Oda do Słońca

Oda do Słońca

Słońce
Skrywasz za chmurą oblicze
Jak lis skradający się w lesie
Gdzie twoja miłość która
Nas wszystkich jak zefir poniesie ?

Słońce
Tyś wraz ze swym kompanem zajęło
Zaszczytne miejsce
W pałacu skąpanym w blasku kryształów
Lecz czy jesteście tam jeszcze ?

Słońce
Czemu już na nas nie patrzysz ?
Gdzie złotych twych promieni
Blask nas oświecić może
By mógł nas wszystkich odmienić ?

Tak pragnęliśmy wszyscy
Blasku dostąpić zaszczytu
A dłoń twa boska sprawiła
Jęki i chór zębów zgrzytu

Słońce
Cudownych świątyń Peru,
Niedoścignionej wiedzy,
Budżetu równego zeru,
I pełzającej nędzy

Słońce
Patrzymy na Ciebie z nadzieją
Nie rozumiejąc stale
Że blaskiem swym możesz spalić
Krzyże, swastyki, żale
I futro niedźwiedzie
I listy wdów spłakanych
I krew naszą w ziemi zastygłą
Płacz sumień brzozą złamanych

Słońce, wielbimy cię pod niebiosa
Czujemy respekt i trwogę
Tyś naszym wodzem, światłem przewodnim
Lecz czemu ja patrzeć na ciebie
Poprostu już nie mogę ?

ps: wszelkie skojarzenia i komentarze mile widziane :)

Wszystkim niepoprawnym (jak ktoś ma zamiar obrazić swoje uczucia religijne czytając to, robi to na własną odpowiedzialność :) ) życzę tego, by Jezus, który narodzi się ponownie w naszych sercach, umocnił nas na tyle, byśmy nie ugięli się przed atakiem, który niechybnie niebawem nastąpi. Ja pomodlę się za ten codzienny trud, kolejne dno walki o normalność, i o to, byśmy mieli siłę zmienić naszą ojczyznę tak, byśmy nie musieli już ludziom tłumaczyć, dlaczego to wszystko, co się dokoła nas dzieje to właśnie normalnością nie jest. Życzę wam wszystkim ciepła rodzinnych Świąt, wyciszenia, zadumy, i tego, byśmy wszyscy w nowym roku mieli siłę, jasne umysły, cięte pióra i refleks, jakiego nie będzie miała nigdy żadna partia.

Chciałbym zakończyć starym katolickim Szczęść Boże na Święta