Ważą się losy Rosji na następne dziesięciolecia, a my w roli korka od wanny.

My tu sobie głowy łamiemy i rozgrzewamy klawiatury awanturami w naszym wesołym kurniku, a w najbliższych dniach nasi najbliżsi sojusznicy i przyjaciele będą modelować granice Ukrainy i wszystko wskazuje na to, że szanse owego państwa bez historii będą rozstrzygane z pominięciem interesu jego mieszkańców, a czy w jego interesie, o tym są przekonani Niemcy, Francja, Rosja i Niewielkie Państewko azjatycko-afrykańskie. Na tle owego pokojowego rozgrabiania naszego wschodniego sąsiada warto sobie zadać pytanie o co tu biega, dlaczego Niemcy z Francją zabrali się za pacyfikację Ukrainy na rzecz miłującej pokój Rosji jak niegdyś ZSSR wyzwalającego bratnie narody Białorusi i Ukrainy (nomen omen), spod panowania polskich panów.

Otóż mimo, iż zapoznałem się ze wszystkimi wykładami za ostatnie  3 lata pana dr Jacka Bartosiaka, nie roszczę sobie ambicji być ekspertem od GEOSTRATEGII, choćby dlatego iż jeden ekspert już jest, po wysłuchaniu wykładu z dnia 1 grudnia b.r., nie mogłem się powstrzymać, aby nie podzielić się refleksjami jakie się nasuwają z obserwacji pędzących zdarzeń.

Generalna refleksja (po wykładach Pana Doktora), iż naszym, jedynym, polskim wrogiem jest bezsprzecznie Rosja i tyko kwestią czasu pozostaje moment bezpośredniego zwarcia militarnego pomiędzy oboma krajami jest przekornie inna. Pozwolę sobie (w tym miejscu) wyrazić odrębne zdanie. Nie dlatego, iż ufam w dobre zamiary Rosji, nie dlatego także, iż jestem przekonany o sile odstraszającej polskiej armii i nie dlatego wreszcie, iż mam niewątpliwe zaufanie do sojuszników Polski, gdyż Rosja jako kraj imperialny była i jest naszym potencjalnym przeciwnikiem z armią przewyższającą polską armię pod każdym względem oraz sojusznikami traktującymi nasz kraj instrumentalnie jako owego murzynka wyrzucanego w pierwszej kolejności za burtę szalupy.

Rosja stoi po ścianą, skutkiem czego aktualnie nie ma żadnego interesu prowadzenia ofensywnych działań wojennych przeciwko jakiemukolwiek państwu Unii Europejskiej i to z kilku powodów i wbrew pozorom zdaje sobie z tego sprawę akceptując pełzającą agresję Chin na Syberii.

 Obecnie UE jest największą gospodarką świata, przewyższającą swym dochodem zarówno Stany Zjednoczone, jak również Chiny, a jednocześnie będąc w istocie pozbawiona jakichkolwiek sił militarnych – jest bezbronna nie broni jądrowej Francji. Jest   militarnym „karłem”, w przeciwieństwie do Rosji, która posiada wystarczającą siłę militarną do odstraszenia potencjalnego agresora, lecz niewiele znaczy ekonomicznie, stąd należy domniemywać, iż  wcześniej czy później nastąpi ścisła integracja obu podmiotów. UE potrzebuje Rosji gdyż jest to najbliższy - w zasadzie sąsiad, - kraj posiadający ogromne zasoby surowcowe, niezbędne dla gospodarek krajów UE, a oprócz tego ogromny prawie 150 milionowy „magazyn” siły roboczej, przewyższającej pod względem kulturowym i pracowitością afrykańskich uchodźców i w zasadzie (jeśli potraktujemy mieszkańców Ukrainy jako ludzi sowieckich) sprawdzonej przez polską gospodarkę, co być może jest przyczyną spadku zainteresowania uchodźcami w Niemczech.

Rosja, co już wcześniej sygnalizował jej prezydent (hasło: „od Lizbony do Władywostoku”) jest skazana na UE stojąc pod ścianą i mając przyłożony do głowy chiński AK47 z jednej strony, a mając w perspektywie rolę amerykańskiego janczara w wojnie o hegemonię nad światem, z drugiej strony. Obie możliwości nie są zbyt kuszące, gdyż obaj kontrahenci bardzo chętnie potencjał rosyjski wykorzystają lecz nie oferują dostatecznie interesujących fruktów. Pozostaje opcja EU, lecz jest jeden mankament, a mianowicie Polska stojąca w poprzek planom integracyjnym obu dogadujących się stron - vide A.D. 1939r., (Polska jak ów korek w wannie : gdy się korek wyjmie, to wanny się nie napełni, a nawet jeśli zatkać odpływ pietą to kąpiel można sobie podarować - żaden z wanny pożytek).

Oczywiście nasze strategiczne położenie może być ponownie powodem naszej, polskiej tragedii, ale może być także źródłem dobrobytu, w zależności od kursu jaki przyjmą rządzący naszym krajem.  Można sobie wyobrazić, iż coraz bardziej zdeterminowana UE (czytaj Niemcy), oraz czująca przyspieszenie ruchów „płyt tektonicznych” wywołanych amerykańsko – chińskim trzęsieniem ziemi Rosja, przestają zważać na okoliczności i podejmują działania zmierzające do pełnej integracji, ale jeśli gra nabierze rumieńców to wówczas nasz kraj będzie musiał dokonać wyboru, czy stać u boku Stanów Zjednoczonych i bronić amerykańskich interesów do ostatniego polskiego żołnierza, za polskie pieniądze (gdyż jak widać prezydent USA wyznaje zasadę, iż jego kraj na tym zarobić), czy przeciwnie dopuścić do zupełnego wykluczenia Stanów z Europy.

I tego wszystkiego – kontekstu naszej sytuacji geopolitycznej – brakuje mi w wykładach pana dr Jacka Bartosiaka, gdyż w wykładach o geopolityce nie bierze pan dr J.B. wariantu, iż ponownie przyjdzie Polsce bronić się na obu frontach licząc na dalekiego sojusznika.

Pomimo wszystko, przyznaję z ręką na sercu, że rzadko, w obecnych, zgniłych czasach spotyka się tak szczerego Polaka jak pan Jacek Bartosiak, który z ogromnym zaangażowaniem poświęca się publikacji i nauczaniu o trudnej sytuacji w jakiej znalazła się nasza Ojczyzna dzięki swemu położeniu.