Westerplatte we wierszach

Kiedy się wypełniły dni,
I przyszło zginąć latem,
Prosto do nieba czwórkami szli
Żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku.)

I tak śpiewali: - Ach, to nic,
Że tak bolały rany,
Bo jakże słodko teraz iść
Na te niebiańskie polany.

(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)

W Gdańsku staliśmy jak mur,
Gwiżdżąc na szwabską armatę,
Teraz wznosimy się wśród chmur,
Żołnierze z Westerplatte.

I ci, co dobry mają wzrok
I słuch, słyszeli pono,
Jak dudnił w chmurach równy krok
Morskiego Batalionu.

I śpiew słyszano taki: - By
Słoneczny czas wyzyskać,
Będziemy grzać się w ciepłe dni
Na rajskich wrzosowiskach.

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął
I smutek krążył światem,
W środek Warszawy spłyniemy w dół,
Żołnierze z Westerplatte.

Konstanty Ildefons Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte

WESTERPLATTE ...BlackQueen

Błękitne wrześniowe niebo,
Przykryły wojenne chmury,
Westerplatte broni się jeszcze!
Ostatnie słychać wystrzały,
Dusze walecznych Polaków,
na zawsze tam pozostały,

Nadzieja w sercach półżywych,
Broniła ich aż do końca,
Nie wrócił do domu ojciec,
Nie ujrzał już nigdy słońca.

Gdy wsłuchasz się w szumy fal,
usłyszysz szepty umarłych,
Duchy setek zabitych
zdobytej ojczyzny krwi,

Nigdy więcej wojny...