mediacja medialna

Spada temperatura, wieje wiatr halny, niebo pokrywają gęste chmury. Na nadciągające, wzburzone fale zaniepokojona załoga lać zaczyna, zamiast oliwy, jakiś olej pierwszego tłoczenia być może, ale -sądząc z zapachu- drugiej świeżości.

Telewizja publiczna pokazała film o katastrofie Tupolewa, zmontowany z wyjątkową subtelnością.

Pani prezydent Warszawy wygłosiła okolicznościową laudację pod świeżutką tablicą, upamiętniającą jej poprzednika.

Pan profesor od medioznawstwa z właściwą sobie łagodnością udzielił pasterskiego rozgrzeszenia pracownikom telewizji, którzy zapomnieli rok temu pod wpływem stresu o instrukcjach, strofując ich jedynie za nie dość szybki powrót do standardów

Gdybym nie wiedział, jakie filmy o sprawie Smoleńskiej TVP
zatrzymała na półkach, nie dopuszczając do emisji, i gdybym zapomniał, jakie materiały wykorzystywała..

Gdybym nie pamiętał, jakie pani prezydent Warszawy wyrażała opinie o poprzedniku, informując o konieczności zlecenia audytów, które wykażą jego niekompetencję i nierzetelność, i gdybym nie wiedział, jakie podejmowała i podejmuje nadal decyzje..

Gdybym zapomniał, jak narodowa żałoba obsługiwana była przez dziennikarzy telewizyjnych i nie wiedział, jakie były przyczyny zwalniania niektórych z nich i zdejmowania ich programów z anteny..

Niestety - wiem i pamiętam. Nieświeży ten olej.

---

Proszę mi nie wmawiać, że tragiczna śmierć pasażerów rządowego samolotu, uparcie nazywanego "prezydenckim", zrównała ich do tego stopnia, że każdej z ofiar należy się taki sam szacunek.

Pozwalam sobie twierdzić, że różnice istniejące za życia między ś.p. Anną Walentynowicz i ś.p. Izabelą Jarugą-Nowacką czy ś.p. Jolantą Szymanek-Dereszową nie zostały unieważnione przez ich jednoczesną, tragiczną śmierć, i nie powinny być zapomniane czy zacierane.

Pozwalam sobie twierdzić, że różnice między ś.p. posłem Sebastianem Karpiniukiem i ś.p. Prezydentem RP, Lechem Kaczyńskim, których działalność publiczną obserwowałem bardzo uważnie, nie ograniczają się do faktu, że zmarły poseł Platformy Obywatelskiej ma już stadion swego imienia
a nieżyjący Prezydent Rzeczypospolitej - lepiej zamilknę.

Pozwalam sobie wyrazić pogląd, że żaden urzędnik w służbie
Państwa Polskiego czy jakiegokolwiek innego nie ma prawa ignorować uczuć obywateli, którzy pragną uczcić pamięć swojego tragicznie zmarłego Prezydenta inaczej, niżby sobie tego życzyli politycy dziś jeszcze zarządzający Rzecząpospolitą, zarządzający tak źle, że niedługo to już zapewne potrwa.

Podobno pan prezydent Komorowski dostrzegł był ostatnio możliwość wzniesienia jednak jakiegoś pomnika, którego elementem miały by być fragmenty wraku Tupolewa 154.

Myśl tę warto rozwinąć, biorąc pod uwagę realia polityczne i stan publicznych finansów : najlepszym rozwiązaniem byłoby pozostawienie wraku w takim stanie, w jakim jest, na miejscu, gdzie się znajduje, i opatrzenie go jedynie prostym napisem : "RZECZPOSPOLITA POLSKA - 2011" - bez żadnego krzyża, rzecz jasna.

Warto by może jutro poruszyć ten temat w rozmowie z panem prezydentem Miedwiediewem albo z samym premierem Putinem.

Może dadzą się uprosić ?