„Strzeżcie się fałszywych proroków” cz.II Alefa Sterna wojna o umysły blogosfery

Zastanówmy się, jak wygląda projekt polityczny Alefa Sterna, bo moim zdaniem stoi za nim jakiś projekt polityczny. Dlaczego tak uważam?. Po pierwsze dlatego, że Alef „robi” w polityce od lat, a ja nie jestem skora do dawania wiary opowieściom o cudownych przemianach. Po drugie dlatego, że Alef – co jest naprawdę godne najwyższej uwagi - utrwala pewne szkodliwe i oparte na kłamstwie stereotypy, które - jak sam mówi - przygotowywały grunt pod zamach smoleński. Alef ciągle nad tym pracuje – udziela wywiadów, wzbudzających zainteresowanie w sieci, jest bowiem autorytetem opromienionym sławą wizjonera któremu „wszystko się sprawdza”. Dla wielu jest wiarygodny, bo mówi przecież prawdę o Polsce pookrąglostołowej, prawie cała prawdę. No ale „prawie” jak wiadomo robi wielka różnicę.
Stern nie jest w stanie przyznać wprost, że to, co mówi o minionym dwudziestoleciu, mówili już dawno Kaczyńscy, że mówili o tym jako pierwsi i przez lata – jedyni, że z tego właśnie powodu nazwani zostali oszołomami, poddani bezprecedensowej nagonce, wykraczającej daleko poza granice walki politycznej. Czy nie z tego właśnie powodu próbowano Kaczyńskich zohydzić i ośmieszyć, czy nie z tego właśnie powodu próbowano ich dyskredytować? Czy nie dlatego przemysł nienawiści wykreował ich na wrogów publicznych numer 1 ? Stern musi dobrze o tym wiedzieć, wszak polityczny marketing etc. to jego zawodowa specjalność. O tym jednak Stern w swoich wywiadach jakoś nie wspomina, nawet jeśli rozmówcy sugerują ten naturalny kierunek rozważań. „ A wiec jednak rację mieli Kaczyńscy” – dopytuje ten i ów. Z jakichś zupełnie tajemniczych powodów Stern nie podejmuje tematu. Zajęty jest rzucaniem swoich z pozoru cennych pereł przed jak zawsze głodne sensacji wieprze. Z ekranowej narracji Sterna wyłania się tymczasem znany ogółowi obraz Polski rządzonej przez komunistyczna agenturę. Gdyby Stern przyznał Kaczyńskiemu w tym temacie pierwszeństwo, musiałby tym samym uznać jego rację. A tego zrobić nie chce. Prowadzi więc swoją „autorską” narrację.
„- Gdybym nie miał w swoim życiu kontaktów z takimi osobami, które umiejscowione są w firmach prywatnych i państwowych, instytucjach administracji, radach nadzorczych spółek skarbu państwa, samorządach, klubach sportowych, to nie byłoby sprawy” (hmm, może jednak byłaby?) „W dodatku w mediach – wyjawia Stern - też sporo jest takich „Ojców”. Mówi się o nich często: „Ci, co dają zielone światło”. Wystarczy spojrzeć jakie osoby kręciły się przy wszystkich ważniejszych prywatyzacjach. Jakie osoby zamieszane są w ważniejsze afery gospodarcze ostatnich 20 lat? Kto tworzył mafię paliwową? Przecież ta sieć współpracowników służb w PRL była rozbudowana, a scenariusz zmiany systemu został napisany wcześniej, niż nam się wydaje.” Aż chciałoby się zapytać: komu się wydaje?
Sporo jest zatem w narracji Sterna wyważania otwartych drzwi. Mówiąc o tezach obecnych od lat w diagnozach politycznych Kaczyńskiego w publikacjach z zakresu historii najnowszej wydawanych przez Arcana czy IPN, znowu przybiera Stern pozę wieszcza. Chciałoby się powiedzieć: Chłopcze, do kogo ta mowa? Przecież o tym wszystkim wiadomo od dawna.
