Gdzie jest władza?

Porównanie władzy wewnętrznej człowieka i władzy w państwie.

Dusza jest ważniejsza jak duch. Dusza jest ważniejsza jak ciało. Duch i ciało mają nie tylko służyć duszy, ale i tworzyć jedność. Naród jest ważniejszy jak władza, Naród jest ważniejszy jak Państwo. Państwo i władza państwowa mają nie tylko służyć Narodowi, ale i budować zgodną jedność.

Każdy organizm potrzebuje organów gwarantujących mu zgodność i spójność, oraz tożsamość, wspólny język i wspóny cel. To zaś wymaga i organu kontrolnego i decyzyjnego, wymaga i organów wyspecjalizowanych i zaufania we współpracy między nimi.

Organem decyzyjnym, najbardziej godnym zaufania co do odpowiedzialności za całość jest głowa – z duchem zakorzenionym w prawdzie i pamięci historycznej, ale duchem zawsze z przodu. – Duchem tak w drodze, jak i u celu. - Najlepiej z duchem „radującym się w Bogu”. Radującym się z dzieła które dobrze idzie. Szczęśliwym z powodu potępującego spełnienia swojego powołania.

Koordynację między organami wyspecjalizowanymi zapewnia ciągły proces naprawczy odbywający się poza głównym nurtem świadomości "głowy" dzięki czemu może się ona koncentrować na swoich zadaniach wykonawczych. Do tego celu służy wewnętrzny organ kontrolno-wykonawczy – dusza. Dusza uwielbiająca Boga i od Niego wiedząca nie tylko to, co dla całości organizmu jest dobre, ale i co najlepsze, co najbardziej moralne, co domaga się zaspokajania nie tylko potrzeb koniecznych na już ale i rezerw koniecznych dla utrzymania ciągłości bytu w obliczu możliwych braków lub nadmiarów.

Procesy koordynacji i naprawy odbywają się głównie we śnie organizmów żywych – tak ludzi, jak zwierząt, czy roślin. Proces kontroli i naprawy motywowany potrzebą niezawodności pod zamierzane działania jest też konieczny nie tylko organizmom żywym, ale i ludzkim tworom organizacyjnym i technicznym.
Tu, jak i we wszystkich poczynaniach duszy konieczna jest pełna suwerenność. Tu mogą być wypracowane procedury postępowania. – Nie mogą one jednak wkraczać w sferę władzy, głowy i ducha.

W sferach władzy, głowy i ducha konieczna jest pełna wolność czy niepodległość działania głowy, ale od uwarunkowań zewnętrznych, czy od możliwych patologicznie funkcjonujących organów wewnętrznych.
Duch (głowa) jest władzą, ale żeby móc funkcjonować w organiźmie musi być w pełni służebnym na jego rzecz, a więc najpierw we wszystkim słuchać duszy.

Ludzkie „ja” to tylko ludzki duch.
Ludzkie „ja” czyli jego „ego”, a więc żeby duch ludzki mógł dobrze funkcjonować, to musi z tym „ego”, z tym co w nim osobiste, interesowne, indywidualistyczne poczekać aż będą załatwione potrzeby priorytetowe, społeczne, wspólnotowe.
„Ego” nie może też być wyzbyte cnót osobistych – zwłaszcza wiary, nadziei i miłości. – To podstawowe warunki sprawnego działania, i zawsze nastawione prospołecznie.

To „społeczne” w odniesieniu do państwa to właśnie potrzeby Narodu którego państwo jest, w tym zwłaszcza spójne, ideowo widziane potrzeby dotyczące ładu moralnego w Państwie. Ideowo, nie ideologicznie.
To "ideologiczne" zwłaszcza wtedy jest możliwe kiedy „ego” skieruje się w przeciwną stronę – stronę władzy, posiadania i użycia, przyjemności, korzyści na tu i teraz, dogadzania swoim pożądliwościom i zachciankom, w stronę nieodpowiedzialności osobistej i społecznej. Niestety jest to strona krótkowzroczna - strona postępującego samounicestwienia, samounicestwienia najpierw w wymiarze społecznym, po czym już nieuchronnie i indywidualistycznym, osobowym i osobistym.

Tak jak w człowieku aby mógł żyć jako człowiek, a więc i pełnić swoje funkcje społeczne,  nad jego „ego” musi zapanować najpierw jego służebna odpowiedzialność za ogół społeczności, tak i w państwie nad możliwymi patokratycznymi porywami władz państwowych musi zapanować ich służebność narodowi, którego państwo jest, a przy nim i społecznościom innych narodowości, które z tym narodem zdecydowane są wiązać swoją przyszłość.

