płacy sa takie, że często niemowlęta wędrują do żłobków, co jest barbarzyństwem.
3. obowiązek szkolny, nauczyciele wyuczeni dydaktyki "w aspekcie biopsychicznym"; nauczyciel z indywidualnością niezależną, patriotycznym nastawieniem jest narażony na szykany, mobbing etc.
4. środki masowego przykazu wyjaławiają skutecznie młode umysły.

Dla mnie to jasne. Mała tylko uwaga. Nie powinno się mówić w takich przypadkach lewica, a co najwyżej ,,nowa lewica,, , bo to synonim lewactwa, które się przylepia do lewicy, która ze swej natury jest bogobojna.
Najepiej jest wprost mówić lewactwo i to w rozumieniu, że to związek faszyzmu, tego ,,nowoczesnego,, imperialnego pogaństwa i satanizmu.

Już dość dawno temu czytałem parę książek Hansa Hugona Selye'a, który badaniu zjawiska stresu poświęcił 50 lat pracy naukowej i to on wprowadził pojęcie stresu do użycia.
Z kolei z terminem "wychowanie bezstresowe,, spotykałem się wielokrotnie, ale dopiero w tej chwili dotarło do mnie, że "wychowanie bezstresowe,, to zbrodnia
na dzieciach i na ich rodzicach, na rodzinie na społeczeństwie, Państwie i Narodzie, tak naszym, jak i na tych, które przez swe faszystowsko-satanistyczne waadze zostają poddane tym zbrodniczym zabiegom, właśnie ze względu na to, że stres to naturalna reakcja naszego organizmu na zagrożenia i potrzeby, którą trzeba rozumieć, i z którą trzeba umieć sobie radzić, którą trzeba nauczyć się wykorzystywać.

Nawet wikipedia podaje, że:
,,Selye jako pierwszy postawił hipotezę, że szereg chorób somatycznych jest skutkiem niezdolności człowieka do radzenia sobie ze stresem. Zjawisko to nazwał mianem niewydolności tzw. syndromu ogólnej adaptacji...,,.

Inaczej mówiąc, to zwłaszcza ,,wychowanie bezstresowe,, spowoduje przesunięcie nauki zachowań w stresie na lata pozadziecięce, czyli na lata, kiedy młody człowiek już powinien mieć wykształcone odpowiednie nawyki, odruchy, czy automatyzmy i nad tym wszystkim sprawować rozumną kontrolę.

Jasne, że wkraczający w życie społeczne i w kontakt z Naturą młody człowiek nie będzie umiał się zaadaptować, nie będzie w stanie podejmować mądrych, wyważonych, odpowiedzialnych decyzji o zmobilizowaniu się do działania, do opanowania sytuacji w oparciu o realizm oceny sytuacji, zredukowania lub tolerowania zewnętrznych lub wewnętrznych żądań, do szukania pomocy, do walki, czy ucieczki, i że to odbije się nie tylko na jego psychice, na sile ducha i zdrowiu jego ciała.

Tego, co zrobiono z pogwałceniem Natury, nie da się już nigdy nadrobić !!!

Czytałem niedawno opis historii, jak to ktoś obserwował proces wydostawania się motyla jedwabnika z kokonu. Najpierw pojawiła się mała dziurka, przez którą motyl próbował wyjść. Wciąż ją atakował, próbując powiększać. Zmagań jego nie było końca.
Obserwator, w dobrej wierze chciał pomóc motylowi i powiększył nożyczkami dziurę w kokonie. Motyl wyszedł i okazało się, że ma duży, jakby spuchnięty odwłok i malutkie skrzydełka. Myślał, że jeszcze motylowi urosną, ale już nic się nie zmieniło. Niezdolny do latania motyl przeżył swoje życie pełzając po ziemi.
Najwyraźniej te niewątpliwie stresujące zmagania przy wychodzeniu z kokonu są motylom wydostającym się z kokonu niezbędne by zmężniały i przeszły proces nabywania nowych zdolności, czy odkrywania talentów, i rozwinęły się tak, jak tego oczekuje Natura.
Dla mnie jest oczywistym, że z dzieci wychowywanych bezstresowo też wyrosną takie niedorozwinięte ,,motyle,, , co swój marny żywot bezproduktywnie przepełzają, ie uwierzą w siebie, nie nabędą odpowiedzialnej samodzielności, co nigdy nie pójdą za swoimi marzeniami, że nigdy nie podejmą się zadań na granicy swoich ludzkich możliwości, co twórcze i konstruktywne, nie podejmą się obrony tego, co dla nich naprawdę ważne, nie wyjdą poza potrzeby przyziemnie materialne, co pełzając przy ziemi nigdy nie nauczą się patrzeć na życie z dystansu duchowego, okiem Boga, czyli w prawdzie, co zatracą swoje człowieczeństwo, co nigdy nie rozwiną swojej ludzkiej godności.

Jasne jest, że typowymi będą dla tych ,,bezstresowo wychowywanych,, reakcje poddania się agresorowi, życie w strachu, zrzucania odpowiedzialności za swoje niepowodzenia niedostatki na innych, będą ucieczka w nałogi i wszelkie postawy pasożytnicze, aspołeczne i przestępcze, ucieczki w kłamstwo, za którym stoi satanizm, w nierozróżnianie dobra i zła, w ucieczki w bylejakość, w łatwizny, za które później zawsze przychodzi płacić wysoką cenę, w choroby i w różne formy samobójstwa.

Na przykład ból. Typowym w ,,wychowaniu bezstresowym,, jest chronienie dziecka przed bólem. Tymczasem to nauka kłamstwa, bo ból jest nieodłącznym elementem naszego życia, jednym ze sposobów komunikowania się naszej duszy zarządzającej naszym ciałem i jego potrzebami, z naszym umysłem, z naszym duchem, w którym odbywają się odpowiedzialne decyzje naszej wolnej i świadomej woli.
Jak boli, to ma boleć, żeby mózg wiedział gdzie i w jaki sposób podejmować właściwe działania.
Dziecko nie oswojone z bólem, nie potrafiące go zidentyfikować na podstawie swoich doświadczeń, nie nauczone, aby go ignorować, kiedy ma do wykonania zadania ważniejsze, zawsze będzie podejmować złe decyzje, łatwo będzie ulegać dekoncentracji, nie będzie dzielnym zuchem, idącym za tym, co słuszne, nie nabędzie cnót męstwa i odwagi, typowych dla swojego stanu nie tylko w dzieciństwie, ale i poniesie to w życie dorosłe cieleśnie.

Zapewne i częstymi będą sytuacje nieokreślonych tożsamości seksualnych, ucieczki od swojej cieleśnie i duchowo określonych płci już w okresie życia płodowego (wiele matek potrafi bezbłędnie określić płeć dziecka ,,w drodze,, po swoim samopoczuciu, czy swoich zachciankach), powodowane uczeczką przed stresem związanym ze spodziewanymi wymaganiami, z odpowiedzialnością związaną z wejściem w dorosłe życie,
z podjęciem krzyża, cierpienia niezasłużonego, ale koniecznego dla wejścia w naturalne relacje społeczne, które wymagają wyrzeczenia się egoizmu, a podjęcia służby, a nawet poświęcenia się dla bliskiej osoby, wymagają wejścia w dojrzałą miłość, dojrzałe macierzyństwo i rodzicielstwo.