Pieski Dziadyga

To dobry wojak Szwejk zastanawiał się kiedyś jak to-to nazwać (bodaj ppor. Duba) i rozważał opcje stopniowania „dziadygi honoris causa”. Stary, ale sympatyczny pułkownik zasługiwał na miano Naszej Starej Dupy, choć był z racji funkcji Pierdołą, wredny wyższy oficer był Pieskim Dziadygą… (Dub obdarzony zastał mianem vice-Pierdoły).
Bartoszewskiemu należy się jak nic Pieski Dziadyga, choć ma ledwie maturę, a profesorem jest honoris causa.
Nie pisałbym o tym pajacu bo mam litość dla starców, nawet ocipiałych, gdyby nie jego wygłoszona ex catedra odpowiedź Kaczce, który przeprosił (właściwie za Dorna) inteligentów.
Jak widać przeprosiny nic nie dadzą, bo salon trzyma się dobrze, zapatrzony we własny pępek i własne Awtoritety.
W istocie Bartoszewski jest celebrytem, a właściwie celebrysiem od szczekania uwiązanym do synekurek (LOT, fundacja Klicha).
Chciałbym jednak podzielić się jedną refleksją.
Mamusia mnie uczyła, że wywyższać się jest niekulturalnie. Potem też zauważyłem, że cechą prawdziwego arystokraty, czy to z pochodzenia, czy to z ducha i inteligencji, jest skromność i lekceważenie sztywnych norm ceremoniału. Arystokrata nie musi udowadniać, że jest arystokratą i nie potrzebuje ciągłych hołdów, by potwierdzić swoją pozycję. Taki był arystokrata z urodzenia i zachowania Kisiel-Kisielewski. Kaszanka, wódka i grube słowo, a także przekora. Sam opisywał, jak kiedyś dosypał do kawioru w salonie groszków miętowych (o tym samym kolorze) i wszyscy się po… hmmm.
Mamusia uczyła mnie też, żeby się nie chwalić, nauczyła mnie nawet wierszyka:
„- Kumo, chwalą nas!
- Kto?
- Wy mnie, a ja was.”
Oświadczam tez, ze „Profesor” Bartoszewski jest w moich oczach chamem i uzurpatorem. W żadnym przypadku nie może sobie rościć prawa do reprezentowania tej grupy maturzystów do której należę!
Inspiracja:
Dobra Kobieta i
http://www.dziennik.pl/opinie/article309155/Bartoszewski_Kaczynski_mnie_nie_obrazi.html