Elementarz blogera: Jak się nie narazić samobójcy ?

Jak wielkie to wyzwanie dla wszystkich blogerów, świadczy sytuacja redaktora Aleksandra Aleksiejowicza, o czym wielokrotnie wspominało radio Erywań w odpowiedziach dla radiosłuchaczy. Wielokrotność tej odpowiedzi polegała na tym, że nie dotyczyła ona tylko redaktora Aleksiejowicza, ale także gienierała Kapiszonowa, ministry Burłaczyny, czlena Komiteta Asparagusowa, pisatiela Lisiejewa a nawet delegacji kołchoźników z Archachangielska, którzy wyjechali do Moskwy z petycją, w sprawie zmniejszenia obowiązkowych dostaw…. I tak, na pytanie Jurija Innoziemcowa z Astrachania: Prawda, to ili nieprawda, szto riedaktor Aleksandr Aleksiejowicz popełnił samoubitie i szto on kriknuł piered smiertiu ? – odpowiedź radia Erywań była jednoznaczna i brzmiała: Da, eto prawda daragoj towariszcz Innoziemcow ! Riedaktor Aleksandr Aleksiejowicz popełnił samoubitie, a piered smiertiu on kriknuł: „Tawariszczi, nie strelajte !”

W dzisiejszej, równie postępowej rzeczywistości, jedyne skuteczne sposoby uniknięcia zagrożenia ze strony samobójcy to te, jakie były znane już w erze Radia Erywań. A więc kompletna głuchota i ślepota. Gdyby chorąży Remigiusz Muś z Jaka-40 nic nie słyszał i nic nie widział, to kto wie – może byłby dziś nawet generałem ? Drugim sposobem jest alibi, że się piło - co zawsze przedłuża życie. Ale co robić, gdy przyjdzie nam odpowiedzieć na pytanie dotyczące np. expose premiera ? Tu nie można wymigać się tym, że się expose nie słyszało, albo było pijanym w trakcie tak ważnego dla społeczeństwa, a nawet dla całej ludzkości, przemówienia. Nie wystarczy przecież powiedzieć, że expose było wspaniałe, gdyż interlokutor może taką odpowiedź uznać za jawne drwiny z naszego przywódcy. Odpowiedź musi być zatem zgodna z aktualną linią partii i rządu, której przecież nie znamy, gdyż nie otrzymujemy Przekazów Dnia ! A zgodnie z Przekazem, expose premiera było wyważone !

W takiej, dręczącej sytuacji musimy odwlec naszą odpowiedź do czasu zapoznania się z opinią organu wydawanego na Czerskiej. W ten organ zaopatruje się codziennie każdy obywatel, który nie chce się nikomu narażać. On ten organ nosi z wyraźną ostentacją, czyli na wierzchu - by na odległość było wiadomo, że mamy do czynienia z człowiekiem postępowym, który nie zagraża naszej ludowo-obywatelskiej ojczyźnie. Obywatela z takim organem nie trzeba o nic pytać, skoro odpowiedzi na nasze pytania z łatwością znajdziemy w organie z Czerskiej. Tak więc każdy bloger powinien wyposażyć się w ten organ, jeśli chce się ustrzec przed samobójcą…

Z tego, codziennego organu dowiemy się, dlaczego Mucha za nic nie odpowiada, za co odpowiada dzisiaj Kaczyński i w ogóle: co się takiego wydarzyło, co jest warte komentarza. Jeśli organ z Czerskiej nie pisze jednym słowem, że MSZ ujawniło dane białoruskich opozycjonistów – jest to zatem informacja wyssana z brudnego palca anty-systemowej opozycji ! Jeśli organ z Czerskiej nie wspomina o konferencji naukowców w sprawie katastrofy pod Smoleńskiem to oznacza, że takiej konferencji po prostu nie było ! Jeśli jednak, jakiś prowokator przedstawi nam dowody na to, że taka konferencja miała jednak miejsce, wtedy odpowiadamy: „Nie interesują mnie pseudo-konferencje z udziałem pseudo-naukowców z jakiś egzotycznych krajów!” – i problem mamy załatwiony. Podobnie reagujemy, gdy pytanie dotyczy jakiejkolwiek innej konferencji, organizowanej przez opozycję, lub przez kandydata opozycji na technicznego premiera. Wtedy odpowiadamy:  „Nie interesują mnie pseudo – konferencje z udziałem osoby, która się tylko ośmiesza” – i już nie trzeba niczego dalej wyjaśniać… 

Ale sprawa może dotyczyć czegoś tak oczywistego i powszechnego, jak udział w aferze korupcyjnej pro-rządowego polityka. Wtedy nasza odpowiedź jest równie prosta: „Nie wypowiadam się, dopóki niezawisły sąd tego nie osądzi”. A skoro wiadomo, że niezawisły sąd pro-rządowego polityka nigdy nie osądzi – nikomu się nie narazimy. To proste, jak prosta jest odpowiedź na nurtujące wszystkich pytania, na które odpowiedzi znajdziemy kupując organ z Czerskiej. Jadąc do pracy metrem, autobusem, czy też z kierowcą - spokojnie studiując codzienny organ, który nosimy na wierzchu - szybko nauczymy się odpowiedzi na kluczowe pytania. To nam zapewni należny szacunek w społeczeństwie a poza tym – unikniemy samobójcy.

