Nadchodzi to, czego Tusk sobie nie wyobraża…

W czasie starannie przygotowanej pod względem pijarowskim debaty na temat ACTA, Tusk zapowiedział, że polski rząd nie wycofa swojego podpisu z żadnego dokumentu "dlatego, że jakaś grupa tego żąda". - Taki rząd powinien podać się do dymisji - uznał. Jednocześnie dodał, że rząd chce rozmawiać, "bo domyślamy się - także z powodu zakresu niepokoju - że coś jest na rzeczy, czego my być może nie dostrzegamy, nie rozumiemy" - podkreślił premier.

To oczywiste, że Tusk i jego rząd nie dostrzega i nie rozumie demokracji, której istotną częścią jest instytucjonalna ochrona praw obywatelskich – wyrażająca się w stwarzaniu formalnych zabezpieczeń obywateli przed nadmierną i nieuzasadnioną ingerencją władzy w ich sprawy. Z punktu widzenia trwałości demokracji, istotna jest odpowiedzialność rządzących przed rządzonymi – czyli tworzenie wyspecjalizowanych instytucji kontroli władzy mających w założeniu zapobiegać jej nadużyciom.

Pamiętamy te komisje sejmowe tworzone przez Tuska, których jedynym celem było zniszczenie opozycji oraz zamiecenie afery hazardowej, w której zamieszani byli członkowie rządu. Pamiętamy katastrofę smoleńską, po której Tusk oddał całe śledztwo Rosji tylko dlatego, że zaufał Putinowi, zaś cały aparat państwowy wraz z reżimowymi mediami nastawiono na podtrzymywanie kłamstw, wyprodukowanych przez komisję MAK i komisję Millera. Tusk nie dostrzega i nie rozumie, że „odpolitycznienie” mediów stanowiło zamach na wolność przekonań i wypowiedzi, zaś podpisanie umowy ACTA rozszerzyło to zagrożenie na każdego, kto posiada dostęp do Internetu. Tusk nie rozumie, że rząd anty-demokratyczny i anty-polski powinien podać się do dymisji, jeśli nie chce być zmieciony po demonstracjach ulicznych. Tusk, dla którego „polskość to nienormalność” – nie rozumie Polaków, więc powinien stąd się po prostu wynieść…

Bo przecież „dokonania” Tuska i jego rządu, to tylko rozszerzanie biedy, obniżanie standardów opieki społecznej, zatrudnienia (powszechne umowy śmieciowe), opieki lekarskiej a nawet drastyczne obniżenie bezpieczeństwa zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego. To niedziałające sądy i prokuratura, to organy podatkowe, stanowiące organy represji państwa wobec obywateli, to ciągnące się latami procesy, wyniszczające każdego, kto wpadł w łapska organów skorumpowanego państwa. Z kolei, zewnętrzne bezpieczeństwo państwa nie może opierać się na zaufaniu Tuska do Rosji i do wiernopoddańczych tekstów prezydenta, którego przeraziła możliwość podważenia ustaleń komisji MAK i komisji Millera. To Komorowski wypowiedział słowa, po których w normalnym kraju powinien natychmiast wylądować na politycznym śmietniku: „Wolałbym, żeby nic nie było podważane, nawet jedno słowo, jeden przecinek z raportu, bo społeczeństwo oczekuje jednoznaczności”.

Tak więc zarówno Tusk, jak i Komorowski nie rozumieją, że społeczeństwo polskie nie oczekuje jednoznaczności, ale prawdy, gdyż większośc ma już dość jednoznacznych bajek o katastrofie pod Smoleńskiem, o umowie ACTA, o tańszych lekach i lepszym dostępie do leków i szpitali, o Zielonej Wyspie i postępującym dobrobycie, o zwiększeniu wysokości przyszłych emerytur po zamachu na OFE, o znaczeniu Polski w świecie i konieczności dostosowania się Polski do wszystkich bzdur, które wychodzą z Brukseli, a teraz nawet z USA.

