Cudze chwalicie, swego nie znacie. Polskie wynalazki (1)

Od czasów zakończenia II wojny światowej, najpierw władze komunistyczne, potem libertyńsko-platformerskie, obsesyjnie niszczą na wszelkie sposoby polską myśl naukową, techniczną i polskie wynalazki.

I nie będzie przesadą jeśli napiszę, że robią to z perfidią – zaszczepiając w Polakach poczucie małości i opinię, że na przykład polski inżynier z doktoratem w dziedzinie mechaniki płynów świetnie się realizuje jako… osławiony hydraulik. przepychający rury w WC w zachodnioeuropejskich krajach.

Dzisiaj napiszę o „Systemie Sensor 2011”. 
Otóż „System Sensor” – jest nowatorskim wynalazkiem ułatwiającym osobie niepełnosprawnej z częściowo lub całkowicie sparaliżowanymi kończynami górnymi komunikację z otoczeniem dzięki umożliwieniu jej obsługiwania komputera oraz sprzętu RTV przy użyciu mimiki twarzy lub ruchów dowolnej części ciała, którą osoba niepełnosprawna może kontrolować. Pokaz działania „Systemu” odbył się 21 lutego 2011 roku.
Autorami projektu oraz oprogramowania układowego i wykonawcami układów elektronicznych „Systemu Sensor” są: Roman Biadała (na zdjęciu) i Edward Tyburcy. Natomiast głównym programistą aplikacji PC był Kamil Adamczuk, a drugim programistą aplikacji PC był Roman Biadała. Wszyscy pochodzą z Ostrowa Wielkopolskiego.
System ten dzięki zespołowi urządzeń elektronicznych zarządzanych za pomocą komputera, przeznaczony jest przede wszystkim dla osób niepełnosprawnych cierpiących na częściowy lub całkowity paraliż kończyn górnych i dolnych (tetraplegię), połączony lub nie z utratą mowy, umożliwiający im kontakt z otoczeniem.
Najważniejszym elementem systemu jest czujnik nadawczo-odbiorczy oraz centralka. Czujnik można skierować na dowolną część ciała, którą osoba niepełnosprawna jest w stanie poruszać. Stamtąd sygnał odebrany przez czujnik trafia do komputera. Na początku była opcja sterowania tylko przy pomocy powiek. Ale po wielu miesiącach testów i sprawdzeniu kilku wariantów, konstruktorzy doszli do konsensusu. Tym sensorem można sterować za pomocą każdej części ciała, także ruchami mięśni twarzy.
„System Sensor” pozwala chorym na uczestnictwo w realizacji wybranych procesów produkcyjnych w zakładach pracy chronionej, sterowanie urządzeniami gospodarstwa domowego, a w szczególności sprzętem RTV, wykonywanie określonych prac biurowo-administracyjnych, menadżerskich, informatycznych, literackich itp. Pozawala także korzystać z wszystkich możliwości, jakie daje praca z komputerem w szerokim tego słowa znaczeniu. Za pomocą tego panelu osoba niepełnosprawna może nie tylko pisać ale i poruszać się po ekranie kursorem czy nawet wezwać pomoc. Innymi słowy, „System Sensor” umożliwia spełnienie podstawowych potrzeb osób niepełnosprawnych, a przede wszystkim uczynienie możliwym ich uczestnictwo w życiu publicznym. Dzięki niemu w sposób zdecydowany wpływa na poczucie przez nich własnej wartości, przestają czuć się wyobcowani, zaczynają wierzyć we własne możliwości.

Ale jak to w Polsce bywa, tam gdzie platformersi, tam… kłopoty i problemy. Czas więc na łyżkę dziegciu w beczce miodu.  
Choć twórcy pracowali razem przy wynalazku, teraz nie mogą na siebie patrzeć.
– To ja wymyśliłem „System Sensor”, – powiedział 61-letni dr cybernetyki akustycznej, naukowiec i wykładowca Edward Tyburcy. Po czym dodał: – mgr Roman Biadała tylko mnie zainspirował i mi pomagał.
– Bzdura! – odpowiedział 42-letni mgr Roman Biadała, kiedyś student doktora.
– To mój wynalazek. Dr Tyburcy tylko sporządził dokumentację. Dalej tłumacząc, jak wyglądała prawda, rzekł: – tak naprawdę zainspirował mnie mój przyjaciel mgr Zygmunt Garlik, który zachorował na stwardnienie zanikowe boczne, które przykuło go do łóżka. Przez wiele miesięcy nie miał dostępu do świata. Dopiero od niedawna w miarę swobodnie serfuje po internecie. To dla niego stworzyłem „System Sensor” i to ja wciągnąłem do prac dr. Tyburcego, żeby pomógł mi przy sporządzaniu dokumentów i certyfikatów. Poprosiłem też kolegów informatyków, żeby napisali dla mnie program komputerowy. Wszystkim im zapłaciłem za tę ciężka i żmudną pracę.
– Dziś urządzenie produkuję i sprzedaję tylko ja, – dodał Roman Biadała.
Z kolei dr Tyburcy powiedział zupełnie coś innego:
– Pan Biadała chciał urządzenie zrobić zupełnie inaczej. To ja wpadłem na pomysł, który został wdrożony. Jestem teoretykiem i praktykiem, to była dla mnie chwila. Teraz Biadała twierdzi, że jest jedynym autorem „Systemu”, a to kłamstwo.

„System Sensor” – jak nazwano wynalazek – został okrzyknięty w roku 2011 fenomenalnym i tanim rozwiązaniem w skali światowej. Obecnie jego koszt (w zmodernizowanej wersji 32.2 z roku 2012) w komplecie kształtuje się na poziomie 1550 PLN-ów.
Był wspólny sukces obu wynalazców, występy w telewizji, wyjazdy do Sejmu. Teraz są kłótnie i obrzucanie się błotem. Kłótnię wynalazców rozstrzygnie sąd. Tam Roman Biadała zamierza udowodnić, że to on stworzył projekt, schematy, kody źródłowe i jest konstruktorem urządzenia. I komu tu wierzyć?

Jest takie znane polskie popularne powiedzenie: jeśli nie wiadomo o co chodzi, to wiadomo, że chodzi o… pieniądze. Projekt był finansowany tylko i wyłącznie z własnej kieszeni twórcy – Romana Biadały. Konstruktorzy szukali środków, które mogłyby pomóc w dalszych badaniach i rozwoju „Systemu Sensor 2011”.
I jak zwykle w takich przypadkach, liczenie na grant (dofinansowanie) z Rady Nauki (dawnej Komisji Badań Naukowych, wcielonej 5 lutego 2005 r. w struktury Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego) było tylko pobożnym życzeniem naukowców.
Czyżby kolejny wynalazek polskich naukowców został „wyatutowany” i podzieli losy grafenu*?  

Satyr

*Na temat grafenu pisałem 19 września br. tutaj: http://niepoprawni.pl/blog/6583/grafen-z-technologia-polskich-naukowcow-wyautowany