BIJ ŻYDA !

Zewsząd słyszę melancholijne lub gniewne utyskiwania na brak jedności.

Narzeka nań paternalistycznie pan prezydent Komorowski, narzeka dydaktycznie pan premier Tusk.
Narzeka elegancko pan redaktor Lis, narzeka gniewnie pani redaktor Olejnik.
Narzeka niestrudzony redemptorysta z Torunia, i narzeka stroskany arcybiskup z Lublina.
Narzekają profesorowie od etyki, od socjologii i od prawa, ale też oczywiście od lewa.
Narzekają blogerzy (co za język !) i prezenterzy (co za mimika !).

Ja też narzekam, zwłaszcza kiedy jestem sam i nie mam się z kim jednać, albo chociaż pięknie różnić, więc trochę to chyba bez sensu jest, prawda ?

No nie wiem, albo to jakiś owczy pęd, albo do tego stopnia integruję się z resztą obywateli mojego Kraju, że żaden z nich nie jest mi potrzebny, żebym mógł sobie ponarzekać.

Może to być jednak coś ważniejszego, coś, co łączy mnie z narodową wspólnotą jako jedyny trwały, immanentny zwornik - niezadowolenie, że tak powiem, generalne.
To nas łączy - i bardzo dobrze, skoro przez tysiąc lat z dużym hakiem Byliśmy, do pewnego stopnia nadal Jesteśmy, a nie wykluczone że jeszcze przez czas jakiś Będziemy.

Wprawdzie pan Sienkiewicz (ale nie Henryk, nie) twierdzi, że narodem jesteśmy od 30-40 lat, ale ja przeżyłem dwa razy tyle i wiem, co mi się w tym czasie zmieniało, a co nie.
Na przykład powody mojego niezadowolenia, nie powiem, trochę ewoluowały, ale też przy okazji tak się rozmnożyły, że mam teraz w czym wybierać.

A życiowe doświadczenie pozwala mi łatwo znaleźć taki impuls, który działa nie tylko na mnie, ale uruchamia niezadowolenie (a nawet wywołuje gniew) licznych moich bliźnich, rodaków, współobywateli i współbraci w wierze.

Gdybym więc chciał wzmocnić tę jedność, której nam brak, jak się powszechnie twierdzi, użyłbym instrumentów już sprawdzonych w narodowej historii (choć nie w ten sposób, jak pan prezydent, który i z Orłem i z Krzyżem jakoś nie najlepiej sobie radzi).

Zanim poprzednik pana prezydenta, ówczesny nasz Pierwszy Obywatel, ogłaszać jął sukcesy w budowaniu naszej jedności (co prawda tylko moralno-politycznej, ale dobre i to), poprzednik tego poprzednika stoczył był zwycięską walkę z syjonizmem, korzystając przy owych etnicznych czystkach z wiedzy i umiejętności generała Jaruzelskiego Wojciecha (dziś służącego nimi Prezydentowi wolnej i suwerennej Rzeczypospolitej).

Było to nieco ponad 40 lat temu, gdy właśnie, wedle pana Sienkiewicza (ale nie Henryka) dopiero zaczynaliśmy być narodem, a na przykład pan Jan Gross nie był jeszcze światowej sławy historykiem, więc pewnie tego nie zauważył choć mógł zauważyć, że coś się właśnie w Polsce skończyło - ostatnie tchnienie wydał polski antysemityzm.

Nawet wśród ofiar Bermanów i Różańskich pojawiło się wtedy uczucie wstydu i coś na kształt współczucia dla sąsiadów -czasem bardzo złych sąsiadów, których z Polski wypędzano, i zdominowało na długo nastroje społeczne.

Trzeba było wielu lat mozolnej pracy wielu osób (pan Jan Tomasz Gross na przykład musiał zostać światowej sławy historykiem i napisać dwie - teraz już trzy - książki), żeby stało się znowu możliwe budowanie jedności Polaków wokół zapomnianego hasła BIJ ŻYDA !

Rzucam je śmiało, nim zabrzmi skądinąd.

Po pierwsze, znowu jest za co.

Po wtóre - musimy wszak być razem, a nic innego - poza antypatią do Ruskich, która jest surowo zabroniona - dziś nas połączyć we wspólnym wysiłku nie zdoła.

Jak inaczej udowodnić, że się jest Polakiem i katolikiem ?

To ostatnia szansa i jedyna nadzieja.

Dziękuję Panu, profesorze Gross - i nie tylko Panu.
Pójdę trochę poćwiczyć karate.

d o d a t e k

Rozproszyła się w lesie (w nim pono nauka)
zabłąkana w czas burzy wędrowców gromada
paru milczy, klnie paru, reszta kpi lub biada
kilku o drogę pyta, kilku drogi szuka

kilku szepce pacierze i litanie śpiewa
ktoś próbuje wędrowców ustawić w szeregu
i do marszu zachęca, ktoś wzywa do biegu
inni radzą przeczekać aż minie ulewa

A las - szumi.
Deszcz - pada.
Grzmi.
Wyje wichura.
Zmilkły spłoszone ptaki
pierzchł owad wszelaki
wokół chwasty i krzaki
istna czarna dziura

Jeszcze noc nie nadeszła,
lecz jest coraz bliżej
może wtedy światełko dojrzymy w oddali
i wyruszymy razem
sprawdzić, co się pali
zgłodniałe oko wilcze
czy znicze pod krzyżem..?