Miejsce przy stole.

Priorytet fałszywy to uprzywilejowanie wewnątrzwspólnotowe wywalczane oddolnie przez silniejszych jako ich cel sam w sobie, lub instalowane odgórnie przez sprawujących władzę dla jej umocnienia.

Priorytet fałszywy to budująca hierarchię wewnętrzną wspólnoty „równiejszość między równymi” w relacjach wewnętrznych, a samodzielnie działającymi na jej zewnątrz, ale korzystającymi z jej wsparcia.

Priorytet fałszywy to  zasada starszego brata rozumiana jako zasada silniejszego, zasada „równania w dół” dyskryminowanych przez uprzywilejowanego, przez biurokratę jako wybrańca władzy, czy z priorytetem wywalczonym z tytułu bycia silniejszym, lub uzyskanym groźbą skrzywdzenia słabszego po to, aby sięgnąć gwałtem po dobro uzurpowane, a będące lub mogące być w posiadaniu słabszego.

Priorytet fałszywy tworzy formalnie relacje poziome – ale oparte o trwały priorytet, czyli faktyczną hierarchię według potrzeb silniejszego aż po zawłaszczanie przez niego dobra wspólnego wspólnoty. – Twoje potrzeby są ważne, tylko że moje muszą być zaspokajane wcześniej, gdyż jestem ważniejszy, a więc “masz to daj”. Daj  i od razu znajdź sobie kogoś, kto w razie twojej potrzeby będzie dawał tobie według zasady „masz to daj”.

Ta zasada tworzy patologiczny łańcuch pokarmowy pasożytów wewnątrzwspólnotowych. To ideologia szowinizmu zewnętrznego przenoszona na grunt wewnątrzwspólnotowy. Przenosi ona zasady „walki wszystkich ze wszystkimi” z wrogiego świata zewnętrznego na teren wspólnoty czyniąc ją bytem chwilowym, zanikającym. Zasada „masz to daj” to źródło gwałtów i wojen tak zewnętrznych jak wewnętrznych.

Priorytet uczciwy, to uprzywilejowanie wewnątrzwspólnotowe rozumiane jako pierwszeństwo honorowe przyznawane oddolnie w ramach docenienia zasług.

Priorytet uczciwy, to równiejszość między równymi” w relacjach wewnętrznych, a samodzielnie działającymi na zewnątrz,  zmierzająca do jej niwelowania na rzecz zasłużonego elitaryzmu.

Priorytet uczciwy, to zasada starszego brata rozumiana jako zasada odpowiedzialniejszego, zasada „równania w górę” tego, kto zasłużył na honory oddawane mu przez przez uczciwego z tytułu jego dzieł budujących jej pozycję zewnętrzną, jak i dzieł budujących zgodność wewnątrz wspólnoty opartą o miłość braterską, zwłaszcza zmierzającą do „równania w górę” tych, co sobie chwilowo słabiej radzą.

Priorytet uczciwy jest oparty o rzeczywiste relacje poziome – o priorytet służby wartościom i budowy dobra wspólnego. – Moje potrzeby są ważne, tylko że twoje muszą być zaspokajane wcześniej, gdyż osłabłeś a przez to i tobie źle się dzieje, i wspólnota może osłabnąć, a więc “mam to dam”. Weź i zacznij żyć normalnie i odpowiedzialnie, a jak już będziesz miał więcej jak inni to od razu znajdź sobie kogoś nie dość samodzielnego, komu w razie jego potrzeby będziesz dawał według zasady „mam to dam”.

Ta zasada tworzy silny łańcuch pokarmowy wspólnoty honorowych. Nadto wnosi w życie wspólnotowe zasady miłości czyniąc ją bytem samopodtrzymującym się i trwałym. Czyni wspólnotę oazą kultury i pokoju, przestrzenią życia. Z dobrze rozumianej zasady wewnątrzwspólnotowej „mam to dam” wyrasta i dążenie do pokoju zewnętrznego.