Punkt krytyczny

Dla każdego rządu wygranie kolejnych wyborów jest trudne i oznacza sporą akceptację dla danej ekipy. Donald Tusk jest silną postacią, której nawet katastrofa smoleńska, czy afery lub aferki nie potrafiły zaszkodzić. A wszystko dlatego, że umiał dzielić [różne grupy społeczne] i nimi rządzić [sterować].

Jedak prędzej czy później zostaje osiągnięty punkt krytyczny, czyli coś co potrafi przelać szalę goryczy i zupełnie zmienić rzeczywistość.

Takim czymś w wypadku obecnej ekipy jest niewątpliwie popularna w mediach ACTA, która spolaryzowała mocno społeczeństwo przeciw rządowi. Kolejnym takim punktem może być wielka debata o podniesieniu wieku emerytalnego, bez faktycznej reformy emerytalnej. Niemniej jednak zanim dojdzie do faktycznych zmian to musi trochę potrwać – nowe rozdanie. W chwili obecnej Polska polityka, to raczej zabawa w klocki, gdzie nikt nie patrzy czy pasują one do siebie czy też nie. Najważniejsze jest zostać przy grze.

Może właśnie na tym polega nasz problem, ze wszelkie działania to pomoc doraźna na pojedyncze problemy a nie realizowanie jakiejkolwiek szerszej wizji czy planu. Bo jeśli rozpatrzyć sprawę emerytur z szerszej perspektywy, to watro zadać sobie dodatkowe pytania dot. przyrostu naturalnego, polityki prorodzinnej czy likwidacji archaicznych przywilejów. Następna sprawa to rozwój gospodarczy, który u nas w dużej mierze napędzany jest popytem wewnętrznym funkcjonującym według własnych reguł a nie wspomagany ze strony polityki.

Nie wiem kiedy osiągniemy właściwy punkt krytyczny, który przyniesie ze sobą zmiany. Na przykład do tej pory ważnym momentem jest tzw. Afera Rywina, która miała wpływ na wybory w 2005 roku. Także i dotychczasowe wydarzenia powinny za takie (tj. krytyczne) uchodzić, jednak tak nie jest. Zaczynam się obawiać, ze im później to nastąpi tym gorzej. I nagle z dnia na dzień staniemy się druga Grecją... Tylko wtedy gdzie będzie wtedy Tusk i jego ekipa? Czyżby powtórka z Buzka?

A możne to kwestia społeczeństwa, które albo jest bardzo zaangażowane politycznie albo wcale. Tak jak nie ma rozwiniętej klasy średniej, tak nie ma tego w kwestiach aktywności czy tez zainteresowania polityka. Może to kwestia ordynacji wyborczej albo samych partii?

Niemniej jednak nie należy zwalać winy na innych i trzeba zacząć od siebie, zadając sobie pytanie: na ile ja wedle własnych możliwości kontroluje to, co się dzieje w polityce? I tu wcale nie chodzi o to, by każdy był domorosłym politologiem! Wystarczy tylko obserwować co się dzieje i dochodzić do własnych wniosków, a nie przyjmować „gotowce” serwowane nam przez ogłupiaczy w różnych redakcyjkach.