„- Gdyby nie działania związane z przygotowaniem do przekazania władzy i budowania kapitalizmu w Polsce, to władza by tego nie popuściła, nie pozwoliła na żadne zmiany. Decyzje dotyczące przemian zapadły na Kremlu, tam postanowiono rozmontować system. W Polsce natomiast aparat władzy skrupulatnie się do tej operacji przygotowywał. Proponuję spojrzeć, kto na przełomie lat 70 i 80 wyjeżdżał na zachód na różnego rodzaju stypendia, przy okazji ucząc się kapitalizmu? Po stronie polskiej lewicy mamy sporo takich osób, które działały później w biznesie czy w partiach politycznych. Wystarczy popatrzeć kto zakładał pierwsze firmy polonijne, tzw. joint venture. (…) Ta operacja przygotowywała tych ludzi do funkcjonowania w realiach wolnego rynku. Z kolei służby zakładały pierwsze kantory wymiany walut, organizowały afery spirytusowe, papierosowe, cały proceder wyłudzania podatku VAT. A do tego produkcje narkotyków, handel bronią. Ta sieć, nazwana kiedyś czerwoną pajęczyną siedzi dalej w spółkach skarbu państwa. Ja bym ją nazwał pajęczyną czarną, bo ideologicznie nie ma nic wspólnego z programem lewicy czy socjaldemokracji. To jest najprawdziwsza w świecie mafia. (…) Wystarczy skorelować listy pracowników i współpracowników. Słynną listę Wildsteina i parę innych ogólnie dostępnych, z nazwiskami osób ze spółek i rad nadzorczych. ORLEN – i wszystkie spółki zależne – jest ich ponad 100, każda ma Rade Nadzorczą. Płock, PERN i rura – całe środowisko płockie, aż roi się od byłych mundurowych i nie mundurowych. Tam nieprzypadkowo mamy sprawę Olewnika, która nie może być od 10 lat wyjaśniona, giną akta, dowody, giną świadkowie, domniemani – a właściwie pomówieni – zabójcy. Więc skoro przy zabójstwie i porwaniu Olewnika nie można wyjaśnić prawdy, to jak wyjaśnić prawdę przy sprawie TU 154M?
Zacytowałam obszernie, by zwrócić uwagę, jak płynnie przechodzi Stern do wyraźnej i nieprzypadkowej sugestii, że prawdy smoleńskiej wyjaśnić się po prostu nie da, więc może nie warto się już tym zajmować? Tak! Nie warto!
W jednym z „ekranowych” wywiadów Alef Stern prorokuje i przestrzega: temat Smoleńska stanie się tzw. tematem zastępczym, będzie się o nim mówić, tak jak o konkordacie, aborcji i in vitro, by przykryć finanse, reformy, ustawy, które okradają ludzi i by przykryć nic nie robienie. Jak było naprawdę – tzw. opinia publiczna nigdy się nie dowie. Włączając zamach na Prezydenta do katalogu tematów zastępczych, Stern wkłada go miedzy „bzdury”: „ludzie dają sobie wmawiać bzdury w mediach, a ich uwagę od meritum spraw odwracają tematy zastępcze, krzyże, invitra, aborcje, pudelki, duperelki, fatałaszki, konkursy, plotki, cały ten stek bzdur.” Zwróćmy przy tym uwagę na ten osobliwy katalog, w którym krzyże sąsiadują z aborcjami, w rejonie fatałaszków i duperelek.
Jeśli wczytać się dobrze w polityczne nauczanie Alefa, widać, że jedyną kwestia naprawdę istotną są w Polsce podatki. Jak to leciało? Gospodarka, głupcze? „Gospodarka jest najważniejsza”? „Musimy dążyć, by było mniej państwa w państwie, a jeśli to nie pomoże pozostaje obywatelskie nieposłuszeństwo i metody Ghandiego - wojna o umysły ludzi.”
Aby zrealizować ten znakomity plan, trzeba tylko rozprawia się z dwoma mitami. I Alef próbuje się rozprawiać. Definitywnie. Tym razem przy użyciu Nowego Ekranu, gdzie udało mu się zdobyć jakże cenny przyczółek.
Mit pierwszy to mit Kaczyńskich. Po pierwsze –– nie tacy oni święci. Co prawda wywodzi Stern to przekonanie zaledwie z praw logiki : „Nikt w Polityce nie jest święty, bo to nie jest robota dla świętych i wszyscy coś próbują ustawiać. Jeśli nikt nie jest święty, to oni też nie są!”. Z drugiej jednak strony reputacja dobrze poinformowanego znawcy tych tematów robi swoje. Pomaga w utrwaleniu sugestii, która ma przecież reputację Kaczyńskich (wyjątkowo w tym środowisku dobrą) osłabić.
Z drugiej strony wytacza Stern przeciw Kaczyńskim zarzut fundamentalny i bardzo już wyświechtany (tyleż wart, co poprzedni, ale to teraz nieistotne): „oni chcieli budować „brand Polski” na powstaniach – przegranych – na wojnach – przegranych – i na tych wszystkich romantycznych historiach, zamiast świętować tych, którzy Polskę budowali, tych, którzy wojny wygrywali, tych, którzy odkrywali? Brand kraju buduje się na osiągnięciach, a nie na klęskach. Kraj to firma – potrzebuje zarządu – a niektórzy do tego zarządu się po prostu nie nadają.”