Bo nawet zbagatelizowanie deszczu, który spadł przed meczem Polska-Anglia, może być przyczyną, że cały postępowy świat, zacznie nas wskazywać palcami. A przecież z wypowiedzi naczelnego meteorologa III RP już wiadomo, że była to gigantyczna ulewa, w trakcie której w dwie godziny spadło więcej deszczu niż w całym październiku – a więc najwięcej od 30 lat ! Tu przypominam starą mądrość ludową, która pozwoliła przeżyć wielu pokoleniom naszej ludowej a teraz nawet ludowo-obywatelskiej ojczyzny. Wyrazem tej mądrości była standardowa odpowiedź na pytanie zadane przez funkcjonariusza, dotyczące jakiegokolwiek zdarzenia: „Panie, ja tu nie mieszkam!”, albo bardziej zdecydowanie: „Dajta mi dziś wszyscy święty spokój !”. 

Przykład redaktora Gmyza i naczelnego „Rzeczpospolitej” Wróblewskiego wskazuje, jak łatwo narazić się samobójcy, przekraczając linię a raczej: linę milczenia - znaną od dawna we Włoszech, jako „omerta”. Są bowiem w Polsce tematy, o których najlepiej w ogóle nie pisać, skupiając się na przykład na tak bulwersujących sprawach, jak występy matki Madzi w klubie Go-Go, czy też jej jazda nago na koniu. Tego naród oczekuje od poważnych czasopism, aby w spokoju mógł realizować cele wytknięte przez partię i rząd ! Nie można przecież tłumić entuzjazmu społeczeństwa do otaczającej nas rzeczywistości lub zniechęcać obywateli do zwiększenia wysiłków w celu umocnienia naszych zdrowych fundamentów ! Bo czy ktokolwiek słyszał, aby budowniczowie naszego medialnego dobrobytu, jak redaktorzy Morozowski, Miecugow, Pochanke, oba Lisy, Olejnik, Paradowska, Kuźniar czy Kraśko zastanawiali się nad przyczynami zwiększenia się w 2011 roku skrajnej biedy o 18% i że aż 27,8% polskiej populacji (ponad 10 mln osób) żyje na co dzień w warunkach wykluczenia społecznego ? Nie i jeszcze raz nie ! Nie można przecież siać defetyzmu, gdy cały świat nas podziwia za dokonany postęp, np. w dziedzinie kolejnictwa. Powinniśmy manifestować naszą dumę, że po 70.latach od pokonania hitleryzmu stać nas będzie na zakup w Niemczech trzech niszczycieli dzięki temu, że zlikwidowaliśmy nieefektywny przemysł okrętowy ! Tak jak stać nas będzie na zakup taniej energii z elektrowni atomowej w Kaliningradzie, gdy zlikwidujemy nasze elektrownie !

Zatem pisząc blogi, aby nie narazić się - musimy najpierw dotrzeć do oficjalnej linii partii i rządu, z którą to linią możemy polemizować, ale nie podważać ! W myśl starej zasady: krytyka-TAK, krytykanctwo-NIE. Nie trzeba przypominać, że podważanie linii partii i rządu zawsze groziło mniejszymi lub większymi komplikacjami. I tak – w kwestii zakazu stadionowego dla dwóch kibiców, za ich kąpiel w Narodowym Basenie przed meczem Polska-Anglia, możemy ostro zaprotestować, że są to tylko dwa lata zakazu, a nie np. dziesięć lat!   Gdy dowiemy się, że premier wyraził żal po zamianie zwłok – wyrażamy ubolewanie, że premier w ogóle wyraził żal, a skoro już wyraził – to jest to wyraz jego niespotykanej wielkoduszności i dobroci, za co rodziny ofiar spod Smoleńska powinny złożyć premierowi podziękowania ! Płacąc oczywiście za ekshumację…

Gdy dowiemy się, że sędzia ujawnił informacje na temat Marty Kaczyńskiej, nasza odpowiedź powinna być pryncypialna, czyli zgodna z zasadami postępowania wobec opozycji. Piszemy wtedy: „Marta Kaczyńska ma szczęście, że pani sędzia nie ujawniła wszystkiego – wtedy to byłby prawdziwy szok !”. Odwrotnie – gdyby sędzia przypadkowo ujawnił informacje na temat posła Platformy Obywatelskiej: Wtedy nie posiadamy się z oburzenia, żądając natychmiastowej interwencji premiera , prezydenta, CBA, ABW - w celu pozbawienia pisowskiego lizusa możliwości pracy w sądzie.

Ten elementarz zachowań pozwala przeżyć ( i to w dostatku) niejeden system, czego przykładem jest nie tylko Janina Paradowska, ale i słynna MO, która w stanie wojennym martwiła się trudnościami w skupie butelek a teraz ma trudności w zakupie takich butów, które byłyby inne niż wczorajsze.