"Wołyń" i Ukraińcy

Sowieccy okupanci i ich polscy pachołkowie wymordowali setki tysięcy Polaków. Czynione od momentu odzyskania niepodległości w r.1989 próby wymierzenia sprawiedliwości zbrodniarzom spotykały się z niechęcią, obstrukcją i zamazywaniem prawdy. Postkomuniści nawet nawoływali: nie patrzcie w przeszłość, wybierzcie przyszłość, w najlepszym przypadku powołując się na obowiązek wybaczania, ignorując fakt , że w kraju katolickim, zanim nastąpi przebaczenie, trzeba przejść całą wymaganą procedurę – ujawnienie faktów, przyznanie się do winy, pokutę i zadośćuczynienie i dopiero wtedy można mówić o przebaczeniu i pojednaniu.

W tym kontekście, patrząc na kwestię niewątpliwego ludobójstwa dokonanego na Kresach przez bandy OUN I UPA w trakcie II WŚ, którego ofiarami padło, uśredniając różne szacunki, ok.100000 polskich cywili – kobiet, starców i dzieci, zamordowanych w szczególnie bestialski sposób, zdumiewające jest stanowisko polityków ukraińskich.

Czy Ukraińcy są za wolnością czy przeciwko wolności ? No to co zrobić z wolnością pomordowanych ofiar? Czy polityków ukraińskich stać na takie odniesienie się do faktów, które usunie z przestrzeniu wzajemnych relacji tę historyczną zadrę, czy będą odwoływali się do tej samej retoryki, jaką stosowali polscy komuniści i postkomuniści ? Co politycy ukraińscy chcą osiągnąć przemilczając prawdę ?

Rzecz niesłychana – politycy tacy jak prezydent Poroszenko, pani poseł Sawczenko, czy rzecznik Skoropadski – stanęli w jednym szeregu z polskimi komunistami i postkomunistami i wygłaszają identyczne kompromitujące ich banały. Jak się Państwo czujecie w takim towarzystwie ?

Trzeba doprecyzować stanowisko Polski w sprawie ukraińskiego/banderowskiego ludobójstwa na Wołyniu, tak by obejmowało ono całość polityki w tej kwestii. Można zrozumieć niechęć Ukraińców do poruszenia tego tematu w obecnej sytuacji geopolitycznej, ale należy trzymać się faktów i niezależnie od nich wspierać Ukrainę jednocześnie sygnalizując zdecydowanie punkty jakich nie możemy zaakceptować.

Prezydent Poroszenko zadeklarował kuriozalnie, co nie przystoi mężowi stanu, i tego nie można zaakceptować, że “historię należy pozostawić historykom”. Należy wykazać absurdy tego stanowiska – zostawmy politykę politykom, prawo prawnikom, wychowanie nauczycielom i ministerstwu itd, itp.

Nadia Sawczenko w rozmowie z “Do Rzeczy” też nie potrafi wyjść poza banały a odnosząc się do decyzji Sejmu uznającego rzeź wołyńską za ludobójstwo potrafi pleść głupstwa:

“Mamy trzecie tysiąclecie, nastała demokracja, czuwają nad nami międzynarodowe organizacje, które dbają o rozwiązywanie globalnych problemów. Doszliśmy jako ludzkość do takiego punktu w naszych dziejach, że musimy się łączyć, zapomnieć, co złe... /.../ Uważam, że powinniśmy patrzeć w przyszłość, bo jeśli będziemy dolewać oliwy do politycznego ognia, to cofniemy się do mroków średniowiecza. Musimy wybaczać i prosić o wybaczenie.Przecież nie chcemy kontynuacji wojny polsko-ukraińskiej...”

Warto uświadomić pani Sawczenko, że powtarza banały jakimi raczyli nas komuniści i że musi zrozumieć, że podstawą porozumienia jest uznanie prawdy historycznej. Próby ignorowania prawdy zawsze kończą się w końcu kompromitacją. Ludobójstwo na Wołuniu nie było prostym, mechanicznym starciem wrogich oddziałów wojsk, było to bezprecedensowe ludobójstwo dokonane na cywilach – kobietach, dzieciach i starcach, ze szczegółnym okrucieństwem i należy pani Sawczenko, niezależnie od osobistej sympatii dla niej, przedstawić pełny katalog sposobów zadawania śmierci. Należy ponadto wskazać pani Sawczenko i innym politykom ukraińskim, że inne ludobójcze masakry takie jak ta w Katyniu były starannie ukrywane, podczas gdy rzeż wołyńska była zjawiskiem o względnie szerokim, jawnym i politycznie inspirowanym charakterze.

Z kolei rzecznik Prawego Sektora, Artiom Skoropadski, okazuje się zwolennikiem najłatwiejszej a więc tandentnej tezy o symetrii win:

“... to była wojna. Nie będziemy udawali, że Polacy Ukraińców nie zabijali, bo zabijali! Tak samo Ukraińcy zabijali Polaków! Tak już bywa w czasie wojny.”

Ostatnio do sprawy włączył się parlament ukraiński:

]]>http://wpolityce.pl/polityka/307699-parlament-ukrainy-potepil-uznanie-rz...]]>

I taka jest logika jaką prezentują wypowiadający się w mediach Ukraińcy. Długa, daleka droga przed nimi do prawdy. Kwestia publicznego zajęcia stanowiska w sprawie ludobójstwa na Kresach jest kwestią nie dla historyków, bo historycy sprawę od dawna znają. Minęło, jakby nie było, ponad 70 lat, a kto się nie dowiedział popełnił grzech zaniechania. Jest to więc sprawa dla polityków, bo to politycy są wybranymi przywódcami narodu i nie ma co udawać Greka i chować się za plecami historyków.

