Rusofob Kaczyński, rusofob Tusk...

Władcy marionetek z Agory i ITI mają nie lada problem. Ich ukochany Tusk nagle zaczął mówić językiem, który przyzwyczaili się potępiać. Do tej pory takiego języka używał Kaczyński i odpowiedzią było niezmiennie wysyłanie go do psychiatryka celem wyleczenia z rusofobii. Wypowiedź Komorowskiego o „długiej ręce Rosji” udało się jakoś przykryć i nikt z lemingów o niej nawet nie wie. No ale to był niefortunny wyskok i nikt wtedy nawet nie przypuszczał, że takie zero jak Komorowski nasze ukochane Słońce Peru wystawi w wyborach na prezydenta. I że Komorowski wygra. No ale wszystkie znaki na niebie i na ziemi wskazują, że wolta Tuska tkwi na mocnych fundamentach jego prywatnego interesu. Putinowi Tusk po prostu przestał być potrzebny, a przy tym i Tusk, i Putin dostrzegają nieuchronny schyłek tego rządu. Stąd Putin postanowił najwyraźniej pozbyć się marionetki i zlecić licznym polskim sługusom rodem z WSI znalezienie kogo innego.

I stąd dylemat Agory i ITI. Z jednej strony rząd Tuska bez przychylności Rosji niewątpliwie czeka zagłada. Z drugiej dobrze by było skorzystać z blasku Słońca Peru, póki jeszcze świeci.

Stąd wyciągnięto temat zastępczy: straszliwe słowa Jarosława Kaczyńskiego o tym, że nie rozpoznał ciała brata po jego przywiezieniu do Polski. Rozjazgotały się dyżurne, postkomunistyczne „autorytety” w rodzaju Millera, Oleksego czy Kalisza. No bo jakże to, przyzwyczajeni do łaszenia się do ZSRR zdrajcy mieliby nagle krytykować Putina? Skąd. To im by nie przeszło przez usta. A cała akcję przyprawiono tradycyjnie gigantyczną dawką zakłamania i hipokryzji.

Otóż SLDowskie pseudoautorytety mają Kaczyńskiemu za złe, że nie wypowiedział publicznie swoich wątpliwości. I tak eurogeniusz Marek Siwiec grzmi:

Ja się zastanawiam gdzie jest granica? W sporcie jest takie określenie "gra ciałem". To jest coś nieprawdopodobnego - jak można takie rzeczy opowiadać. To co, będzie ekshumacja? IPN na Wawelu będzie ekshumował? Będzie kolejny pogrzeb? Jest jakaś granica, której nawet rodzina nie powinna przekroczyć. (...) Ja pytam dlaczego powiedział to nie wtedy, lecz dzisiaj.

A ja się pytam, czy europoseł Marek Siwiec nie cierpi przypadkiem na amnezję? Może wypowiedź Donalda Tuska o raporcie MAK tak go mocno uderzyła, że stracił pamięć? Wszakże to jego partyjni koledzy rozwodzili się na łamach GW na temat nacisków Lecha Kaczyńskiego na pilotów. Co ostatecznie okazało się wierutną bzdurą. Wszakże to również politycy SLD wydrwiwali komisję Maciarewicza i jeśli odnosili się do jakichś jej ustaleń, to tylko w tonie „czego to te oszołomy z PiS nie wymyślą”. Czy ktoś pamięta jedną wypowiedź polityka SLD krytyczną wobec reżimu Władimira Putina? Bo ja takiej wypowiedzi nie znam.

A teraz Marek Siwiec i Józef Oleksy każą nam wierzyć, że gdyby w warunkach kampanii wyborczej i permanentnej propagandy na rzecz pojednania polsko-rosyjskiego, któremu notabene patronował ściskający się z Putinem Donald Tusk, Jarosław Kaczyński wyraził wątpliwość co do identyfikacji ciała spoczywającego w trumnie Lecha Kaczyńskiego, to hieny z SLD z Napieralskim na czele nie wykorzystałyby tego do natychmiastowego ataku? Agora i ITI nie rozjazgotałyby się na dobre nie czekając na pretekst w postaci decyzji o pochówku na Wawelu? Politycy PO nie wykrzywialiby w telewizorni nienawistnie swoich facjat, ziejąc miłością na kilometr? Drodzy panowie, „takie rzeczy to tylko w Erze”.

