Wazelina na drodze do „Dziennika Telewizyjnego”

„…jego zbyt emocjonalne zachowanie w rozmowie z red. Łukaszem Warzechą było jednak próbą znalezienia ekwiwalentu dla dalekiej od obiektywizmu retoryki, która powinna cechować każdego niezależnego publicystę, zastosowanej przez red. Warzechę” - tak określił rzecznik Telewizji Polskiej szokujące zachowanie red. Jarosława Kulczyckiego, który obraził na wizji Łukasza Warzechę. „Dziennikarz” TVP Info zasugerował, że Warzecha bierze pieniądze od sztabu Andrzeja Dudy.

Nie muszę próbować znalezienia ekwiwalentu dla dalekiej od obiektywizmu retoryki TVP by stwierdzić, że programy publicystyczne telewizji publicznej już niczym nie różnią się od „Dziennika Telewizyjnego”, zaś ich redaktorzy nie odbiegają w kadzeniu partii obywatelskiej od Ireny Falskiej, Jerzego Rosołowskiego, Andrzeja Racławickiego, Marka Tumanowicza, czy Marka Barańskiego. Tym bardziej, że do roli agitatorów partii i rządu oraz p. rezydenta aspirują nowe gwiazdki telewizyjne – widząc kogo popiera Jan Dworak z towarzyszami z Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. To postkomunistyczne ciało, w którym Platforma i prezydent Komorowski mają dwóch ludzi, SLD też dwóch, a PSL jednego, uzupełniło właśnie składy rad programowych mediów publicznych. Uzupełniło o postaci, znane z okresu głębokiej komuny, które nadal mają wpływ na to, co np. powie red. Kulczycki – w słusznej obronie Bronisława. Na szczególną uwagę zasługuje Marek Kassa, który powracając do TVP daje każdemu publicyście i blogerowi dowód do ręki, że PRL nie upadła, lecz tylko zmieniła nazwę na III RP.

Jak przeczytamy w wpolityce (]]>http://wpolityce.pl/media/224855-prl-trzyma-sie-mocno-krrit-wsadza-do-ra...]]>) - Marek Kassa był „jednym z dwóch dziennikarzy Polskiego Radia (obok Zbigniewa Krajewskiego, który wciąż w PR pracuje) oddelegowanych do relacjonowania tzw. procesu toruńskiego, czyli propagandowego spektaklu zorganizowanego przez Czesława Kiszczaka oraz jego kolegów-bandytów w mundurach i togach w celu zafałszowania prawdy o morderstwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Procesu, w którym skazano ludzi będących tylko jednym z ogniw – jak wiele na to wskazuje, nawet nie ostatnim – jednej z najohydniejszych zbrodni komunistycznych władz. Wydarzenia w toruńskim sądzie miały pokazać, że władza szybko i skutecznie złapała oraz osądziła pomysłodawców oraz wykonawców zbrodni na kapelanie „Solidarności”. W rzeczywistości chodziło zwłaszcza o niedopuszczenie do osądzenia prawdziwych zleceniodawców, z najwyższego szczebla aparatu komunistycznej władzy, z Kiszczakiem na czele, ale też o niewyświetlenie jak i kiedy zginął ksiądz Jerzy”. Jak pisze red. Marek Pyza w wpolityce.pl : „Kluczowym etapem kłamstwa wokół zbrodni był właśnie proces toruński.

Dziennikarze, którzy go obserwowali nie byli przypadkowi. To musieli być zaufani SB. Tacy, co do których nie było wątpliwości, że nie wywiną żadnego numeru, a przekażą swoim odbiorcom dokładnie to, czego życzyli sobie Czesław Kiszczak, Wojciech Jaruzelski i ich junta. Tak też działał Marek Kassa – jak życzyła sobie tego komunistyczna władza. Był jej narzędziem. Dobrowolnie”.

Skoro 25 lat po odzyskaniu „wolności” -  o „wolnych” mediach decydują w III RP takie komunistyczne kanalie, to obawiam się, że bezskuteczne będą próby znalezienia ekwiwalentu dla bardziej łagodnego określenia od skurwienia – w odniesieniu do mediów, ich moderatorów i żurnalistów. Bo przecież wystarczy przerzucić się z TVP na inne stacje by zobaczyć i usłyszeć, kto tam Polaków poucza o demokracji i tolerancji oraz budowanym nam pod przewodem partii postępie. To resortowe dzieci i postkomunistyczne popłuczyny, które opanowały przemysł pogardy. Czy wystarczyłoby ubrać je dzisiaj w wojskowe mundury, by telewidzowie wreszcie pojęli, że są to agitatorzy junty ludowo-obywatelskiej ?

A może raczej partii potrzeba więcej takich Kulczyckich, Kraśków, Paradowskich i Olejnik, aby partia nadal rosła w siłę a ludziom żyło się dostatniej ? Może nakazem czasów w których żyjemy jest określać wszystkich, którzy nie zgadzają się z linią partii, rządu i obecnego prezydenta mianem „pisowskich lizusów” - „chodzących na pasku wiadomych nam sił” – jak  zgrabnie określił redaktora Warzechę (w formie oczywiście ekwiwalentu) – żurnalista reżimowej TVP ?

Ze swojej strony tylko w połowie zgadzam się z red. Warzechą, który użył określenia „Porsche 911” wobec „Poloneza”. To nie żaden „Polonez”, tylko pierwszy model „Warszawy” na licencji radzieckiej „Pobiedy” ! Żeby taki model wygrał z Porsche 911 potrzeba nam zatem armii reżimowych agitatorów – sprawdzonych w boju z „wrogami naszego systemu” – oraz młodego narybku, wyszkolonego już w „wolnej” Polsce. Narybku wpatrzonego w guru Adama, panią Monikę, czy też starą pezetpeerówę Janinę…

Bo skoro TVP - pod czujnym okiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jest już na drodze do reaktywowania „Dziennika Telewizyjnego” - to przecież sprawa żurnalisty Kulczyckiego nie mogła być przypadkiem. Ona jest tylko dowodem na szeroko zakrojone „próby znalezienia ekwiwalentu dla dalekiej od obiektywizmu retoryki” w mediach publicznych oraz w ramach obecnego ustroju III RP. Dodam, że taką retorykę nazwano w czasach PRL-u „nowo-mową”.

Jej sensem było obalenie za pomocą słów, oczerniania i zaklęć  zagrażającego władzy PZPR przeciwnika. Jedną z praktyk nowo-mowy było pominięcie milczeniem niewygodnych dla partii, rządu i I sekretarza KC PZPR zdarzeń. Z tej samej przyczyny – rozmowę red. Kulczyckiego z red. Warzechą – telewizja publiczna wycięła ze wszystkich mediów, w tym z „You Tube”. Powrót do „rozmów kontrolowanych” jest zatem wyraźnym dowodem na to, że reżim obawia się prawdy, zaś jego suto opłacani agitatorzy doskonale odczytują obecne i przyszłe zamiary władz teoretycznego państwa.

Awans wazeliniarza Kamińskiego przekonał bowiem wszystkich niedowiarków, że teoretyczne państwo jest tylko formą przejściową przed powrotem komuny. Wtedy już spokojnie będzie można wpisać do Konstytucji III RP kierowniczą rolę Polskiej Zjednoczonej Platformy Obywatelskiej oraz wieczysty sojusz z RFN. Bo przecież wtedy żadna reżimowa menda nie zaprotestuje, wzorem intelektualistów z lat 70-tych. Bo skoro także intelekt udało się skutecznie w III RP zlikwidować….