Ode mnie do Was, Niepoprawni.

Niedzielny poranek w czasie zarazy. Zamiast iść „na piwo” trzeba siedzieć, wszyscy jeszcze śpią, więc jest okazja do przemyśleń, a gdy już człowiek siądzie i myśli, to …no właśnie, czym dla mnie jest portal Niepoprawni, czasami doprowadzający mnie do śmiechu, a innym razem wkurzający niemiłosiernie.

Jestem tu, u Gawriona kilka lat, coś tam umieszczam, coś tam czytam, i gdy tak nad tym się zastanawiam, to nagle mnie olśniło po tylu latach gmerania w tej naszej Niepoprawnej skarbnicy wiadomości, że tak na dobrą sprawę, to Wam bardzo wiele zawdzięczam, gdyż przez ten cały czas , to Wy – wszyscy - mnie uczycie.

Ten portal Niepoprawnych, w istocie jest jedną, nieustającą Szkołą Dobrego i Złego.

Nigdy w swoim życiu przez głowę by nie przeszło, prostemu chłopakowi urodzonemu w ruinach na warszawskiej Ochocie, że kiedykolwiek będzie miał w zasięgu ręki możliwość pożerania wręcz wiedzy od profesora Rafała Brzeskiego z Uniwersytetu Warszawskiego  o zawiłościach powojennego państwa niemieckiego, które w istocie nie jest niepodległym państwem, to tu dowiedziałem się że Żydzi nie tylko byli mordowani przez Niemców, ale sami mordowali swych współbraci.

 Jest na Niepoprawnych wielu, wielu piszących, którzy nawet nie zdają sobie sprawy z misji w jakiej czynnie uczestniczą. Tak dla przykładu: czy kiedykolwiek usiadłbym i zmusiłbym się do poszukania, przeczytania i przeżycia (właśnie przeżycia) Waszych wierszy? Akurat takich o miłości do mojej ojczyzny; odnoszących się do Stwórcy. Wątpię, nigdy nie miałem takiej potrzeby, gdyż Bóg nie był mi do szczęścia potrzebny, bo i po cóż. Wstawałem rano do roboty, przyłaziłem po, dopuściła mnie do siebie moja kobieta albo i nie, więc … rano do roboty. Czy do tego potrzebny mi był Pan Bóg. Moje dzieci nie znały Boga, gdyż i ja Go nie potrzebowałem. Ojczyzna, Polska , oczywiście grali hymn, na olimpiadzie, albo przed meczem piłkarskim, znałem słowa – więc byłem patriotą, no jak nie! Byłem.

Tu na NP. czytam Wasze wpisy i uczę się od Księdza Profesora jego spojrzenia na naszego Boga, od Rebeliantki uczę się jej niesamowitej odporności psychicznej, nie mam żadnej szansy być tak twardy jak ona - być przynajmniej raz w tygodniu „sprawdzanym” przez H –D, bądź co bądź prawnika, a do tego dobrego prawnika (wiem o czym piszę, po 19 letnim prawowaniu się) - i się nie załamać, nie wpaść depresję, podziwiam.  Od sympatycznej niewątpliwie Verity uczę się i przyjmuję jej pojęcie miłości, lecz tylko przyjmuję, gdyż mając porównanie, wyżej cenię (już potrafię) szkołę Kryspina, jego wykłady dotyczące cnót czytałem i czasami wracam do nich. Czasami spotykam się z uwagami, że ulegam czarowi „tego o łypiącym oku” ale jakże jego niektóre wejścia są celne! Zgoda, są nietaktowne czasami i, a nawet brutalne, lecz nie można Kontrikowić odmówić racji, więc czyż wypada się nie uczyć. Jak i gdzie dowiedziałbym się o tej olbrzymiej, nieopisanie tragicznej (brak mi słów, aby móc to określić), Golgocie moich rodaków na Kresach opisywanej przez S.T. Rocha, mordowanych tylko za to, że byli jak ja  - Polakami, bez żadnej innej przyczyny.

Kto miał mi o tym wszystkim powiedzieć? Czy moja mama, która się urodziła tu, gdzie jej matka, w tej samej czynszówce na Ochocie? Nie mówili mi o tym, ani w zawodówce dla pracujących, ani w takim samym technikum, gdyż tam mieli mnie uczyć stania 8 godzin dziennie przy obrabiarce i to umiem do dzisiaj, jak pływanie po nauce w gliniankach na Szczęśliwcach.

Te wiadomości wbito mi do głowy tutaj, te i wiele innych. 

Tak sobie myślę (dzisiaj, gdy szarpie mną bezgraniczna, wyrywająca trzewia chandra, a za wcześnie aby się uchlać), po tych kilku latach życia Waszym życiem, że tak na dobrą sprawę to nie będąc tu byłbym zupełnie innym człowiekiem i nasuwa mi się pewna refleksja, którą byłoby wspaniale gdybyście wzięli sobie do serca, Wy Nauczyciele moi Kochani, którym z serca dziękuję, a mianowicie:

Takich jak ja uczących się życia na Niepoprawnych jest dziesiątki anonimowych często ludzi, więc gdy piszecie swoje przemyślenia, dzielicie się swoją wiedzą z nami – przemyślcie co wysyłacie w świat, zanim klepniecie klawisz „Enter”, niech wasza ręka zawiśnie przez moment i zastanówcie się, czy to co za chwilę pójdzie do nas, jest naprawdę tym czego nie będziecie się wstydzić, czymś co nie zakłóci waszego sumienia. Tylko tyle. Dziękuję Wam.

PS. Dziękuję Ci Gawronie, za Twoje zdolności i wiedzę, która pozwoliła Ci zrobić taki dobry portal.