Dodajmy do tego jeszcze opis sytuacji. Wszakże Jarosław Kaczyński był, że się tak wyrażę, wstrząśnięty i zmieszany. Nie mógł być pewien swoich osądów po tym, co przeszedł. Miał wokół siebie „frakcję plastikową” spod znaku Kluzik-Rostkowskiej i Poncyljusza. Stracił wieloletnich współpracowników i przyjaciół jak Wasserman czy Szczygło. Stracił brata i bratową. Praktycznie ziemia usunęła mu się spod nóg. Powtarzano mu, że w tej trumnie jest ciało jego brata.

Na jego miejscu zaryzykowalibyście wzięcie na poważnie własnych spostrzeżeń w takim stanie, ryzykując huraganowy atak medialnej małpiarni? Bo ja się nie dziwię, że ustąpił. A teraz pojawiły się na poważnie wątpliwości i potwierdziły jego wcześniejsze spostrzeżenia. Są też doniesienia o lekceważącym traktowaniu zwłok na miejscu katastrofy. W kontekście całokształtu „odbytowego” podejścia putinowskiej Rosji do całej sprawy nie zdziwiłoby mnie, gdyby w trumnie LK znalazł się kto inny, bo po prostu niechlujnie zapakowano ciała do trumien, nie zwracając uwagi na porządek. Bo i po co, niech się polscy idioci sami martwią, i tak nam skoczą na pędzel.

W całym medialnym jazgocie zrehabilitował się Paweł Kowal, nie ruszając śladem Kluzik-Rostkowskiej do ataku na Kaczyńskiego, lecz komentując wszystko w bardzo umiarkowanym tonie. Wygląda na to, że przynajmniej on jeden wśród secesjonistów zdał sobie sprawę, że jazda po Kaczyńskim im politycznego bytu na dłuższą metę nie zapewni.

Donald Tusk chyba zdał sobie wreszcie sprawę z tego, w jakie łajno wdepnął. Myślał, że ma za sobą zastępy wiernych lemingów. Tymczasem lemingi są wierne nie jemu, ale putinowskiemu lobby. Tak samo media bardziej najwyraźniej obchodzi zdradziecka polityka uległości wobec Moskwy niż polska racja stanu. Tusk najwyraźniej wierzył, że uda mu się użyć tych kręgów do własnych korzyści, a Putin nie będzie wyraźnie przeszkadzał. A tu się okazało, że Putinowi Tusk nie jest do niczego potrzebny. Że może znaleźć sobie innego sługusa jeśli tylko ze chce. I biedny Tusk znalazł się między młotem a kowadłem, atakowany bezlitośnie przez Maciarewicza, ośmieszany przez putinowskie media oraz ich polską ekspozyturę.

Na razie Kaczyński cierpi zdaniem putinowskich szczekaczek na „kliniczną rusofobię”, Tusk zaś tylko delikatnie mówiąc niekompetentny, skoro nie wierzy wysokiej klasy specjalistom z MAK. Notabene jak wysokiej klasy specjalistom, to można przeczytać tutaj oraz tutaj. Niemniej nie wątpię, iż wraz z postępem wojny Tuska z Rosją o zachowanie twarzy przekaz z Moskwy się zaostrzy.

Tak oto sprawdza się stare przysłowie: „pycha kroczy przed upadkiem”. I może się łatwo okazać, że racje ma Ziemkiewicz pytając, czy przypadkiem Tusk nie stanie się podobnym Jaruzelskiemu wyrzutkiem, udowadniającym do końca życia, że przed Katastrofą Smoleńską i po niej zrobił wszystko, co należało.

A Palikot jak widać okazał się lepszym cwaniakiem, zwiewając z tonącej Platformy póki jeszcze był czas. Albo po prostu wiedział o tym z „dobrze poinformowanych źródeł”