kronika kryminalna

Zdarzenia zasługujące na komentarz biegną zbyt szybko jak na możliwości psychomotoryczne starca, ale oglądane przezeń z bezpiecznej perspektywy układają się niekiedy w sensowne sekwencje, nie mniej atrakcyjne od pojedynczych sensacji natury kryminalnej.

Ledwie Janusz Piechociński wysadził Waldemara Pawlaka z prezesury tej partii co to była najbogatsza, teraz jest najbiedniejsza, a jaka będzie i czy będzie, gdzie należy, nie wie nikt - a już wstrząsnęła telewizorami wiadomość o ujęciu (przed gorącym uczynkiem) groźnego przestępcy, który zamierzał wysadzić w powietrze gmach Sejmu wraz z całą jego zawartością : najlepszą, bezcenną cząstką naszych "zasobów ludzkich", tedy dzięki profesjonalizmowi agentów ujmującej Agencji rządowej wsadzono go do środka zapobiegawczego i bez zwłok zaprezentowano światu jako "polskiego Breivika".

Według pana prokuratora Krasonia (którego multimedialną prezentację media bardzo słusznie potraktowały inaczej, niż illo tempore prezentację pana prokuratora Engelkinga, bo idea usunięcia za jednym zamachem Pierwszej i Drugiej Władzy stanowi realne zagrożenie dla fundamentów państwa)
oczekujący na proces Józef - o przepraszam, - Brunon K. kierował się motywami nacjonalistycznymi,ksenofobicznymi a także antysemickimi.

Pan prokurator powtórzył tę informację dwukrotnie, ale nie była ona zaskakująco świeża, bo od dnia 11 listopada b.r. w którym Józef - przepraszam, Brunon K. usłyszał zarzuty, wielokrotnie już pojawiały się one w mediach, tyle że pod adresem organizatorów i uczestników Marszu Niepodległości których o nacjonalizm, ksenofobię a także antysemityzm oskarżali przedstawiciele i przyjaciele Czwartej Władzy, nie mający wprawdzie uprawnień prokuratorskich, ale bardzo a bardzo opiniotwórczy.

Niebawem, gdy owe dwa punkty zapalne - rozruchy uliczne i zamach na najwyższe organy państwa - łączyć zaczęła gruba czerwona linia komentarzy, skrzesano kolejne iskry.

Kto ciekawy, powinien przeczytać stenogram z posiedzenia Sejmu, na którym personifikację wszystkich wymienionych zagrożeń oraz paru innych, posła Antoniego Macierewicza, pozbawiono immunitetu - przy okazji koncertu urodzinowych życzeń dla przedstawicielki średniego pokolenia Nowickich.

(Mam nadzieję, że mowa pana Antoniego dotrze przy jakiejś okazji do tych przedstawicieli Trzeciej Władzy, którym "polski Breivik" ani Marsz Niepodległości nie straszny.)

Przed odlotem pana premiera do Brukseli okazało się, że wspomniana wyżej czerwona linia nie jest prostą, pojawił się na niej bowiem trzeci punkt zapalny - i sprawił, że nieco skręciła w bok.

Informując o kwerendzie niejakiego obywatela Nicponia, badającego opinie internautów o celowości eliminacji pana premiera Tuska ze świata polityki metodą ew. odstrzału, premier oświadczył, że Aktualny Dylemat Nicponia należy artykułować przy użyciu zaimka JAK, ponieważ (pozytywna) decyzja w kwestii uśmiercenia go została już podjęta przez "środowisko pisowskie".

Mam nadzieję że pan Prokurator Generalny, Andrzej Seremet dostrzeże różnicę między bełkotem "naćpanej zgrai", która hałasuje w politycznym kabarecie przy Wiejskiej, a opinią urzędującego premiera rządu Rzeczypospolitej, który oto publicznie podzielił się z obywatelami wiedzą o wydanym nań wyroku śmierci, wskazując autorów czy sygnatariuszy.

Trybunał Stanu swoją drogą, a delegalizacja zbrodniczych organizacji swoją; periculum in mora !

Pan Marszałek Wenderlich wie pewnie coś więcej, bo mówił o przygotowywanym na rok przyszły powstaniu i chyba się głębszą wiedzą w tej materii powinien z kimś podzielić ?

Tyle zagrożeń wisi w powietrzu, że trzeba chyba wybaczyć roztargnienie sejmowym stenografom - ale i zapamiętać im, że (może wstrząśnięci "felczeryzowaniem" ?) zapisali aż dwukrotnie wbrew regułom ortografii do protokołu obrad "ówstecznianie", a miastu Lwów przypisali ulicę i pałac "Sapiechów".

To trzeba - i można - poprawić.

Z "klasą polityczną" sprawa jest trudniejsza.

Osobiście wcale się nie dziwię że ludziom przychodzą do głowy różne pomysły - jak to się teraz nazywa ? - o : "niebanalne", które przy bliższych oględzinach okazują się nie tylko wtórne, ale szablonowe.

O tym jednak innym razem, jeśli zdążę i zdołam.