Jedno jest dziś pewne – patologie biorą się z idologii. Skoro więc patologia jest natury ideologicznej, to jest i ponadgraniczna, a więc uciec od niej nie ma gdzie. Zostaje walczyć „na śmierć i życie”, zaczynając od przywracania ostrych granic zewnętrznego i wewnętrznego, bo to na tym styku gnieżdżą się zdradzieckie ideologie.

- Zwykle przedstawiając wtedy to co zewnętrzne - a wobec społeczności wrogie, zabójcze, mające złe i fałszywe intencje,  jako np. niosące postęp i nowoczesność, jako jakoby szlachetne ideowo, możliwe nie tylko dla tolerancji i równouprawnienia jako bezkolizyjne , ale i jako z jakichś względów korzystne i pożądane.
Jednak kiedy już się zadomowią, wychodzi z nich cała potworność ideologii, całe oszustwo i pasożytnictwo. Problem że wtedy nie jest już łatwo oczyścić od nich sfery władzy, bo znajduje już popleczników w co mniej ideowych zwykłych członkach społeczeństwa państwa.

Aby się oprzeć naporowi ideologii konieczna jest więc władza zdecydowanie ideowa, zdecydowanie skupiona na hierarchii wartości, nie hierarchii władzy jak to jest w patokracjach, zdecydowanie polityczna, zdecydowanie działająca na rzecz dobra wspólnego Narodu którego Państwo jest, zdecydowanie służebna Narodowi właścicielskiemu Państwa.

Aby się oprzeć naporowi ideologii, w warunkach kiedy on łatwo zyskuje wsparcie elementów zdemoralizowanych i aspołecznych w społeczeństwie konieczny jest udział całego Narodu, narodu silnego swoim zbiorowym morale.

Na opisanej zasadzie relacji duszy i ducha funkcjonuje i państwo. Duszą jest Naród, duchem władza. Ciałem jest Państwo, głową władza państwowa.
Tak naród jak dusza są bytami Bożymi. Bóg powołując je do życia daje im swoje tchnienie, czyli daje im udział w swoim życiu.
Odpowiednio Naród powołuje Państwo żeby mu służyło.
Odpowiednio i dusza ludzka w pełni suwerennie organizuje sobie ciało człowieka żeby jej służyło, a duch ludzki dostarcza ku temu potrzebnych środków.

Bez zgodności duszy i ducha żaden organizm nie może sprawnie działać – ginie, umiera, rozpada się.
Tak samo i władza państwowa pełniąc obowiązki względem Państwa, wraz z Państwem - służy Narodowi. Jeśli zgodność zginie to znaczy że faktyczną władzę przejął organ patologiczny. Jeśli organizm go nie naprawi, nie wymieni, a nawet usunie przekazując jego funkcje innym organom - cały zginie.

A naprawianie musi się zacząć nie od złych władz jakby się wydawało, a od umocnienia tego co jeszcze zdrowe. To tak, jak gubiąc drogę wracać trzeba do miejsca gdzie ją jeszcze znaliśmy i wiedzieliśmy dobrze gdzie jesteśmy, kim jesteśmy i co robimy, oraz po co.

W przypadku polityki państwa to tylko Naród który go powołał ma dość silną moralność zbiorową żeby „wiedzieć dobrze gdzie jesteśmy, kim jesteśmy i co robimy, oraz po co”.

Żeby rozpocząć proces naprawy Państwa najpierw trzeba zjednoczyć i umocnić moralnie Naród Polski, po czym oczyścić sfery władzy państwowej z patologii oraz rozpocząć proces naprawy wyrządzonego przez patokrację zła.
Dalej to sie już potoczy: ustalenie przez Naród kierunku i zwrotu polityki, ustalenie praw, ustalenie władzy państwowej, rozporządzenia władzy...

- Spokojne pokojowe, bezpieczne, planowane, dalekowzrocznie życie. Do tego aktywność obywatelska i w kontroli sfery polityki z postępowaniem władz wykonawczych i administracyjnych na czele, i planowanie polityki oraz możliwych zmian w prawie, którym maja podlegać w pierwszym rzędzie władze państwowe. - Wszystko w ramach odpowiedzialnego,  gospodarskiego spojrzenia na rzeczywistość.

- Normalne życie.