Jerzy Łojek na gorąco.Patriotyzm radykalny

Znalazłem tę skromną książkę w jednym z worków sprzedanych mi jako makulatura przez bibliotekę publiczną.

Wydawnictwo Lubelskie – 1984

Nakład 19728 + 272 egzemplarzy

Autor: Jerzy Łojek

Moja recenzja: Patriotyzm radykalny? Niech żyje!

To chyba najpełniejszy, choć złożony z krytycznych omówień dzieł historycznych ukazujących się w latach 70, dzieł historycznych, atak na ideologię „nieczynu” i jęczenia o oczywistości tak zwanych konieczności dziejowych. Wali Łojek między oczy sylabizującym z marksistowska czy endecka nasze dzieje.. Ukazuje bardzo odważnie okoliczności, którymi uzasadniono każde kurewstwo w naszej wspólnej przecież historii.

O generałach dowodzących w roku 1831:

„…wszyscy wiązali swe nadzieje z łaskami dworu petersburskiego, a niepodległościowy czyn zbrojny narodu poczytywali za zamach na swoje podstawowe interesy grupowe i indywidualne”
Zdrajcy, którzy wyrównaną militarnie batalię zamienili w konieczną dla swojego przeżycia klęskę.

Idiotyczny Wysocki szukający wodza wśród „popularnych obywateli” choć w sprzysiężeniu miał znakomitego współtowarzysza Łukasińskiego.- majora Kazimierza Machnickiego.

Z ponad stu generałów zaangażowanych w Powstaniu 1831 zginęło 9 – Zadziwia czytelnika Łojek.

Sowiński w okopach Woli. Nowicki przez pomyłkę Nocą Listopadową. Reszta jako zdrajcy i pachołki Moskwy od kul powstańców..

„Natomiast ci którzy powstaniem kierowali ponieśli klęskę wskutek błędnej kalkulacji politycznej, opartej na założeniu, iż uda się przechytrzyć naród i za zniweczenie jego wysiłku odebrać nagrodę z rąk Najjaśniejszego Pana ( Wówczas Mikołaja 1, a obecnie UE czy jakiegoś Putina )

Ci, którzy przeżyli. Ci, którzy dowodzili Powstaniem. Dopieroż szczere ZOO!

Autor rozważa czy byli idiotami czy zdrajcami, ale wersję idiotyzmu odrzuca, podobnie jak odrzuca wersję zaćmienia umysłowego Kościuszki pod Maciejowicami.

Z ostrych, pięknych zdań wyłania się Naczelnik – Bezmózg albo skurwysyn. Ależ wybór! Łojek pisze, że gdyby zabrał z Warszawy i poprowadził dodatkowo w bój, przygotowane do działania 5-8 tysięcy regularnego wojska to z Kacapów zostałaby plama. Ale nie, jak to u nas.

Lud się burzył i trza było pilnować by nie powywieszano zdrajców.

To są stare scenariusze. Podoba mi się gdy Łojek robi z Robespierra psychopatę, jednocześnie zaznaczając, że choć dla Francji był zakałą, taki gest z gilotyną bardzo przydałby się u nas, w Polsce tamtego czasu.

Będę z tej książeczki małej ( z indeksem 162 strony ) nieraz korzystał. Każdemu przytomnemu polecam. Dla mnie odkrycie, być może z powodu mojego analfabetyzmu.

Na okładce ładnie napisał Urbankowski.

„Askenazy podzielił kiedyś historyków na takich, którzy w archiwach pracują głową i takich, którzy pracują tam wyłącznie dupą…”
Poszukajcie i poczytajcie, bo warto!

Ps.

Przepraszam za takie tupeciarstwo prowincjusza. Rozumie się, że wzywam tylko tych, którzy jeszcze nie czytali. Wiem, że większość czytała i analizowała książki łojka w wieku 14 lat. Tylko przypominam.