Facet z kuciapą, czyli bliski koniec świata i okolic

• Cesarz Kaligula mianował swojego ulubionego konia senatorem rzymskim , wiec dlaczego palikot nie może zrobić z tego grodzkiego Marszalka Sejmu ( jak nazwa wskazuje fucha dla faceta )/Ano dlatego że ta menda nie jest „cezarem rzymskim” tylko alkoholicznym POmiotem szmalcownika i takie przywileje mu nie przysługują/ !!!! A Incitatus i owszem to ulubiony, pochodzący z Hiszpanii koń wyścigowy cesarza Kaliguli. Początkowo nosił imię Porcellus (z łac. prosiaczek). O życiu Incitatusa na dworze Kaliguli pisze Swetoniusz w swoich żywotach cezarów. Według rzymskiego pisarza, zwierzę miało dla siebie 18 służących, którzy dbali o nie. Rumak mieszkał w marmurowej stajni, chodząc w uprzęży ozdobionej drogimi kamieniami, jadał ze żłobu z kości słoniowej. Karmiono go owsem wymieszanym z płatkami złota. Incitatus regularnie uczestniczył w ucztach wydawanych przez Kaligulę. Cesarz wznosił toasty za zdrowie rumaka, a za cesarskim przykładem robili to i inni uczestnicy spotkań. Jako koń wyścigowy, Incitatus miał prawo do spokoju i odpoczynku przed zawodami. Nad tym, by w noc przed wyścigami nikt mu nie przeszkadzał, miał czuwać osobiście sam Kaligula, sypiając obok zwierzęcia. Czasami obowiązek ten spadał na żołnierzy. Kaligula mianował Incitatusa senatorem. W ten sposób miała się rozpocząć kariera polityczna Incitatusa, ponieważ koń miał z czasem zostać konsulem. Śmierć Kaliguli i zmiana na cesarskim tronie zniweczyła te plany. Następca Kaliguli, cesarz Klaudiusz, jak pisze o tym Robert Graves w swej powieści „Klaudiusz i Mesalina”, sprowadził życie Incitatusa do czysto końskich wymiarów. Zwierzę musiało opuścić stajnię o ścianach pokrytych freskami, wypełnioną drogocennymi sprzętami, zrezygnować z kosztownych okryć i specjalnych stajennych. Odtąd przysługiwała mu tylko dzienna racja konia kawaleryjskiego. Po tak radykalnym zmniejszeniu dochodów Incitatus nie mógł dłużej być członkiem senatu, bo był za ubogi. W ten sposób Klaudiusz nie pozwolił, by rumak pozostał senatorem przez kolejne trzy lata brakujące mu do awansu na konsula, czego wymagało prawo rzymskie. Koń w zwykłej stajni zamieszkał jednak ze swoją żoną Penelopę, która, gdy jej małżonek uczestniczył w wyścigach, często nosiła na swoim grzbiecie Kaligulę. " Jak widać na podanym przykładzie Zycie jest pełne niespodzianek i moze to grodzkie tez zostanie kiedyś oderwane od żłobu , gdy tylko sie cesarz zmieni .Pozdrawiam normalnych Polaków i mam nadzieje ze ten idiotyzm w naszej Ojczyźnie szybko sie skończy.
Ba wszyscy mamy tę nadzieję i wszystko wskazuje na to że niedługo rządy szalonych „buzerantów” odejdą w zapomnienie bez względu na to czy Kaligula był szaleńcem? Czy też nie i choć to zdaje się być wiedzą powszechną. Sam zresztą nie dożył chwili dojrzałości. Pytanie zasadnicze jest takie: na ile jego nienormalne wybryki przyspieszyły rozkład i w konsekwencji upadek cesarstwa rzymskiego? Bo wpływ niewątpliwy miały. To że PRL-bis jest w fazie upadku też daje się zauważyć. Nie pomogą tu niczyje zaklęcia. I także tu Śmierć rodzimego Kaliguli i zmiana na „cesarskim” tronie zniweczy te POdłe plany. Następca Kaliguli, cesarz Klaudiusz........, ale to jeszcze jest do napisania