Uściślijmy tezę Alefa Sterna (lansowaną wcześniej przez platformersów z Tuskiem na czele): do zarządu nie nadaje się Jarosław Kaczyński, razem ze swoja archaiczną partia. Powinniśmy go pogrzebać razem z jego XIX-wieczną wizją narodowego państwa. Polska z romantycznej wizji jest domeną nekrofilów, jest trupem. Teraz Stern rozkręca się na dobre. Porównuje Polskę do półżywej staruszki, której należy wreszcie dać umrzeć, nazywa Polskę postpeerelowką wywłoką. „Niech skona”! Diabli z tą Polską, diabli z jej martyrologią, diabli z jej legendą.
„ choć się rozkłada i śmierdzi to truchło, to jeszcze nam wmawiają, że wszystko jest okey, i nakładają na nią nowy portret trumienny, i mówią – babcia wciąż jest młoda, ma 20 lat i w ogóle świetna jest.
- Babciu? A dlaczego Ty wciąż jesteś taka młoda?
- Bo płynie we mnie krew wielkich przodków! Kopernik, Chopin, Rej, Mickiewicz, Wit Stwosz, Batory, Jagiełło, Bona.
Szkoda babci tak już chrzani (...). Niech już skona”.
Więc powinniśmy dać Polsce umrzeć? – pyta bloger „sek”
ALEF STERN: Ona już dawno umarła!!!
„Zajmijmy się jej wnuczką – naszym Czerwonym Kapturkiem – naszą Polą Laską, która też już nastolatką nie jest, do tego wciąż nie radzi sobie z problemami i odwiecznym obciążeniem położeniem geograficznym i borderline. – Wcale się jej nie dziwię, że dziewczyna ma wciąż te problemy. Żyć cały czas z trumną babci w mieszkaniu. To cholernie wpływa na psychikę.”
Oto program ideowy Sterna: „Dajmy żyć sobie, bo jak patrzę na ludzi w metrze, pociągach, tramwajach, to wszyscy udają, że żyją.(...)
„ten naród – wyrokuje prorok w tym samym wywiadzie - nie chce istnieć, jest skarlały. Tak jak „mały” podobno był Kaczyński, tak i „mały” był i ten naród. I tak teraz ten naród jest tak samo obciachowy, jak Komorowski.” A zatem Kaczyński i Komorowski to różne wersje tego samego skarlenia, dwie odsłony polskiego obciachu. „To nasza wina, że tak wygląda polityka, że tacy ludzi idą do polityki…” Właściwie Stern odwołuje się do pojęcia narodu tylko wówczas, gdy chce go wychłostać. Bo tak poza tym konstatuje, że jesteśmy już tylko powierzchownymi ludźmi zamieszkującymi powierzchnię jednego z landów Eurazji. A w swej masie największym wrogiem kraju zwanego Polską są jego mieszkańcy zwani Polakami. Rozprawia się zatem Stern nie tylko z romantyczną wizją naszej historii, ale i z ulegającymi romantycznym stereotypom mieszkańcami naszego – jak się wyraża po umieszczeniu w trumnie staruchy Polski - eurolandu. Program Alefa, jego idea fix z która wyprawia się dziś na podbój blogosfery to zmiana „ich” (czyli naszej) mentalności, rozszerzenie perspektywy poznawczej. Po co? Byśmy zobaczyli, że jesteśmy garstką, że większość ludzi na świecie wcale nie jest biała (ach, podróżowało się dużo w ostatnich czasach…). Byśmy porzucili stereotypowe myślenie, które każe widzieć wrogów w swych oprawcach, a nie w sobie… Byśmy porzucili narrację Rymkiewicza na rzecz pozytywnego programu Alefa Sterna: „nie babrać się w martyrologii tylko praktycznie i z uśmiechem podchodzić do życia. Zadbać by winni zostali ukarani. Ale skupić się na świętowaniu pozytywnych rzeczy.” Kto wie, czy za dzień, dwa nie pojawi się nowa partia, która nam to wszystko właśnie zaproponuje. Taki nowy pozytywny program (niekoniecznie z uśmiechem w logo), który w końcu przekona nawet amatorów politycznej nekrofilii. Przekona opornych do uświadomienia sobie dziejowej konieczności, jaką okaże się umieszczenie dawnej Polski w trumnie. Koniecznie z zalutowanym wiekiem.