Tak samo nam „pieprzyli” sowieccy namiestnicy - sekretarze PZPR, chodzący na pasku Kremla. Skoro Tusk nie może niczego zmienić – niech się poda do dymisji. Ale do tego trzeba mieć odrobinę honoru i szacunku dla demokracji. Dlatego Tusk (nie mówiąc już o marionetkowym prezydencie, który nie potrafi poprawnie napisać jednego zdania), nie wycofa się z niczego, tylko dlatego, że „jakaś grupa tego żąda”. Tuskowi demokracja wyraźnie przeszkadza w rządzeniu, albo raczej w „żądzeniu” Polaków, coraz to nowymi ograniczeniami, których skutkiem już jest rozszerzenie nędzy na pracowników na umowach śmieciowych.

Przyjęty bez żadnych konsultacji przez rząd Tuska program zwiększenia wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn do 67 roku życia – w sytuacji coraz gorszych standardów ochrony zdrowia, oraz zatrudnienia, gdy bezrobocie przekroczyło właśnie 13% (!), jest w istocie kolejnym zamachem na demokrację. Tusk bowiem oświadczył:  Ja za chwilę będę przeprowadzał bardzo trudną reformę emerytalną. Nie poddam jej pod referendum. Wiem, że przygniatająca większość obywateli będzie przeciw temu. Odpowiedzialna władza bierze czasami na klatę decyzje, co do których wie, że nie będą cieszyły się akceptacją większości i że nie zyskuje się w ten sposób popularności.

Ja - Tusk, sprzeciwiający się referendum, które jest formą głosowania o charakterze powszechnym, najbliższe ideałowi demokracji bezpośredniej, w której udział mogą brać wszyscy obywatele uprawnieni do głosowania (tj. mający czynne prawo wyborcze) - ujawnił twarz małego dyktatora, przerażonego możliwością przegrania referendum. Tusk nie ukrywa, że jest przeciwko obywatelom, których „przygniatająca większość” będzie przeciw jego „reformie” emerytalnej. W ten sposób Tusk sam się skasował, jako demokratycznie wybrany przedstawiciel społeczeństwa. Dla Tuska nie istnieje już Sejm, bo to nie Sejm tylko Tusk „będzie przeprowadzał reformę” , której Tusk nie „podda pod referendum”. Tusk dobrze wie, że przez cztery lata zrobił z Sejmu podporządkowaną sobie maszynkę do głosowania, sam stając się dyktatorem, który skinieniem paluszka tym Sejmem kieruje.

Nie jeden dyktator wyrodził się z wynaturzonej demokracji, po „odpolitycznieniu mediów”, zniszczeniu opozycji, ograniczeniu demokracji i obsadzeniu swoimi ludźmi wszystkich możliwych stanowisk. A że przy okazji zatrudnienia dodatkowych 80 tysięcy urzędników dług publiczny wzrósł o 100 miliardów dolarów ? Polacy przecież za to już płacą w coraz wyższych podatkach, opłatach, mandatach i cenach. Ale cechą napinanej bez końca struny jest to, że w końcu nieuchronnie pęka...

Dlatego dyktatora zmieść może rewolucja albo ulica - o co się Tusk sam prosi: O marsze Pustych Garnków, kiboli, Internautów, okradzionych przyszłych i obecnych emerytów, bezrobotnych, chorych bez dostępu do leków i szpitali, kierowców, płacących horrendalne rachunki na stacjach benzynowych. Ten Dzień Wielkiego Gniewu jest przed nami, czego Tusk i jego kamaryla nie dostrzega i nie rozumie. Pod tym względem nic ich nie różni od aktywu PZPR, który do końca wierzył w nieomylność partii i jej I sekretarza. Dlatego to co Tuska czeka, wykraczać musi poza jego wyobraźnię…