Sidła podstępu

Podstęp

"Batowski realizował dla Talleyranda sekretne misje, również propagandowe (puszczanie plotek), i zapewniał cichą komunikację wszędzie tam, gdzie oficjalnej być nie mgło. Swoistym geniuszem był też inny agent Dubouchet, który pacyfikował radykalne środowiska Warszawy, zyskując ich zaufanie wobec Talleyranda organizowaniem różnych lewicowych komitetów, gdzie "jakobini" mogli dać retoryczne ujście swym rozognionym pasjom, co zabierało tyle energii, że dla prawdziwego działania nie mieli już sił ani czasu. Vulgo: "Cała para w gwizdek!"." - Waldemar Łysiak "Talleyrand".

To iście genialne zagranie Duboucheta może budzić zachwyt wśród wszystkich wirtuozów podstępu. Paraliżowanie czyichś działań poprzez zaproszenie tego kogoś do udziału w czymś pozornie ważnym to zagrywka godna samego Lucyfera! Myślę, że w tym momencie nawet sam Sun Tzu mógłby wykrzyknąć - chapeau bas! Tego typu zagrywkom wypadałoby się bliżej przyjrzeć i spróbować odnieść je do naszej, polskiej rzeczywistości, bowiem w niej również panoszy się wiele podstępu.

Pierwsze skojarzenie

Obecnie w Polsce nastąpił swoisty rozkwit portali internetowych, które skupiają blogi. Tworzą się całe społeczności blogerskie i nie trudno zauważyć, że istnieje tutaj pewnego rodzaju analogia pomiędzy owymi "lewicowymi komitetami" a współczesnymi portalami internetowymi, które skupiają blogerów. Mnóstwo wybitnych patriotycznych umysłów angażuje się w prowadzenie blogów zamiast organizować fundacje, próbować tworzyć środki masowego przekazu, czy też organizować protesty społeczne godzące w niesprawiedliwość społeczną, co miałoby rzeczywisty wpływ na politykę i kształt Polski. Siła pojedynczego blogu jest znikoma, bowiem gros jego czytelników stanowią ludzie, którzy podzielają opinie autora blogu, i którzy rozumieją sprawy polskie doskonale. Na blogach częstokroć niezwykłą popularnością cieszą się jałowe dyskusje na tematy stricte ideologiczne (np. ateizm) - co nie jest niczym innym jak owym dawaniem "całej pary w gwizdek". Centralnym miejscem w sieci, które skupia masę blogerów jest Salon 24. Wypadałoby się zapytać o to czy aby przypadkiem nie jest to właśnie taki współczesny odpowiednik "lewicowych komitetów" organizowanych przez Duboucheta?

Niewątpliwie należy dostrzec taką groźbę, bowiem jest ona całkowicie realna. O ile portalom blogerskim, takim jak Niepoprawni.pl i Blog.media, nie da się przypisać roli współczesnych odpowiedników dawnych "lewicowych komitetów", o tyle nad Salonem 24 wypadałoby się głębiej zastanowić. Tym portalom blogerskim nie da się przypisać takiej roli, ponieważ pełnią one rolę tratw ratunkowych dla ludzi, którzy z jakichś powodów zostali zmuszeni do opuszczenia Salonu 24. Przy tych portalach tworzone są najróżniejsze drobne przedsięwzięcia, które nie są niczym innym jak owym "prawdziwym działaniem", próbą wpływania na polską scenę polityczną i próbą przeciwdziałania licznym patologiom. Niepoprawni.pl na przykład starają się stworzyć radio, zaś Blog.media przeprowadza szereg ciekawych akcji (głównie o charakterze protestów). Salon 24 stanowi chyba li tylko miejsce dyskusji. Owszem z rozmów może płynąć pożytek, bowiem rozmowy kształcą, jednakże w tej materii można bardzo szybko przeszarżować i włożyć - tak potrzebną Polsce - energię w mało pożyteczne miejsce.

Wnioski

Nie śmiem podejrzewać kogokolwiek z twórców Salonu 24 o myślenie na poziomie Duboucheta. Wszystko wskazuje na to, że Salon 24 został stworzony w głównej mierze po to, aby zarabiać pieniądze i jeśli przy okazji istnieje realna groźba wystrzelania wartościowej amunicji w powietrze to najprawdopodobniej wynika ona ze zwykłego przypadku. Chciałem przed tego typu pułapką przestrzec wszystkich blogerów. O ile siły "różowego Salonu" (nie tego 24) dysponują całą masą rzekomo apolitycznych organizacji i w związku z tym mogą sobie pozwolić nawet na strzały w nicość, o tyle prawica musi zacząć działać w sposób bardziej konkretny i nie wolno jej bezmyślnie marnotrawić energii.