Rzeź Polaków - rozkaz Jeżowa cz.6

[1] Geltman Stefan Leonowicz, Polak, urodzony w Zamościu 4 października 1886 roku w rodzinie ziemiańskiej. W 1911 roku ukończył Uniwersytet Jagielloński. Od 1915 roku redaktor naczelny ukazującej się w Mińsku gazety „Polska Prawda”. W 1918 roku aresztowany przez władze niemieckie jako bolszewik i przetrzymywany przez 7 miesięcy w obozie w Grafenbergu w Niemczech.  Członek WKP(b). W latach 1924-1925 przewodniczący komisji planowania Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Sowieckiej. Od 1925 roku rektor Komunistycznego Instytutu w Mińsku. Od 1927 roku kierownik polskiego działu Instytutu Kultury Białoruskiej. Zajmował różne białoruskie stanowiska rządowe. Specjalista w dziedzinie agronomii i gospodarki wiejskiej. Przed aresztowaniem zastępca przewodniczącego rady naukowo-technicznej Ludowego Komisariatu Sowchozów Zbożowych i Hodowlanych. Aresztowany 5 kwietnia 1937 roku Rozstrzelany 20 września 1937 roku. (Według białoruskich źródeł zmarł w 1942 roku.)

[2] Nejman Jan, W 1930 roku sekretarz polskiego biura Wydziału Kultury i Propagandy KC WKP(b).

[3] Wnorowski W. W latach 1925-1929 roku sekretarz polskiego biura przy KC WKP(b) Białorusi. W 1928 roku zajmował się (z marnym efektem) m.in. zbiórką datków na czołg „Feliks Dzierżyński” – dar Polaków na Białorusi dla Armii Czerwonej. Bliższych danych nie znaleziono.  

[4] Wąsowski Bronisław Antonowicz, Polak, urodzony w 1898 roku w Warszawie. Członek WKP(b). W 1925 roku wybrany do polskiego biura przy KC KP(b) Białorusi. Wszedł w skład sekretariatu „Polbiura”. Dyrektor białoruskiego przedsiębiorstwa elektryfikacji wsi. Aresztowany 26 marca 1937 roku. Rozstrzelany 1 września 1938 roku.   

[5] Mazepus Mieczysław Leonardowicz, Polak, urodzony w Warszawie w 1893 roku. Członek KPP później WKP(b). W 1923 roku w wydziale kontrywiadu GPU. W październiku  1928 roku wszedł w skład polskiego biura przy KC KP(b) Białorusi. Od 1930 roku w Wydziale Specjalnym OGPU. Od 1934 roku pełnomocny funkcjonariusz operacyjny Wydziału Specjalnego Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (GUGB) NKWD. Aresztowany 22 października 1936 roku. Uznany winnym szpiegostwa i rozstrzelany 21 sierpnia 1937 roku.  Tydzień później rozstrzelano jego żonę Michalinę ponieważ nie doniosła, że mąż prowadzi antysowiecką działalność.

[6] Dąbal Tomasz Jan, Polak, urodzony w  Sobowie w powiecie tarnobrzeskim 29 grudnia 1890 roku. W 1911 roku wstapił do PSL. Od 1917 roku służył w Legionach Polskich. W 1919 roku proklamował Republikę Tarnobrzeską. W latach 1919-1921 poseł na Sejm Ustawodawczy. We wrześniu 1920 roku wstąpił do nielegalnej Komunistycznej Partii Robotników Polskich. W 1921 roku pozbawiony immunitetu poselskiego i skazany na 6 lat ciężkiego więzienia za próbę obalenia ustroju państwowego. W ramach wymiany więźniów wyjechał do ZSRS w 1923 roku. Członek WKP(b). Doktor nauk ekonomicznych, akademik, kierownik katedry w Moskiewskim Intytucie Mechanizacji i Elektryfikacji Socjalistycznego Rolnictwa. W 1931 roku był przeciwnikiem rozwijania kultury i szkolnictwa polskiego na Białorusi z uwagi na brak zwartych mas polskiego proletariatu. Aresztowany 29 grudnia 1936 roku. W śledztwie denuncjował wszystkich znajomych, nawet z czasów działalności politycznej w Polsce. Rozstrzelany 21 sierpnia 1937 roku.

[7] Prawdopodobnie: Princ Józef Piotrowicz, Żyd, urodzony w Starym Samborze w 1894 roku, bezpartyjny. Przed aresztowaniem zastępca dyrektora do spraw gospodarczych Instytutu Sanitarnego w Moskwie. Aresztowany 2 listopada 1937. Skazany na śmierć 1 grudnia 1937 roku za „działalność kontrrewolucyjną w związku z polskimi szpiegami”. Rozstrzelany 9 grudnia 1937 roku.  

