Święto Wszystkich Świętych a Dzień Zaduszny.

Przede wszystkim należy powiedzieć że jako katolicy nie obchodzimy żadnego święta zmarłych.Nie ma święta zmarłych. Bo czy można, czy należy świętować fakt rozstania z najbliższymi? Święto zmarłych to definicja niewierzących.

"Idea okazywania czci i szacunku ludzkim szczątkom wydaje się starsza niż pojawienie się na świecie homo sapiens. Znane są groby neandertalczyka, a najstarszy zachowany grób, odkryty w Hiszpanii w jednej z jaskiń, można datować na 500 tys. lat. Zawiera on szczątki 32 osobników z gatunku homo heidelber-gensis. - To pierwsze świadectwa o religijnym instynkcie człowieka i jego dociekaniach metafizycznych -  ks. prof. Józef Naumowicz"
Kult wszystkich świętych ma źródło w czci męczenników. W rocznicę śmierci, która dla chrześcijan jest dniem narodzin dla nieba, odprawiano na grobach męczenników Eucharystię i czytano opisy męczeństwa. Pamięć o tych, którzy krwią potwierdzili swoją wiarę była w pierwszych gminach chrześcijańskich bardzo pieczołowicie przechowywana. Każda z lokalnych wspólnot posiadała spis swoich męczenników, którzy przez sam fakt męczeństwa stawali się bliskimi Chrystusa, dlatego ich wstawiennictwo nabierało szczególnej mocy. Stopniowo do tych list dopisywano imiona nie tylko męczenników, ale też innych osób odznaczających się szczególną świętością. Pierwszym świętym spoza grona męczenników był zmarły w 397 r. biskup Marcin z Tours.
Początki dnia wszystkich świętych sięgają IV w. W Antiochii czczono wtedy pamięć o wielu bezimiennych męczennikach, których wspominano w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Kiedy w 610 r. papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza starożytną świątynię pogańską Panteon, kazał złożyć tam liczne relikwie i poświecił tę budowlę na kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Męczenników. Z rocznicą tych wydarzeń związane było rzymskie święto Wszystkich Świętych. Czczono wtedy jedynie Maryję i męczenników. W późniejszych wiekach dołączono kult "wszystkich doskonałych Sprawiedliwych". Dopiero z czasem obchody przeniesiono z maja na 1 listopada.    
Po uroczystości Wszystkich Świętych obchodzimy Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, czyli dzień zaduszny. Jest to dzień modlitwy za wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata, a teraz przebywają w czyśćcu, który jest miejscem oczyszczenia w miłości i "przedsionkiem nieba".

Pamięć o zmarłych była czczona od dawien dawna.Początkowo wspominano najbliższą rodzinę. Powszechne wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych spotykamy dopiero w VII wieku. Narodziny Dnia Zadusznego przypadają na 998 r., kiedy to w klasztorach podległych opactwu Cluny zaczęto obchodzić 2 listopada wspomnienie zmarłych, którzy przeżywają swoje oczyszczenie w czyśćcu. Według św. Katarzyny Genueńskiej, która najtrafniej pisała o tajemnicy czyśćca, największą karą dla duszy czyśćcowej jest tymczasowa rozłąka z Bogiem. Dusza ludzka poznając po śmierci Boga jako pełnię miłości pragnie zjednoczenia z Nim, a równocześnie rozpoznaje, że jeszcze nie jest tego godna i sama szuka możliwości oczyszczenia. Bóg odpowiada na to pragnienie duszy poprzez czyściec, dlatego też jest on dziełem miłosierdzia Boskiego.
Źródło:(]]>http://www.mbkp.info/lit/liturgia/ws.html]]>)

Jak powiedział ks. Nęcek:" W pierwszym dniu świętujemy radość niebieskiej chwały, którą osiągnęli nasi bliscy. Ufamy, że dołączyli do grona świętych. Tym świętym może być nasza mama, nasz tata.  Święci uczą nas, w jaki sposób mamy przejść przez życie z jedną, własną twarzą. W drugim dniu wyznajemy naszą wiarę w świętych obcowanie."
Zaduszki to dzień modlitw za zmarłych, odwiedzania cmentarzy i zapalania na grobach świateł, które symbolizują nieśmiertelność duszy.

Nie zapominajmy  o najbliższych, którzy przekroczyli już ostatni próg w życiu.

Zmarli czekają na naszą pomoc.