Zmiana rządów

Gdy ktoś jest za długo u władzy, traci świeżość spojrzenia i zaczyna postępować sztampowo i zatraca czujność.

Niedawno odbyła się dyskusja nad dopuszczalną ilością kadencji dla włodarzy miast, miasteczek, wsi. Zastanawiano się, czy wystarczą dwie kadencje, trzy, a może nie stwarzać ograniczeń. Zwyciężyła ta ostatnia opcja. I błąd, to sytuacja kliko genna, czyli sprzyjająca powstawaniu klik, koterii i wzajemnych powiązań, co nie skutkuje dobrze na zarządzanie.

Dyskutowano o szczeblu samorządowym, ale to samo dotyczy tabunów państwowych urzędników, w tym posłów i senatorów. Gdy ktoś na posłowaniu czy senatorowaniu chce doczekać emerytury, ten nigdy nie będzie dobrze wywiązywał się ze swoich obowiązków i ten jest podatny na różnorakie powiązania, układy, układziki.

Jest cała grupa posłów i senatorów, którzy są nimi od kilku kadencji i nie chcą zejść do ludu, który ich wybrał. A prawdziwych problemów społeczeństwa nie dostrzeże się z ław sejmowych, z senatu i rządowych. Po dwóch kadencjach niezbędna się wydaje przerwa, choćby jednokadencyjna, aby „zejść na ziemię”.

Jakie są wzajemne powiązania, układy widać doskonale na przykładzie PO i Sejmu. Donald Tusk wycinając swoich konkurentów do kierowania PO musiał utrzymywać równowagę pomiędzy frakcjami(spółdzielniami) w partii, bo inaczej ugrupowanie przestałoby istnieć. A takie zachowanie równowagi musiało doprowadzić do totalnej niemocy w działaniu partii i rządu. Nie można było przeprowadzić żadnej sprawy istotnej dla Kraju, bo jak jedna frakcja się zgadzała, to druga nie. W efekcie interes społeczny dawno przestał się liczyć, a ważny był tylko interes Tuska i szefów frakcji.

W ten sposób PO nie przeprowadziła reformy szkolnej, dopuściła do władzy funkcjonariuszy kościoła, nie ułatwiła społeczeństwu dostępu do prawników, nie uporządkowała prawa karnego tak, aby chroniło normalnych obywateli, a nie kombinatorów i bandytów. Nie zajęła się młodymi, aby ułatwić im start życiowy poprzez stworzenie dobrych warunków pracy, dobrych zarobków i dostępu do mieszkań, choćby na zasadzie wynajmowania ich przez Państwo. Nie zrobiła też paru większych lub mniejszych reform, które unormalniłoby życie w tym Kraju. Nie zrobiła nawet takiej, w sumie niewielkiej rzeczy, jak likwidację bramek na autostradach i ujednolicenie opłat dostosowując ich poziom do zarobków w Polsce. To zaniechanie już niedługo znowu ujmie PO wyborców, bo znowu będą korki pod bramkami w wakacje. Nie pomogą żadne tłumaczenia, a już w szczególności takie, jak ostatnio usłyszeliśmy od autostrady Amber. Powiedziała, że korki są na bramkach, bo wszyscy na raz chcą przez nie przejechać w weekendy. Takie kretyńskie wypowiedzi tylko bardziej drażnią ludzi.

I właśnie takimi zaniedbaniami PO kopie sobie coraz głębszy grób. Nawet hejterzy nie pomogą. Pani Kopacz chciała naśladować Tuska i też obsadziła resorty ludźmi według klucza zadawalania wszystkich frakcji. I tak ministrem MSW została katechetka, a ministrem infrastruktury prawniczka, która zarządzała m.in. PKP. Z jakim skutkiem zarządzała widać po stanie kolei w Polsce.

I dlatego nadal PO jest sparaliżowana i będzie dopóty, dopóki nie dogadają się wewnętrzne frakcje, albo dopóki partia się nie rozpadnie.

Jeżeli nie PO, to kto? Na PiS bym raczej nie stawiał, bo dobrze pamiętam okres ich rządów i jest to partia populistyczna, która doprowadzi do tego, do czego doprowadził premier Orban – do izolacji Kraju na arenie międzynarodowej. Ponadto PiS wepchnie Polskę do reszty w ręce kleru i zaczniemy się cofać, zamiast się rozwijać.

Kukiz to obrażony chłopczyk, który najpierw był przeciw PiS, wspierał w wyborach PO, a teraz stoi odwrócony i stroi miny. Nie ma nawet pół programu i nie ma pojęcia co zrobić. Czyli nadaje się do burzenia, ale do budowania w ogóle. Chcąc wejść do Sejmu musi stworzyć przynajmniej stowarzyszenie, do którego nawciskają mu się wszelkiej maści cwaniaki, a zaraz po wyborach zaczną się wewnętrzne kłótnie i ugrupowanie się rozpadnie.

O SLD w ogóle szkoda pisać, dopóki jej liderem będzie Leszek Miler i jego ekipa. Oni są jeszcze bardziej zatwardziali, niż kiedyś towarzysze z PZPR.

Jest też Stowarzyszenie Nowoczesna.PL. Obserwuję poczynania lidera – Ryszarda Petru oraz Jego ludzi. Widzę, że zabierają się za wszystko z głową. Nie są hałaśliwi, nie obiecują gruszek na wierzbie, a wręcz pytają co należy zmienić, aby ludziom żyło się lżej.

Osobiście tu upatruję nadziei dla Polski, bo że trzeba zmienić wartę za sterem tej łajby zwanej Polską, to pewne.