[8] Żarski Tadeusz Josiforowicz , Polak, urodzony 29 czerwca 1896 roku w Piotrkowie Trybunalskim. W 1911 roku członek PPS – Frakcja Rewolucyjna. W latach 1912-1914 działał w PPS-Opozycja. W latach 1914-1919 wrócił do PPS.  W 1917 roku pracował w Polskim Komisariacie wchodzącym w skład Rady Komisariatów Narodowych, której przewodził Włodzimierz Ilicz Lenin. Według źródeł rosyjskich działacz KPP od 1920 roku. Od  1925 roku w centralnym kierownictwie partii. W latach 1929-1930 był posłem na Sejm. Aresztowany i skazany na karę więzienia za działalność antypaństwową w 1930 roku. W 1932 roku w ramach wymiany więźniów przybywa do ZSRS, gdzie jest starszym pracownikiem naukowy Instytutu Światowej Gospodarki i Polityki Światowej. Aresztowany 9 kwietnia 1934 roku. Uznany 16 czerwca 1934 roku przez Kolegium OGPU winnym prowadzenia  działalności prowokatorskiej w szeregach KPP. Rozstrzelany  22 lipca 1934 roku. 

[9] Piatakow Jurij Leonidowicz, Rosjanin, urodzony 6 sierpnia 1890 roku w Horodyszczu koło Czerkasów. Ukraiński rewolucjonista o radykalnych poglądach. W 1917 roku stanął na czele komitetu bolszewickiego w Kijowie. W 1918 roku pierwszy sekretarz KP(b) Ukrainy. Sprzeciwiał się autonomii Ukrainy w ramach ZSRS. Jeden z twórców pierwszego planu pięcioletniego.  Do aresztowania pierwszy zastępca ludowego komisarza przemysłu ciężkiego ZSRS, de facto kierujący programem industrializacji.  Miał opinię chorobliwie pracowitego, utalentowanego technokraty. Aresztowany 12 września 1936 roku. Sądzony w procesie pokazowym jako trockista. Rozstrzelany 1 lutego 1937 roku.

[10] Kamieniew Lew Borysowicz (prawdziwe nazwisko Rozenfeld), Żyd, urodzony 6 lipca 1983 roku w Moskwie.  W 1900 roku poślubił siostrę Lwa Trockiego – Olgę Bronsztejn. W 1902 roku poznał Lenina w Paryżu i razem wyjechali do Szwajcarii. Od 1908 roku wraz z Leninem i Zinowiewem tworzyli ścisłe kierownictwo ruchu bolszewickiego. Po rewolucji październikowej raz wznoszony na szczyty raz usuwany z władz partyjnycvh i państwowych, a nawet z partii. W 1923 roku wraz z Zinowjewem i Stalinem sprzymierzył się przeciw 

Trockiemu , pomagając Stalinowi uzyskać nieograniczoną władzę. Stalin bawił się z nim później jak kot z myszą usuwając go ze stanowisk i zmuszając do składania samokrytyki, aż został aresztowany 16 grudnia 1934 roki i skazany na 5 lat więzienia. W 1935 roku skazany ponownie, tym razem na 10 lat więzienia, az w 1936 roku skazany na śmierć i rozstrzelany 25 sierpnia.

[11] Zinowiew Grigorij Jewsiejewicz (prawdziwe nazwisko Radomyslski Owsiej-Gerszen Aronowicz), Żyd, urodzony 23 września 1883 w Jelizawietgradzie. Zanngażowany w ruch komunistyczny od 1901 roku. Bliski współpracownik Lenina. W latach 1919-1926 był przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Kominternu. Głosił hasło rewolucji światowej, postulował jak najszybsze przeniesienie rewolucji do innych krajów. W latach 1921-1926 był członkiem Biura Politycznego KC WKP(b). Dwukrotnie usuwany z partii i przywracany. Ostatecznie wydalony z partii w 1934 roku. 16 stycznia 1935 roku skazany na 10 lat więzienia. W kolejnym procesie, skazany na śmierć pod zarzutem spisku przeciwko Stalinowi. Rozstrzelany 25 sierpnia 1936 roku.

[12] Bucharin Nikołaj Iwanowicz, Rosjanin, urodzony 9 października 1888 roku w Moskwie. Jeden z najbliższych współpracowników Lenina. Był przeciwnikiem Traktatu Brzeskiego. Przygotowywał dekrety o nacjonalizacji przemysłu. Autor opinii "Przymus proletariacki we wszystkich swoich formach, poczynając od rozstrzeliwania, a kończąc na obowiązku pracy jest metodą tworzenia komunistycznego człowieka". Po śmierci Lenina członek Biura Politycznego i główny ideolog partii. W latach 1918-1929 był redaktorem naczelnym dziennika „Prawda”, a  w latach 1934-1936 redaktorom naczelnym dziennika „Izwiestia”. Aresztowany w czasie obrad plenum KC WKP(b) 27 lutego 1937 roku. Skazany na śmierć za udział w kontrrewolucyjnej organizacji szpiegowsko-terrorystycznej 13 marca 1938 roku i rozstrzelany 15 marca 1938 roku.