Ukraińcy a szczególnie politycy, powinni dokładnie przeanalizować błędy popełnione w historii. Szczególnie powinni wziąć pod uwagę porzucenie unii Hadziackiej i sprzedanie przez Chmielnickiego Rusi carowi, w wyniku czego Rusini, z obywateli Rzeczypospolitejstali się poddanymi cara. I to jest klucz do ukraińskich kłopotów, bo zamienił stryjek siekierkę na kijek, bo to był zasadniczy czynnik utraty przez nich posiadanej wolności.

W trakcie I WŚ Piłsudski próbował z Petlurą stworzyć federację polsko-ukraińską, ale, niezależnie od błędów popełnionych przez polityków obu stron, ilu żołnierzy do walki z Rosją Sowiecką wystawili Ukraińcy?

Potem, w trakcie II WŚ Bandera próbował fantastyki politycznej - dogadywać się z Hitlerem, dokonywać czystek etnicznych, co się musiało skończyć katatstrofą nie tylko dla Ukraińców.

Nawet jednak w peerelu tradycja I RP była żywa i to Solidarność zwróciła się z apelem do ludzi z obozu komunistycznego. To Solidarność doprowadziła w końcu do upadku komunizmu i odzyskania formalnej wolności przez kraje wcielone do imperium sowieckiego. Czy Ukraińcy wzięli ten proces historyczny pod uwagę ? Bo jeśli nie, to istnieje ryzyko, że cykl rozpocznie się od nowa i pojawi się jakiś nowy Chmielnicki. Pojawi się ? W Donbasie się już chyba pojawił. Brak pamięci historycznej to katastrofa.

Dane na temat ludobójstwa (i działań obronnych lub odwetowych) na Kresach powinny być przetłumaczone na ukraiński i rosyjski i ściśle powiązane z określoną opcją polityczną z lat wojny, bez prób nadmiernego uogólniania i szeroko rozpowszechnione wśród polityków i elit ukraińskich. Ponadto strona polska powinna zachowywać daleko posuniętą wstrzemięźliwość w ewentualnych polemikach i zmierzać do tego by w pierwszej kolejności spory toczono we właściwych kompetentnych gremiach, a nie w mediach, choć trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że przecież mediów nie da się z tego procesu wyłączyć. Polska polityka wsparcia wobec Ukrainy powinna być stabilna, ale równie stabilne powinno być stanowisko w sprawie ludobójstwa.

Jeżeli okazuje się, że politycy nie stają na wysokości zadania i nie potrafią sprawy doprowadzić do oczywistego końca, to jedynym rozwiązaniem jest oddolne dążenie i wywieranie presji przez obywateli na polityków. I taki jest cel tego listu.

Dodajmy do tego jeszcze komentarz badaczki zbrodni, Ewy Siemaszko:

]]>http://wpolityce.pl/historia/307786-nasz-wywiad-ewa-siemaszko-ukraina-pr...]]>

Jak ma się zachować w tej sytuacji strona polska ?  

Można przyjąć wskazówki jakie podsuwa teoria gier – zaczynamy altruistycznie, po czym w każdym kolejnym kroku stosujemy strategię wet za wet czyli postępujemy tak, jak ostatnio postąpił partner. Innego racjonalnego wyjścia nie ma.

]]>http://wpolityce.pl/historia/309918-prof-kul-o-awanturze-na-promocji-ksi...]]>

A w internecie można oglądać film o zabawach młodych Ukraińców, które warto zestawić z faktami:

]]>https://www.youtube.com/watch?v=1ExKQUFqRz0]]>

]]>https://www.youtube.com/watch?v=ut3r_j9Uy0o]]>

W kwestii filmu “Wołyń” głos zabrała pani Sawczenko:

]]>http://wpolityce.pl/polityka/311103-sawczenko-o-wolyniu-dobrze-ze-pojawi...]]>

Ciekawa, głównie ze względów metodologicznych, jest wypowiedź Snydera:

]]>http://fakty.interia.pl/historia/news-snyder-w-sprawie-wolynia-lepiej-od...]]>

A tak wypowiedział się ambasador Ukrainy w Warszawie w związku z odwołaniem projekcji filmu w Kijowie:

]]>http://wpolityce.pl/polityka/312257-pokretne-tlumaczenie-ambasadora-ukra...]]>

Władze polskie muszą wykazać się trzeźwością umysłu i nieustępliwością, niezbędną by, z jednej strony, nie ulec tsunami naturalnych przecież emocji jakie wywołuje w społeczeństwie niesłychane barbarzyństwo ludobójstwa ukraińskiego na Kresach, a z drugiej, nie ulec szantażowi groźby “popsucia stosunków” sugerowanemu przez władze Ukrainy. Władze powinny wykazać tu pewną polityczną elastyczność, ale elastyczność ta musi mieć granice. Piłeczka jest po stronie władz Ukrainy i nie ma co do tego cienia wątpliwości. Od czasu ludobójstwa minęło ponad 70 lat i czas był wystarczająco długi by umieć się rozliczyć z przeszłością.

]]>http://wpolityce.pl/polityka/313436-oburzajace-wicepremier-ukrainy-o-wol...]]>

Obejrzałem program Warto Rozmawiać i wywiad z wicepremier Ukrainy i widzę,że w rozmowach z Ukraińcami brak jednego za to decydującego argumentu, po którym rozmowę kończymy, oczekując rzeczowej ukraińskiej reakcji.

“ Minęło 70 lat, a zamordowane ofiary nie doczekały się należnych im obrzędów pogrzebowych.”

Jeżeli strona ukraińska nie przedstawi w tej kwestii stanowiska satysfakcjonujacego ofiary, OFIARY, natychmiast odchodzimy od stołu.